راجر ایبرت، منتقد معروف سینما، درگذشت

در سال ۲۰۰۵ در پیاده رو مشاهیر در هالیوود، ستاره ای برای راجر ایبرت به ثبت رسید

راجر ایبرت، منتقد معروف سینما، پس از مبارزه ای طولانی با سرطان در هفتاد سالگی درگذشت.

ایبرت نقد فیلم را در سال ۱۹۶۷ و در روزنامه سان-تایمز شیکاگو شروع کرد و در سال های بعد، برنده جایزه پولیتزر شد. بخشی از شهرت او نقدهای سینمایی اش در یک برنامه تلویزیونی بود که با دوست و همکارش جین سیسکل اجرا می کرد. او در این برنامه ها اگر فیلمی را می‌پسندید، شستش را رو به بالا می گرفت و اگر فیلمی را نمی پسندید، شستش را رو به پایین می گرفت.

آقای ایبرت در سال ۲۰۰۲ به سرطان تیروئید مبتلا شد و در پی عمل جراحی، فک پایین و توانایی سخن گفتنش را از دست داد.

با این حال، او پس از مدتی به نوشتن مشغول شد و به برنامه های تلویزیونی بازگشت.

روز سه شنبه، آقای ایبرت در وبلاگ پرمخاطبش نوشت که مبارزه تازه ای با سرطان را آغاز کرده و از این پس کمتر نقد کمتر خواهد نوشت.

باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا که بخش زیادی از دوران بزرگسالی خود را در شیکاگو گذرانده است، "صداقت" ایبرت را درباره فیلم هایی که دوست نداشت، و نیز اشتیاق وافرش را درباره فیلم هایی که می پسندید، ستوده است.

او در بیانیه ای که از سوی کاخ سفید منتشر شده، نوشته: "برای یک نسل از آمریکایی ها، و مخصوصا شیکاگویی‌ها، راجر ایبرت، خود فیلم‌‌ها بود."

آقای اوباما نوشته: "فیلم ها بدون ایبرت مثل سابق نخواهند بود. ما به چاز [همسرش] و سایر اعضای خانواده ایبرت می اندیشیم و برایشان دعا می کنیم."

ایبرت روزنامه نگاری را در پانزده سالگی آغاز کرد

نقدهای سینمایی ایبرت در صدها روزنامه در سراسر جهان بازنشر می شد. او در سال ۱۹۷۵ به عنوان نخستین منتقد فیلم، جایزه معتبر پولیتزر را از آن خود کرد.

در همان سال، یک برنامه تلویزیونی با حضور ایبرت و رقیبش جین سیسکل از شیکاگو تریبون در یک تلویزیون محلی آغاز به کار کرد.

"بخشی از شهرت او نقدهای سینمایی اش در یک برنامه تلویزیونی بود که با دوست و همکارش جین سیسکل اجرا می کرد"این برنامه طی چند سال، به صورت سراسری در آمریکا پخش می شد و تا زمان مرگ سیسکل در سال ۱۹۹۹ ادامه داشت.

راجر ایبرت بیش از ۱۵ کتاب درباره فیلم های سینمایی نوشت. او از سرمایه گذاران اولیه گوگل هم بود، که سبب شد میلیون ها دلار سود کند.

او هر سال گزیده ای از فیلم های منتخب خود را معرفی می کرد. فیلم های "جدایی نادر از سیمین" ساخته اصغر فرهادی در سال ۲۰۱۱ و "آرگو" به کارگردانی بن افلک در سال ۲۰۱۲ از فیلم های محبوب راجر ایبرت بود.

فعالیت تلویزیونی راجر ایبرت در سال ۲۰۰۲ با تشخیص سرطان تیروئید از سوی پزشکان متوقف شد.

بخشی از فک پایین ایبرت در عمل جراحی سال ۲۰۰۶ برداشته شد و او توانایی سخن گفتن، خوردن و نوشیدن را از دست داد. او به اینترنت رو آورد و نوشته هایش مخاطبان فراوانی پیدا کرد. آقای ایبرت سرانجام با استفاده از فک مصنوعی به تلویزیون بازگشت.

نقدهای تازه او در این برنامه با صدای دوبلورها خوانده می شد.

بازگشت او به کار، علی رغم بیماری و ظاهر غیرمعمولی اش، سبب شد همه شجاعت او را تحسین کنند.

اما راجر ایبرت در گفت و گو با خبرگزاری اسوشیتدپرس در سال ۲۰۱۱ گفت که شجاعت و انگیزه در این موضوع نقش زیادی ندارد.

او گفت: "کارت هایی را که به تو داده اند بازی می کنی. چه انتخابی داری؟ من درد ندارم. از زندگی لذت می برم و چرا باید غر بزنم؟"

راجر ایبرت در ۱۸ ژوئن ۱۹۴۲ در اربانا در ایالت ایلینوی به دنیا آمد. او در ۱۵ سالگی، گزارش مسابقات ورزشی دبیرستانش را برای یک روزنامه محلی، پوشش می داد و سپس سردبیر روزنامه دانشجویی دانشگاهش شد.

ایبرت از دانشگاه کیپ تاون در آفریقای جنوبی یک سال بورسیه گرفت و سپس در دانشگاه شیکاگو روی مدرک دکترا در زمینه زبان انگلیسی کار کرد.

او در سال ۱۹۹۲ با چاز هملسمیت، وکیل سیاهپوست، ازدواج کرد- کسی که ایبرت او را "واقعیت بزرگ زندگی"اش خواند.

ایبرت در آخرین نوشته اش در وبلاگش نوشت: "واقعا مزخرف است که سرطان دوباره برگشته. من روزهای بسیار زیادی را در بیمارستان سپری کرده ام."

"برای همین در روزهای بد ممکن است درباره آسیب پذیری آدم بنویسم که همراه بیماری می آید.

در روزهای خوب ممکن است با دیدن فیلم خیلی خوبی که مرا از بیماری عبور می دهد، از خود بیخود شوم."