شاتل آتلانتیس با آخرین پرواز به تاریخ پیوست

آتلانتیس، آخرین پرواز از مرکز فضایی کندی شاتل فضایی آتلانتیس با انجام یکصد و سی و پنجمین پرواز برنامه شاتل با برخاستن از سکوی پایگاه کیپ کاناورال در فلوریدا آخرین ماموریت خود را آغاز کرد. آخرین پرواز آتلانتیس در ساعت ۱۱:۲۹ به وقت محلی در روز جمعه انجام شد. آتلانتیس در این ماموریت دوازده روزه، سه و نیم تن تجهیزات و نیازمندی های ایستگاه فضایی بین المللی را حمل خواهد کرد. در پایان این ماموریت، برنامه ۳۰ ساله شاتل برای همیشه به پایان خواهد رسید و شاتل آتلانتیس و دو شاتل دیگر بجای رفت و برگشت های فضایی، پذیرای بازدیدکنندگان موزه ها خواهند بود. به گزارش جاناتان آموس، خبرنگار امور علمی بی بی سی، مقامات مسئول در آژانس فضایی آمریکا، ناسا، مجبور شدند تا تنها چند ثانیه مانده به پرتاب جلوی شمارش معکوس را بگیرند. اینکار با هدف یک بررسی فنی انجام و سپس دستور ادامه شمارش معکوس صادر شد. از مجموع ۱۳۵ پرواز شاتل ها، سهم آتلانتیس ۳۳ پرواز بود. در این برنامه ۳۵۵ فضانورد از سال ۱۹۸۱ تاکنون رهسپار فضا شدند. اگر آتلانتیس آخرین مأموریت خود را به خوبی انجام دهد، می توان گفت که فضاپیماها در برنامه شاتل ۸۷۰ میلیون کیلومتر مسیر را طی کردند. شاتل به همراه بوسترها (تقویت کننده هایش) از ۲.۵ میلیون جزء متحرک تشکیل می شد. دیروز اوربیتر شاهد بارش باران سنگین بود. گزارش های هواشناسی حاکی از تکرار هوای پنجشنبه برای امروز بودند که چنین امری اتفاق نیفتاد و اجازه پرتاب شاتل داده شد. البته در تمامی صبح امروز، شرایط جوی ناامید کننده به نظر می رسید، چون ابرهای خاکستری سنگین همه جا را فرا گرفته بودند. هزاران نفر در مرکز هوایی کندی مشتاقانه در انتظار بودند. خیلی ها برای تماشای آخرین پرتاب آمده بودند. وب سایت روزنامه آمریکایی یو اس ای تودی تعداد تماشاگرانی که برای بدرقه آتلانتیس آمده بودند را یک میلیون نفر گزارش کرد. وب سایت رسمی آژانس هوا-فضای آمریکا (NASA) اسامی چهار سرنشین آتلانتیس را منتشر کرد: فرمانده کریس فرگوسن، خلبان داگ هرلی، سندی مگنوس و رکس والهایم که هر دو متخصص پرواز شاتل هستند. پایان یک سفر طولانی انفجار شاتل کلمبیا با هفت فضانورد دومین تجربه مرگبار ناسا بود وبلاگ روزنامه واشنگتن پست آخرین پرواز شاتل را "پایان یک سفر" توصیف کرد. اما برخی معتقدند که پایان دادن به برنامه فضایی شاتل بدون اشکال هم نیست. به نوشته سایت یو اس ای تودی، پرواز شاتل ها باید آنقدر ادامه می یافت تا جانشینی مطمئن برای حفظ نقش راهبردی و پیشرو آمریکا در حوزه فضایی پیدا شود. به نوشته یو اس ای تودی، نظر به هزینه بسیار گزاف نگهداری و پرواز ناوگان شاتل ها، نظر کارشناسی ناسا بر این قرار گرفت که پرنده های این برنامه بیش از عمر مفید خود پریده و لذا باید فصل فعالیت این برنامه بسته شود. دو شاتل دیگر به نام های دیسکاوری و اندور پیشتر آخرین پروازهای خود را انجام داده بودند و با پرواز آتلانتیس یک مسیر پر فراز و نشیب و در عین حال با افتخار به پایان رسید. البته در این مسیر، تراژدی هایی هم اتفاق افتاد. انفجار شاتل کلمبیا در سال ۲۰۰۳ و نابودی شاتل چلنجر در سال ۱۹۸۶ به مرگ ۱۴ فضانورد انجامید. به نوشته روزنامه بریتانیایی گاردین، برنامه فضایی شاتل که نخستین مورد از پرنده های فضایی قابل استفاده مجدد بود، خدمات زیادی به علم کرد. قرار دادن تلسکوپ فضایی هابل در مدار و تکمیل ساخت ایستگاه فضایی بین المللی دو نمونه بزرگ این خدمات بودند. خیلی ها دلشان برای شاتل ها و پروازشان تنگ خواهد شد و این فقط به آمریکایی ها محدود نمی شود. موتور پرحرارت شاتل ها دیگر آن غرش آتشین را بخود نخواهد دید ولی با قامتی استوار در دل تاریخ و صحن موزه ها به عمر خاموش خود ادامه خواهد داد.