اولویت تئاتر امروز «فروش» است/ روایتی ترسناک از قصه «شنگول و منگول»!/ تئاتر دانشجویی به سمت نابودی می‌روند

اولویت تئاتر امروز «فروش» است/ روایتی ترسناک از قصه «شنگول و منگول»!/ تئاتر دانشجویی به سمت نابودی می‌روند

کارگران نمایش «بی‌پدر» گفت: درست است که این نمایش اقتباسی از نمایش «شنگول و منگول» است اما در واقع پیکره این داستان در نمایش به هم ریخته و محتوای جدیدی بدان افزوده شده است.

به گزارش خبرنگار تئاتر فارس، نمایش «بی‌پدر» به کارگردانی و نویسندگی سید محمد مساوات با بازیگری حسین منفرد، ابراهیم نائیج، علی حسین‌زاده، میلاد آریانفر، علیرضا گلدهی، کوروش شاهونه هر شب در سالن قشقایی تئاتر شهر در حال اجرا است. سیدمحمدمساوات نویسنده و کارگردان این نمایش میگوید که این اثر بازخوانی از داستان شنگول و منگول است. دراین باره با مساوات به گفت‌وگو نشستیم:

*لطفا درباره محتوای نمایشتان توضیح دهید این نمایش آیا قصه شنگول و منگول است؟

این نمایش در واقع بازخوانی از قصه شنگول و منگول محسوب می‌شود که تقریبا از دو تا سه سال پیش بود که به ذهنم رسید، طی تمرینات متفاوت و نیمه رها شده و ناقص قرار شد این نمایش را به اجرا نزدیک کنیم در شرایطی که با وجود آثار تولید شده و بدون سیستم مشخص تئاتر حرفه‌ای، کار کردن خیلی سخت و نفس گیر است.

*این نمایش برای کودک و نوجوان است؟

خیر، نمایش ما برای کودک و نوجوان نیست برای بزرگسالان است، چرا که دارای ژانری ترسناک است و برای کودک و نوجوان مناسب نیست و در  واقع یک وامی است که از قصه تخیلی شنگول و منگول گرفته شده است به نوعی یک نعل وارونه به این داستان است چرا که محتویات داستان را به هم می ریزد و فضا را به گونه دیگر تصویر می‌کند.

*فضای این نمایش را چطور فراهم کردید؟

فراهم کردن این فضا سخت بود با توجه به روند تئاتر در چند سال اخیر و روند سالن‌های خصوصی و تجاری تئاتر و مارکت شدن کارها، شرایط در تئاتر دانشجویی و آکادمیک سخت بود طبیعتا تولید تئاتر به همان نسبت برای بچه‌های دانشجو یا مرتبطان به شرایط آکادمیک دشوار است هم به لحاظ تولید و سخت افزار و هم سالن و فروش. من خودم تا چند سال پیش سالی سه کار تولید می‌کردم اما الان متأسفانه این شرایط برایم فراهم نیست روز به روز هم بدتر می‌شود همه تئاترها متأسفانه به سمت چهره‌های فروش خواهند رفت،‌ الان تئاتر ما جنگ از هر شیوه و طریق شده است تئاترهایی که بخواهند به حیات طیبه خود در قامت تئاتر آکادمیک و دانشجویی ادامه دهند، محکوم می‌شوند شاید البته نابودی یا به سمت نابودی می‌روند.

*قبل‌تر در این رابطه آیا شما کار اقتباسی یا براساس کهن الگوها انجام داده‌اید؟

من خودم نه ولی اولین چیزی که دیدم براساس یک الگوی این چنینی بود البته در نمایش «خا نوا ده» هم یک نقبی زدم اما به نوع گویش و قصه نوجوان چنین نقبی داشتم اینجا کمی رنج سنی پایینتر آمده هرچند نعل وارونه است. درباره کارهای دیگر هم حضور ذهن ندارم اما احتمال زیاد من اولین نفر نیستم و قبلتر این کارها انجام شده پیش از ما هم بارها این تجربه شاید شده باشد.

*همانطور که می‌دانیم در بسیاری از کشورهای دنیا نمایش‌ها و قصه‌های قدیمی در قالب‌های مختلف هنری سالیان سال و به کرات ارائه می‌شود چرا چنین اتفاقی برای ما در ایران کمتر رخ داده است با توجه به اینکه ما الگوها و قصه‌ها و آثار زیادی داریم که می‌توانیم از آنها در آثار نمایشی بهره ببریم؟

بهرحال یکی از دلائلی که این اتفاق نمی‌افتد شاید همین بساز و بفروش رفتار کردن با تئاتری‌ها باشد،  وقتی قرار است نقبی زده شود به کهن الگوها و داستان‌های کهن، مثل‌ها و متل‌ها زمان زیادی باید صرف پژوهش و تمرین شود.

"سیدمحمدمساوات نویسنده و کارگردان این نمایش میگوید که این اثر بازخوانی از داستان شنگول و منگول است"اما متأسفانه تئاتری‌های ما مدت زمان تولید کارشان یک ماه می‌شود برای اینکه یک بازیگر معروف را نمی‌توان بیش از چهار جلسه تمرین تئاتر برد عوامل ماکت آن بازیگر را پیدا و بعد از تمرین هم آن را بیرون می‌اندازند و بازیگر را جایگزین می‌کنند، در نهایت کیفیت کار هم تنزل پیدا می‌کند.

بنابراین خیلی هم این اتفاق نمی‌افتد اساسا مسئله تئاتر امروز تغییر کرده دیگر مهم نیست ما چقدر گرایش به چه چیز داریم اینکه در اروپا و آمریکا نمایش‌های فولکور و قصه‌های کهن مورد استفاده قرار می‌گیرد، دلیل‌اش این است که احتمالا دغدغه تئاتر در آنها وجود دارد اما این دغدغه برای ما کمرنگ شده، و مسائل دیگر بدان آمیخته بنابراین طبیعتا نباید آن نتیجه مطبوع را به دست بیاوریم.

*درباره بازیگران نمایش هم توضیح دهید؟

بازیگران حسین منفرد، ابراهیم نائیج، علی حسین‌زاده، میلاد آریانفر، علیرضا گلدهی، کوروش شاهونه هستند. همه بازیگران جوان هستند قریب ۵ ماه روزی ۶ ساعت تمرین کرده‌اند اما متأسفانه تنها ۳۰ شب اجرا در تالار قشقایی به ما داده‌اند در بهترین حالت من تصور می‌کنم با خرجی که برای صحنه و سایر عناصر اجرایی نزدیک به بیست میلیون هزینه داشتیم و با توجه به احتساب ظرفیت سالن و روزهای اجرا ، در نهایت با هزینه‌هایمان مساوی بشویم.

*برای دکور کار هم هزینه زیاد کردید؟

بله ما برای دکور هم هزینه داشتیم به همین دلیل احساس می‌کنم زمان کار محدود است و می‌بایست زمان بیشتری به ما می‌دادند تا لااقل هزینه‌هایمان تأمین شود.

این نمایش از  ۲۲ فروردین این نمایش در سالن قشقایی تئاتر شهر ساعت ۲۰ به اجرا می‌رود.

انتهای پیام/