مراسم رونمایی مجموعه شعر «قلب میگوها» سرودهٔ پویا سره

بدعوت بنیاد ژاله اصفهانی‌ در دانشگاه لندن، سواس، مراسم رونمایی مجموعه شعر «قلب میگوها» سرودهٔ پویا سره با سخنرانی‌ دکتر اسماعیل خویی در تاریخ جمعه ۹/۵/۱۴ در ساعت ۶.٣۰ برگزار شد.
در آغاز هادی شفیعی مجری برنامه با شعری از پویا سره وارد صحنه شدند:
با وسوسه های چیدنم آمده است
بی تاب به بر کشیدنم آمده است
با شاخه ای از خودش به دستش ,امشب
یک دسته گل به دیدنم آمده است.
او به مدعوین خوش امد میگوید و بهروزامامی را برای نواختن تار که بنا بر اظهارات خود نوازنده, تلفیقی از موسیقی سنتی و جدید را و بیشتر بداهه نوازی را برای برنامه امشب خود برگزیده بود را به صحنه میخواند.
پس انگاه از قلندر موسیقی ایران محمد رضا لطفی که چند روزی نیست که از بین جامعه هنری ایران بدرود حیات گفته اند را یاد می نماید.
اسماعیل خویی به صحنه دعوت میشود.
دکتر خویی بنا بر انچه سالیان سال تجربه را اندوخته خود دارد در جایگاهی که درخور اوست به استادی و تدریس می ایستد.
او یاد میدهد که شاعر میبایست دارای دو ویژگی باشد
۱: بینش شعری ,یعنی توانایی و نگریستن شاعر از جهان و این توانایی را مادر زادی می نامد.
۲: دانش شعری که برخلاف انچه در بینش شعری توصیف کرد,دانش شعری را آموختنی تعریف نمود.
خویی دانش شعری را نیز در دو بخش تعریف میکند ۱: قانونهای سرایش اعم از قافیه و وزن و اهنگها و ۲:دانستنهای انسان بخصوص علوم ,فیزیک جامعه شناسی و روانشناسی
دکتر اسماعیل خویی پیام سره را شاعر جوانی مینامد که از بینش شعری سرشاری بهره مند است,غزل را میشناسد و قافیه و وزن و اهنگ را بخوبی و حتی عشوه گراییهای زبانی را نیز در او کشف میکند.
و بیش از این دانش شعری اش را نیز می ستاید.
پویا سره پیش از اینکه شاعر باشد,طراح و نقاش نیز میباشد و دانش اموخته دانشگاه کمبریج انگلستان در دکترای مهندسی سازه است.
هادی شفیعی , پویا سره را دعوت می نماید.
پویا ضمن تشکر از دکتر اسماعیل خویی عنوان میدارد که او همواره چون زنده یاد ژاله اصفهانی به درخشش شاعران جوان از هیچ کوششی فرو گذار نبوده و بسیار سخاوتمند و با رویی گشاده به این گنجینه های ادب و فرهنگ زبان پارسی بذل توجه نموده اند.
و او میخواند:قلب میگوها
آنسان که می بازند شیران دل به آهوها
دل می برند از ما به آسانی پریروها
آسان به غارت میرود با نقل و شیرینی
از دست دختر بچه های ده,النگوها
طبق روایت,حفظ تقوا نیست الزامی
در بادها وقتی رها گردند گیسوها.
و بعد این شعرهایش را یکی پس از دیگری که جملگی با تشویق حضار روبرو میگردد.
بعد از تنفسی کوتاه , بهروز امامی باز مینوازد
و پویا دوباره میخواند:
از روسری حریر,مویت پیداست
وز پیرهنت, هر دو هلویت پیداست
شفاف چنانی که ز لیوان بلور
می نوشی و آب در گلویت پیداست
و دیگری
هشدار چنین داد به او عزراییل
هان ای خلف آدم و حوا , هابیل
عاشق شده است ,می زند و می کشدت
اینقدر یکی به دو مکن با قابیل
و باز به درخواست مدعوین بار دیگر قلب میگوها را خواند.
بنیاد ژاله اصفهانی بی شک از معرفی چنین استعدادهای درخشان که ادب و فرهنگ پارسی را پاس میدارند,به خود میبالد و قدر این گنجینه ها در معرفی به جامعه فرهنگی ایران زمین را بیش از پیش میداند.
جای ان است که از یک یک اعضای این بنیاد در بدست اوردن دستاوردهایی این چنین گرانفدر که جز براوردن وصیت زنده یاد ژاله اصفهانی در پشتیبانی و معرفی شاعران جوان بوده ,تشکر فراوان نماییم.
برنامه با تحسین یک یک تماشاگران و مدعوین گرامی و با ارزوی موفقیت برای این شاعر جوان به پایان میرسد.

رضا بهرنگ

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: