از کیارستمی تا فیلمی مخفیانه از داخل ایران

از کیارستمی تا فیلمی مخفیانه از داخل ایران
گویا
گویا - ۲۰ مرداد ۱۳۹۵

جشنواره لوکارنو؛ از عباس کیارستمی تا فیلمی مخفیانه از داخل ایران »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک »

محمد عبدی - بی بی سی

شصت و نهمین دوره جشنواره بین المللی لوکارنو، مهمترین جشنواره سینمایی سوئیس و یکی از قدیمی ترین جشنواره های سینمایی که بیشتر بخاطر نمایش های شبانه فیلم در فضای باز پیاتزا گرانده (میدان بزرگ) در وسط این شهر زیبا - بر روی بزرگ ترین پرده سینمایی اروپا و نزدیک به هشت هزار تماشاگر- شهرت جهانی دارد، سال کم سروصدایی را می‌گذراند.

تاکید چندباره بر سیاست این جشنواره در دعوت از فیلم های تجربی و نام های نه چندان آشنا، انتخاب فیلم برای تماشا در این جشنواره را در نهایت به بازی بخت و اقبال بدل می کند.

از فیلم هایی به غایت ضعیف - که دلیل انتخاب آنها به یک سوال بزرگ بدل می شود- تا فیلم های خوبی که بی سر و صدا ساخته شده اند و فارغ از جریان رایج، فیلم های مستقل دیدنی ای هستند.

لوکارنو، 'خانه کیارستمی'

به تازگی دو فیلمساز شناخته شده جهانی درگذشتند که هر دو مورد تحسین لوکارنو واقع شده بودند: عباس کیارستمی و مایکل چیمینو. از این رو کارلو شاتریان، مدیر هنری جشنواره لوکارنو، جشنواره امسال را به این دو فیلمساز تقدیم کرده و دلیل آن را این چنین عنوان می کند: "چون لوکارنو خانه آنها بود".

جشنواره لوکارنو که سکویی برای موفقیت سینمای پس از انقلاب ایران بوده، میزبان اولین فیلم مطرح کیارستمی در سطح جهان بود: خانه دوست کجاست؟ در سال ۱۹۸۹ در این جشنواره به نمایش درآمد و جایزه یوزپلنگ نقره ای را به خود اختصاص داد و از طرفی سال ۱۹۹۵- پیش از دریافت نخل طلای جشنواره کن توسط کیارستمی- این جشنواره میزبان تمامی آثار او بود و بخش ویژه ای را به مرور آثار کیارستمی اختصاص داد.

در بخش تاریخ سینمای لوکارنو- که بخش مفصلی است- علاوه بر نمایش خانه دوست کجاست؟، فیلمی به نام "فیلمسازی در کوبا با عباس کیارستمی" هم به نمایش درمی آید که حاصل یکی از آخرین کارگاه های آموزشی کیارستمی است که در کوبا برگزار شده و سی و پنج نویسنده جوان از کشورهای مختلف و ده دانشجوی فیلمسازی در کوبا در ساخت این فیلم های کوتاه با نظارت کیارستمی همکاری کرده اند و خود کیارستمی هم یکی از قسمت های آن را ساخته است.

فیلمی درباره ایران

لوکارنو هرچند امسال بجز نمایش فیلمی قدیمی از کیارستمی، میزبان هیچ فیلمی از سینمای ایران نیست، اما در بخش "پانورامای سوئیس"، فیلمی را به نمایش می گذارد که یک فیلمساز زن آلمانی به نام سوزان رجینا مورس در داخل ایران به شکل مخفیانه ساخته است.

این فیلم مستند که ایران پرجوش و خروش (Raving Iran) نام دارد، طی حدود دو سال در ایران و سوئیس تصویربرداری شده و در ابتدای فیلم اشاره شده که بخاطر خطرات ناشی از تصویربرداری ممنوع در داخل ایران، فیلمساز غالباً از دوربین تلفن همراهش استفاده کرده است.

منابع خبر

اخبار مرتبط