۱۴۴۰ ساعت تولید محتوا و آنتنی که پر نمی‌شود / مدیران دوپینگی صدا و سیما چه بر سر رسانه ملی آوردند؟

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- نرگس مرادی؛ اصلا نمی‌گذارند عرق پیشانی آن دکمه‌ی جست‌وجوگر، روی کنترل تلویزیون خشک شود. هر بار که شروع می‌کند به جست‌و‌جو بالاخره یک شبکه‌ی جدیدی یافت می‌شود. دکمه‌ای که تا الان ۲۸ شبکه‌ی سراسری، ۹ شبکه برون مرزی، ۳۲ شبکه استانی را برای سیما و ۱۷ شبکه سراسری، ۶ شبکه برون مرزی، و ۳۱ شبکه‌ی استانی را برای صدا، جست‌وجو کرده است؛ و ما حالا دیگر دست کم ۱۲۰ شبکه را چرخ زده‌ایم و سردرگم میان زمین و هوا، دور دوم مسابقه‌ی دوی استقامت را با کنترل شروع می‌کنیم و دست خود را زیر چانه می‌زنیم و کجکی از سر بی حوصلگی تلویزیون را دوباره می‌چرخانیم و می‌چرخانیم تا دچار این دور تسلسل پیدا کردن یک برنامه مطلوب شویم. مگر نه اینکه این تعداد شبکه، حکایت از این دارد که صداوسیما با احتساب ۱۲ ساعت در روز، عملا باید روزانه ۱۴۴۰ ساعت تولید محتوا داشته باشد. پس چرا ما هنوز اندر خم یک برنامه‌ایم؟

دوراهی ادغام یا تعدد شبکه‌ها

چند سالی است که سازمان صداوسیما برسر دو راهی ادغام یا تعدد شبکه‌های رادیو تلویزیونی مانده است.

"گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- نرگس مرادی؛ اصلا نمی‌گذارند عرق پیشانی آن دکمه‌ی جست‌وجوگر، روی کنترل تلویزیون خشک شود"از طرفی تعدد شبکه‌ها را راهی برای جذب مخاطب می‌داند و از سویی دیگر بودجه سازمان کفاف هزینه‌ی تولید محتوای با کیفیت برای این تعداد شبکه را نمی‌دهد. تصمیم‌گیری بر سر این دوراهی آنقدر سخت است که شبکه‌ها از مدیری به مدیر دیگر کم و زیاد می‌شوند