چرا به آزادی نمی‌رسیم؟ - Gooya News

سید علیرضا بهشتی شیرازی

ما به آزادی نمی‌رسیم چون چندان مهمش نمی‌دانیم. اگر باور نمی‌کنید آن را با بعضی از پیش‌پا افتاده‌ترین اموری که به آنها اهمیت می‌دهیم مقایسه کنید. خداوند در ما خاصیتی قرار داده است که به هر چیز همت کنیم معمولا محقق می‌شود. مثلا میوه‌فروش محل‌تان را در نظر بگیرید. او ممکن است خدای ناکرده فرد بی‌ادبی باشد، تا حدی که در گفتگو با ناموس خودش از تعابیر زشت استفاده کند.

"اگر باور نمی‌کنید آن را با بعضی از پیش‌پا افتاده‌ترین اموری که به آنها اهمیت می‌دهیم مقایسه کنید"ولی همین فرد وقتی همسر شما برای خرید به مغازه‌اش می‌رود رفتاری کاملا محترمانه به نمایش می‌گذارد. او را چگونه تربیت کردید؟ خودتان هم در نگاه اول نمی‌دانید. در این زمینه صرفا موضوعی مطرح است که به آن اهمیت می‌دهید و همین اهتمام، بدون آنکه نیاز به طرح و نقشه باشد، رفتارتان، حتی ریزترین جزئیات نگاه و گفتارتان را چنان هدایت می‌کند که وی را به صورتی تخطی‌ناپذیر به راه می‌آورد. آقای رئیس دفتر (نکند او را از یاد بردید) در مقایسه با او قطعا فردی سر به راه‌تر است. پس چرا زورمان به او نمی‌رسد؟ اگر اهمیت بدهیم، به اندازه‌ای که اهمیت بدهیم، زورمان به او هم می‌رسد.

وضعیت حاکمان را با پیش از ۸۸ مقایسه کنید.

حتی همین مقدارِ به قولِ ما ناکافی از همتی که جامعه نسبت به آزادی‌اش دارد اثر خود را به جا گذاشته است. حاکمان در این مدت چه کار می‌خواستند بکنند که نکردند؟ آنها حتی صلاحیت مرحوم هاشمی رفسنجانی را رد کردند‌. پس چرا وضع‌شان بهتر نشد؟ آنان پیوسته افول قدرت‌شان را انکار می‌کنند. اتفاقا مرضی هست به نام دق که در آن بیمار هر صبح که بر می‌خیزد می‌گوید الحمدلله امروز بهترم، اما در کل مثل شمع آب می‌شود. آنها توطئه بیگانگان را علت مشکلات خود می‌دانند، انگاری کشور در دهه اول آن همه بحران به خود ندید.

"او ممکن است خدای ناکرده فرد بی‌ادبی باشد، تا حدی که در گفتگو با ناموس خودش از تعابیر زشت استفاده کند"نخیر. همان اخم ملت برای سست شدن پایه‌های قدرت کافی است. مردم احساس توهین کردند و این به وهن حاکمیت ترجمه شد. ولی نه بیشتر. زیرا مردم همین قدر به موضوع اهمیت می‌دهند.