گزارش ایسنا از کنسرت آنلاین کیوان ساکت و وحید تاج

به گزارش ایسنا، کنسرت آنلاین کیوان ساکت و وحید تاج با همراهی گروه نوازندگان وزیری، شامگاه شنبه (۳۰ فروردین ماه) در میان صندلی‌های خالی تالار وحدت به صورت زنده پخش شد. هر بار با اجرای یک قطعه سکوت حاکم می‌شد و البته خبری از تشویق تماشاگر هم نبود.

محمد دلنوازی (عود)، سروش عازمی‌خواه (پیانو)، اشکان مرادی (کمانچه)، علی فربدنیا (نی)، یحیی علوی (سنتور)، مهدی غلامی (دف و بندیر)، سیاوش ساکت (سازهای کوبه‌ای)، سالار زمانیان (تار) و کیارش ساکت (شورانگیز) در این اجرا حضور داشتند.

پیش از آغاز کنسرت، کیوان ساکت بیان کرد: به دلیل شیوع بیماری کرونا مردم نتوانستند به سالن‌های کنسرت برای تماشای اجراهای ما بیایند ولی اکنون خوشحالم که با کمک تکنولوژی توانستیم به حضور آنها برویم؛ هر چند که آنها اینجا نیستند ولی موج گرمشان را احساس خواهیم کرد. درست است که ما نمی‌توانیم مردم را ببینیم ولی به جای این که تنها ۱۰۰۰ نفر اجرای ما را تماشا کنند، ممکن است تعداد خیلی بیشتری به تماشای این کنسرت بنشینند؛ افرادی که به هر دلیل شاید امکان شرکت در این کنسرت‌ها را نداشته باشند.

وحید تاج نیز عنوان کرد: اعضای گروه وزیری سال‌ها است در کنار هم کار می‌کنند. نام این گروه به اسم بزرگمردی همچون استاد علی‌نقی وزیری ثبت شده است. البته این که اکنون در سالنی بدون تماشاگر قرار داریم تقریبا عجیب است و تا به حال هیچ وقت تالار وحدت را تا این حد سوت و کور ندیده‌ایم و همیشه مملو از تماشاگران بوده است ولی به قول آقای ساکت مخاطبان می‌توانند انرژی خود را از خانه‌هایشان در سراسر کشور به ما منتقل کنند.

پس از این که هنرمندان در جایگاه خود قرار گرفتند، دوربین روی کیوان ساکت قرار گرفت که در حال نواختن سه تار با ریتمی ملایم بود.

"به گزارش ایسنا، کنسرت آنلاین کیوان ساکت و وحید تاج با همراهی گروه نوازندگان وزیری، شامگاه شنبه (۳۰ فروردین ماه) در میان صندلی‌های خالی تالار وحدت به صورت زنده پخش شد"در عین حال نماهایی از تالار وحدتی که خالی از تماشاچی بود به تصویر کشیده می‌شد.

آوای زیبا و دلنشین سه‌تار در سالن پخش می‌شد. آرامش موسیقی ایرانی انسان را برای لحظاتی هم که شده از آشوب ذهنی این روزها دور می‌ساخت.

قطعه‌ای که ساکت می‌نواخت، تنظیمی متنوع داشت؛ به گونه‌ای که هر لحظه ریتم و آوایی جدید ایجاد می‌کرد و به تنهایی می‌توانست ذهن مخاطب را با خود همراه کند.

این بار اعضای ارکستر در کنار یکدیگر قرار گرفته و با ریتمی تند شروع به نواختن کردند. ریتم در جاهایی کمی فرو آمده و دوباره اوج می‌گرفت. این روند برای دقایقی ادامه داشت تا این که صدای تار ساکت با وضوح بیشتری شنیده می‌شد. ارکستر باز هم ریتم قبلی را در پیش گرفت.

در بین سازها نوازنده پیانو هم همراهی می‌کرد.

قطعه بعد با ریتمی ملایم‌تر آغاز شده و این بار خواننده به کار اضافه شد و شعر معروف «دلا دیدی» را از هوشنگ ابتهاج می‌خواند: «دلا دیدی که خورشید از شب سرد/ چو آتش سر ز خاکستر برآورد». این قطعه ریتمی تقریبا یکسان داشت و فراز و نشیب خاصی در آن به چشم نمی‌خورد.

ساکت بار دیگر فرمان آغاز قطعه بعد را داد و ارکستر با ریتمی سریع شروع به کار کرد که البته در ابتدای کار توقف‌هایی کوتاه داشت که ریتم کماکان پس از آن تغییر می‌کرد.

آغاز قطعه بعد نیز با تار نوازی ساکت بود که پس از لحظاتی تنها آوای سوزناک نی به گوش می‌رسید.

خواننده آواز سر می‌داد: «آی گل زردُم، گل زردُم/ بیا با هم بمانیم، از سر درد» و در کنار آن تار نواخته می‌شد.

قطعه بعد نیز شعر سوزناک هوشنگ ابتهاج درباره وطن بود که ریتمی محزون داشت. «خسته و دور از او/سینه پر شور از او/قاصد آرزو خاک وطن کو؟/ آه ز بیگانگی! داد ز آوارگی! خاک پاک وطنم ایران من...»

بخش بعدی پس از هم‌نوازی ارکستر، با تک‌نوازی عود آغاز و در ادامه آوای آشنایی دیگر توسط ارکستر ایجاد شد. خوانده شد «تو که درد دل دیوانه من می‌دانی/ چند دور از تو خورم خون جگر پنهانی/ عاشق عشقم و دیوانه دیوانگیم/ منما راه که دارم سر سرگردانی».

پس از دقایقی تک‌نوازی سنتور و هم‌نوازی ارکستر با شور و حالی زیبا، باز هم نوبت به ساکت رسید و برای لحظاتی شروع به تک‌نوازی کرد و پس از لحظاتی سازهای ارکستر باز هم با هم ترکیب شده و خواننده برای آخرین بار باز هم دوباره برای وطن خواند و خواستار رفع بلا شد. «باران تو ببار، مگر تو بشویی سیاهی از همه جا را».