آلکس فتال می گوید برادرش در ایران شکنجه شده است

آلکس فتال در مطلبی در هافینگتون پست نوشت هفته پیش خانواده ما اطلاعاتی را منتشر کرد که ماههاست ما را به خود مشغول کرده: برادر من جاش و دوستش شین در زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند.  آلکس فتال در مطلبی در هافینگتون پست نوشت هفته پیش خانواده ما اطلاعاتی را منتشر کرد که ماههاست ما را به خود مشغول کرده: برادر من جاش و دوستش شین در زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند. وی می افزاید آنها پس از دستگیری حدود ۲۳ ماه پیش هراس داشتند که رژیم ایران آنها را اعدام کند. شین و جاش در طول زندان ۶۸۲ روزه خود دوره هایی در سلول های انفرادی به سر برده اند، به وکیل خود دسترسی نداشته اند و تقریبا با خانواده خود ارتباطی نداشتند. گویی این مشقات برای جرمی که مرتکب نشده اند کافی نیست.

"آلکس فتال در مطلبی در هافینگتون پست نوشت هفته پیش خانواده ما اطلاعاتی را منتشر کرد که ماههاست ما را به خود مشغول کرده: برادر من جاش و دوستش شین در زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند"جهان اکنون می داند شین و جاش مورد شکنجه های روانی و جسمی نیز واقع شده اند.   الکس فتال که دانشجوی رشته مردم شناسی در هاروارد است افزود سارا شورد، نامزد شین و دوست جاش اندکی پس از آزادی خود در برابر پرداخت ۵۰۰ هزار دلار و پس از ۴۱۰ روز سلول انفرادی در ماه سپتامبر سال پیش در دیدار با خانواده های ما، از جزییات این رفتار خشونت آمیز پرده برداشت. من مدتها این اطلاعات دردناک را در ذهن خود پنهان کرده بودم. اما فاش کردن این ناهنجاری ها مرا واداشته است بیاندیشم در آن تاریکی و تنهایی بر شین و جاش چه گذشت. مثل لگدی که به سینه آدم می خورد.

تصور این که جاش را که از ترس جان می لرزد به زور از پله ها پائین می برند، تصور این که شین را بارها و بارها به دیوار سلولش می کوبند مرا خشمگین می سازد.   آلکس فتال گفت اگر چیزی از بلاهایی که بر جاش و شین آورده اند،  بازخریدنی باشد، آگاهی ما از تعهد شکست ناپذیر آنها به یکدیگر است. یک روز نگهبان خشمگین جاش را از پله ها به پائین پرت کرد زیرا جاش در بازگشت به سلول خود اندکی خوراک مانده را با خود می برد. شین و سارا را از جاش جدا کردند و آنها را به سلولهای خود انداختند. آنها شروع کردند به کوبیدن مشت بر در و فریاد کردن.

" آلکس فتال در مطلبی در هافینگتون پست نوشت هفته پیش خانواده ما اطلاعاتی را منتشر کرد که ماههاست ما را به خود مشغول کرده: برادر من جاش و دوستش شین در زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند"همان نگهبان خشمگین به سلول مشترک جاش و شین آمد و شین را بلند کرد و چندین بار به دیوار سلول کوبید. سارا گفت شین فریاد می کشید و می گفت جاش کجاست؟ جاش کجاست؟ و نگهبان به ضرب و شتم خود ادامه می داد. آنچه از پیش در مورد دوستی برادر وار جاش و شین حس می کردم با حرفهای سارا برای من تایید شد. هیچ کلامی نمی تواند فداکاری شین را که تا مرز کوبیده شدن وحشیانه و شکسته شدن سرش پیش رفته،  بیان کند. خانواده من به ارزش های درونی شین پی برده است.

   خانواده شین الهام بخش او هستند. شین، جاش و سارا از زمانی که در یک نقطه نامشخص مرزی کردستان در عراق به دست نگهبانان ایرانی افتادند، یار و پشتیبان هم بوده اند. چند روزی پس از زندانی شدن ترسیده بودند که کشته شوند. نگهبانی که آنها را یک شب در منطقه ای نامشخص همراهی می کرد ناگهان تفنگ خود را آماده شلیک کرد.  شین و جاش فقط یکدیگر را دارند و خدا را و وکیل شجاع شان آقای مسعود شفیعی را که از حق دیدار موکلان خود محروم است. ایران در برابر فریادهای کسانی مانند محمد علی، اسقف دزموند توتو، الا گاندی، میرد مگوار، خوزه راموس هورتا، یوسف اسلام (کت استیونس) و بسیاری دیگر خود را به نشنیدن زده است.

"وی می افزاید آنها پس از دستگیری حدود ۲۳ ماه پیش هراس داشتند که رژیم ایران آنها را اعدام کند"این که چرا مقامات ایرانی مسئول زندانی کردن جاش و شین کشور و مردم خود را شرمنده می کنند روشن نیست. تنها دلیلی که در این میان وجود دارد این است که می خواهند از برادر من و شین به عنوان مهره های شطرنج در عرصه سیاست استفاده کنند. جهان لازم است هر چه زودتر دست آنها را از این صحنه بازی قطع کند. دیگر بس است.   آلکس فتال در پایان گفت  بیایید امیدوار باشیم که جمهوری اسلامی سر عقل بیاید و شین و جاش را پیش از آن زمان آزاد کند تا ما آزادی آنها را به همراه سارا و خانواده هایمان و دوستان شان جشن بگیریم.