نقد پلنتینگا بر تکاملباوری داوکینز
نقد پلنتینگا بر تکاملباوری داوکینز
نتایج مورد نظر تکامل باوران به طور خاص، و مدعیان تعارض علم و دین به طور عام، نه برعلم، بلکه بر پایه ترکیبی از علم و طبیعت گرایی متافیزیکی استوار است.
چکیده
پس از آنکه در قرن هفدهم میلادی مدعای تعارض علم جدید و دین، در بستر مناقشات میان احکام نجوم جدید و آموزه های کتاب مقدس مسیحی، شکل گرفت، داروینیسمِ سربرآورده در قرن ۱۹ جبهه جدیدی گشود و بر آتش تعارض در بسترمناقشه میان آفرینشگرایی، به منزله یکی از آموزه های اصلی کتاب مقدس مسیحی،و تکامل گرایی زیست شناختی دامن زد و مدعی شد که این آموزه دینی استحکام و اتقان علمی ندارد. ریچارد داوکینز، به عنوان یکی از مدافعان پر سر و صدای داروینیسم، نیروهای کور طبیعی را برای توضیح پیدایش انسان کافی دانست و به بینیازی از خدا حکم کرد. پلنتینگا، ضمن کوشش برای صورت بندی تکامل باوری، دو مدعای اصلی تکامل باوری، یعنی "تصادفی" بودن تکامل و همچنین مدعای منشأ مشترک، را به چالش می گیرد و تاکید می کند که نتایج مورد نظر تکامل باوران به طور خاص، و مدعیان تعارض علم و دین به طور عام، نه برعلم، بلکه بر پایه ترکیبی از علم و طبیعت گرایی متافیزیکی استوار است.اوافزوده طبیعت گرایی متافیزیکی به علم را نه پذیرفتنی می داند و نه ذاتی تبیین های علمی،بلکه علم جدیدرا با باورهای دینی سازگارتر می پندارد.
کلیدواژه ها: تعارض علم و دین؛ تکاملباوری؛ پلنتینگا؛ داوکینز؛ طبیعتگرایی متافیزیکی
نویسندگان:
علی صادقی: دانشجوی دکتری فلسفه دین پژوهشگاه علوم انسانی
مرتضی فتحیزاده: عضو هیات علمی گروه فلسفه دانشگاه خوارزمی
دو فصلنامه پژوهش های علم و دین - دوره ۷، شماره ۱۴، زمستان ۱۳۹۵.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران