داستان‌هایی که شما را با دنیای شگفت‌انگیز قرآن کریم بیشتر آشنا می‌کنند

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در کتاب «آینه‌های تو در تو: اسرار داستانی و نمایشی آفرینش انسان و دیگر قصص قرآن مجید»، نوشته معصومه سادات ترابیان، به پنج موضوع از پیام‌های نهفته در قرآن کریم پرداخته می‌شود.

این کتاب در قالب داستان و نمایش و با زبانی ادبی و شیوا، شما را با دنیای شگفت‌انگیز قرآن کریم بیشتر آشنا می‌کند. «آینه‌های تو در تو» به زن و توجه خدا به این آفریده الهی و نقش مهم و سرنوشت‌سازش در دنیا و به طور اختصاصی به نقش دو زن در جهان اسلام می‌پردازد.

معصومه ترابیان در این کتاب، با نگاهی داستانی و نمایشنامه‌ای، قصه‌های زیبای قرآن مجید را با قلم خود بررسی کرده است. این قصه‌ها بر اساس الگو‌های جهانی به صورت حماسی، مدرن و ... دسته‌بندی شده‌اند. قرآن کریم علاوه بر اینکه تصویری «چیره‌گر» در داستان را می‌آفریند، می‌تواند در هر کلمه هم دست به آفریدن تصویر بزند.

فصل‌های مختلف کتاب «آینه‌های تو در تو» موضوعات زیر را در بر می‌گیرد:

فصل اول: پرده‌برداری از اولین تجلی آیات قرآن کریم بر قلب پیامبر (ص) و حکمت اولین واژه‌ای که حضرت محمد (ص) درک نمود.

فصل دوم: مقایسه آیات آفرینش انسان در قرآن مجید با آیات کتاب مقدس

فصل سوم: توجه به چرایی و چگونگی قصه‌گویی در قرآن

فصل چهارم: بررسی متن دراماتیک و ویژگی‌های آن

فصل پنجم: پرداختن به درک درست و همه‌جانبه در زمینه ظرفیت‌های دراماتیکی داستان آفرینش انسان در قرآن و تفاسیر به شیوه‌ای نو و کاربردی

در بخشی از متن کتاب «آینه‌های تو در تو» می‌خوانیم:

آدم و حوا در بهشت امن الهی در آرامش و فراغ خاطر زندگی می‌کنند؛ ابلیس آن‌ها را می‌فریبد.

"ناگهان صحنه دگرگون می‌شود و آن‌ها می‌بینند نیرو‌های زمینی خود را؛ دیگر بهشت جای آن‌ها نیست"آن دو میوۀ درخت ممنوع را می‌چینند و می‌خورند. ناگهان صحنه دگرگون می‌شود و آن‌ها می‌بینند نیرو‌های زمینی خود را؛ دیگر بهشت جای آن‌ها نیست. زمین آن‌ها را به سوی خود می‌خواند. به ناچار بهشت و آسمان را ترک می‌کنند و بدین ترتیب پردۀ دوم ناپایداریِ تراژدی آفرینش آغاز می‌شود و نیز حیات دراماتیک انسان بر روی کرۀ خاکی.

خطا و لغزش آدم و حوا از وقتی شروع می‌شود که از میوۀ ممنوع می‌خورند؛ و این یعنی بحران که به فاجعه می‌انجامد (درک رنج‌آورِ بودن و ندانستن و آغاز حرکتی بزرگ به سوی دانستن). آن‌ها درمی‌یابند که دیگر راه بازگشتی ندارند؛ و این اولین بازشناسی و معرفتِ بودن است، دردِ دوری و جدایی از اصل و قدم نهادن در وادی طلب و پس از آن، عشق؛ و توبه آغاز دگرگونی و بینشی عمیق‌تر است که با تجلی فاعلی پروردگار محقق می‌شود؛ و این ناپایداری تا روز قیامت ادامه دارد و ما، فرزندان آدم، در درام زندگی هنوز در پردۀ دوم به سر می‌بریم و با مرگ و در روز قیامت به پردۀ سوم و گره‌گشایی راه می‌یابیم.

در قصۀ آدم و حوا، دینامیسمِ دگرگون‌سازِ شاه پیرنگ، پس از هبوط به زمین تضعیف می‌شود و داستانی چندپیرنگی به وجود می‌آید؛ خرده‌پیرنگ‌هایی که قهرمانان بسیاری دارد، که می‌توانند فعال یا منفعل باشند، با سرانجام و پایانی متفاوت. آن‌ها یا به بهشت و مأمن اصلیِ خود بازمی‌گردند یا همچنان رانده شده در دوزخ جای می‌گیرند.

بدین ترتیب، داستان آفرینش انسان در قرآن مجید بر مبنای کشمکش‌های درونی است. چه در آغاز خلقت که در برابر درخت ممنوع ایستاده بودند یا در لحظۀ هبوط و توبه، و چه در طول حیات دراماتیکِ فرزندان آدم و حوا، که در برابر درخت‌های ممنوعِ بسیاری ایستاده‌اند و می‌ایستند و با چشیدنِ میوه‌های ممنوع به بازشناسی و دگرگونی‌ها می‌رسند. در تمام مراحل تراژدی آفرینش و حیات دراماتیک، انسان درگیر کشمکش‌های سخت و توان‌فرسای درونی است که به کنش‌ها و واکنش‌های بیرونی منتهی می‌شود