همسر پیمان چالاکی:وثیقه را گرفتند اما معلوم نیست به مرخصی بیاید

همسر پیمان چالاکی، زندانی سیاسی: امیدوارم این هزینه ها به روزهای خوش، برابری و عدالت منتهی شود
کلمه
جنبش راه سبز - ۵ فروردین ۱۳۹۲

جرس: سمیه عالمی پسند همسر پیمان (امین) چالاکی از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ که سال نو را نیز در زندان تحویل کرده، می گوید امیدوار است هزینه هایی که بسیاری از مردم، از جمله زندانیان سیاسی و خانواده هایشان پرداخت می کنند به ثمر برسد و روزهای سخت زندگی برای مردم ایران پایان یابد.

به گزارش کلمه، عالمی پسند افزود: در شرایطی هستیم که گذران زندگی هر روز برای مردم سخت تر می شود، مردم واقعا در زندگی روزمره شان اذیت می شوند، همه مردم در سختی به سر می برند که کم از زندان ندارد. در این شرایط امیدوارم هزینه هایی که پرداخت می کنیم سبب شود روزهای خوش، همراه با عدالت و برابری برای مردم محقق شود.

پیمان چالاکی از مسئولان ستاد انتخاباتی مهندس موسوی در شهرستان ساوه که در پی اعتراضات عاشورای سال ۸۸ بازداشت شد و هم اکنون برای گذران محکومیت ۴ ساله اش در زندان به سر می برد، به رغم طی شدن مراحل اداری برای تعطیلات نوروز به مرخصی نیامده است.

عالمی پسند در این مورد می گوید: برای مرخصی پیمان وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی پرداخته شده و تمامی مراحل اداری هم طی شده است، اما هیچ پاسخی به ما نداده اند و در حال حاضر در بلاتکلیفی به سر می بریم. آخرین روز کاری پیش از نوروز در پاسخ سوال ما که آیا در قبال این وثیقه شاهد مرخصی پیمان خواهیم بود یا نه گفتند که اگر قرار باشد بیاید، می آید و اگر قرار نباشد، نمی آید! به همین راحتی.

وی یا بیان اینکه در شرایط بلاتکلیفی و برزح امید و ناامیدی برای مرخصی همسرش به سر می برد، افزود: این روزهای تعطیل نوروز، پس از گذراندن سالی سخت و طاقت فرسا از خانه بیرون نمی رویم چون ممکن است هر روز پیمان به مرخصی بیاید. این بلاتکلیفی واقعا آزاردهنده است.

"به گزارش کلمه، عالمی پسند افزود: در شرایطی هستیم که گذران زندگی هر روز برای مردم سخت تر می شود، مردم واقعا در زندگی روزمره شان اذیت می شوند، همه مردم در سختی به سر می برند که کم از زندان ندارد"برخی زندانیان هستند که حتی ۳ سال است وثیقه سپرده اند و هنوز به مرخصی نیامده اند، و از آن طرف ممکن است در روز تعطیل هم کسی به مرخصی برود. بنابر این نمی دانیم باید چه کار کنیم.

همسر پیمان چالاکی که به همراه مانا دختر ۷ ساله شان سال نو را در کنار زندان اوین تحویل کرده است، از بی قراری های مانا می گوید: مانا خیلی به آمدن پدرش در تعیلات عید دل بسته بود و الان خیلی بی قرار است. دختربچه ای در این سن با وابستگی عاطفی زیاد به پدرش، بسیار حساس است. حالا این بچه کوچک هم در تعطیلات عیدش به جای اینکه مانند دیگر هم سن و سالانش خوش باشد و نوروز را جشن بگیرد، پا به پای من به در زل زده که آیا پدرش می آید یا نه.

منابع خبر

اخبار مرتبط