سیاست‌های غلط و نابودی زیرساخت‌های اجتماعی مدیریت بحران‌های ملی

کلمه - ۹ اسفند ۱۳۹۸

چکیده :در سال ها و به ویژه ماه های اخیر، این اعتماد اجتماعی، در جامعه ایران، بالاترین آسیب ممکن را دیده است و هر چه صاحبنظران مسائل اجتماعی و به ویژه جامعه شناسان به شدت آسیب زایی این تهدید ملی، هشدار دادند، هیچ تلاشی در جهت ترمیم اعتماد اجتماعی از سوی صاحبان امر صورت...

مرضیه حاجی هاشمی

در شرایطی که تدابیر اولیه و جدی برای جلوگیری از همه گیری ویروس کرونای جدید که شیوع سریع و بالایی دارد، اتخاذ نشده است و آلودگی از یک استان به اکثر استان ها سرایت کرده است، ضرورت مدیریت بحران و اهمیت ملزومات یک مدیریت عظیم اجتماعی بیش از پیش احساس می شود.

الزامات یک مدیریت عظیم اجتماعی در شرایط بحران در یک جامعه که نیازمند یک کار اجتماعی و ملی، همبستگی و عزم ملی محکم برای رویارویی و مدیریت بحران در سطح ملی است، چیست؟

اعتماد اجتماعی به مرکزیت مدیریت بحران های ملی و بنگاه های اطلاع رسانی آنها بسیار بسیار حائز اهمیت و شرط اول انسجام اجتماعی در مواجهه با عامل بحران زاست.

در سال ها و به ویژه ماه های اخیر، این اعتماد اجتماعی، در جامعه ایران، بالاترین آسیب ممکن را دیده است و هر چه صاحبنظران مسائل اجتماعی و به ویژه جامعه شناسان به شدت آسیب زایی این تهدید ملی، هشدار دادند، هیچ تلاشی در جهت ترمیم اعتماد اجتماعی از سوی صاحبان امر صورت نپذیرفت.

رسانه ملی که باید بازتاب تنوع ملی در تمامی سطوح اجتماعی و سیاسی و معتبرترین منبع اطلاع رسانی در سطح ملی باشد، متاسفانه با مدیریت غلط و یک سویه سیاسی و امنیتی، سالهاست که به بی اعتبارترین منبع رسانه ای در سطح افکار عمومی جامعه تبدیل شده و فقط بازتاب دیدگاه های اقلیت جامعه و رسانه مورد اعتماد آنهاست.

برای همین است که رئیس جمهور که خود و دولتش مورد بی مهری ها و گاه جفای این رسانه ملی قرار گرفته و بدان اعتراض های جدی داشته است؛ وقتی در راس ستاد ملی مبارزه با کرونا از مردم می خواهد، فقط آمار این بیماری را از صدا و سیما دنبال کنند، هیچ تاثیری بر جلب اعتماد اجتماعی به این رسانه، نخواهد داشت.

رهبران میانی جامعه که از سویی با بدنه اجتماعی، ارتباط نزدیک دارند و اعتماد اجتماعی بالایی نسبت به آنهاست و از سوی دیگر با حکومت در ارتباط و بازتاب مطالبات و نقدهای عمومی جامعه اند، انسجام بخش جامعه و مقوم حکومت هستند.
این رهبران، بالاترین تاثیر را بر جلب مشارکت عمومی، ایجاد همبستگی و عزم ملی در بحران های ملی دارند. به گونه ای که چونان پل ارتباطی بین مردم با مسئولین و مسئولین با مردم، بهترین مسیر برای پیشبرد و بالاترین بازده پروتکل های مدیریت بحران های ملی هستند.

متاسفانه سالهاست در کشور ما این لایه رهبران میانی، به هر شکل ممکن و به شیوه های گوناگون، آسیب دیده و می توان گفت تقریبا چنین لایه ای در سطح جامعه مدنی وجود ندارد.

موارد متعدد دیگری نیز در اینجا وجود دارد که فقدان آنها به واقع، امر مواجهه با آسیب های کلان ملی و مدیریت آنها را بسیار مشقت بار می نماید که فرصت پرداختن به آنها در این مجال نیست.

اما فقدان همین دو مورد که می توان گفت، زیرساخت اجتماعی مدیریت بحران های ملی است، حاکی از این است که جامعه ما به لحاظ اجتماعی، بسترهای لازم برای همه گیری مبارزه با همه گیر شدن کرونا را ندارد و باید جامعه شناسان و روانشناسان اجتماعی به مشارکت جدی در این مدیریت اجتماعی، بپردازند و بدین مساله بطور جدی ورود کنند و در تیم های استانی مدیریت بحران، حضور جدی داشته باشند.

منابع خبر

اخبار مرتبط