روح معنا ره‌آوردِ بدیع قرآن؛ مؤثر در فهم گزاره‌های دین

روح معنا ره‌آوردِ بدیع قرآن؛ مؤثر در فهم گزاره‌های دین

نوشتار زیر در پی تبیین و بررسی مبنای ساختار‌شناسی الفاظ با توجه به مبنای خاص قرآن در بیان معنا و مفهوم این گزاره‌ها و کیفیت دلالت آنها از طریق دلالت لفظ بر روح معنا است.

چکیده

توجه به زبان دین در فلسفه دین به دلیل چگونگی مسأله معنا درباره فهم گزاره‌های دینی و تحلیل اعتقادات مبتنی بر این گزاره‌هاست. آنچه در این میان مهم است و در حل بسیاری از مسائل می‌تواند مورد بهره قرار گیرد، مسأله ارتباط میان لفظ و معنا، دلالت آنها و نیز معنای واژگانی است که در متون دینی به کار رفته است، به طوری که امروزه زبان‌شناسان معاصر در سمانتیک یا علم دلالت الفاظ، بحث مستقلی را برای واژگان اختصاص داده‌اند. با عنایت به این مهم و نیز واژه‌شناسی‌ای که در متون دینی و زبان دین به ویژه کلام وحی مطلق؛ قرآن، به کار رفته و با توجه به اعجاز بیانی قرآن که مربوط به ساختار لفظی آن است و بسیار در فهم گزاره‌های آن  مؤثر است؛ نوشتار زیر در پی تبیین و بررسی مبنای ساختار‌شناسی الفاظ با توجه به مبنای خاص قرآن در بیان معنا و مفهوم این گزاره‌ها و کیفیت دلالت آنها از طریق دلالت لفظ بر روح معنا است.

کلیدواژگان: وضع؛ روح معنا؛ گزاره‌های وحی؛ زبان دین؛ قرآن

نویسندگان:

محمدحسین مهدوی‌نژاد: استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه پیام نور

مهدی اخوت: دانشجوی دکتری رشته فلسفه دین دانشگاه پیام نور

پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن - دوره ۳، شماره ۲، بهار و تابستان ۱۳۹۴.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.