مقاله ی رئیس جمهور ونزوئلا در نیویورک تایمز

ونزوئلا : صدائی برای صلح
نیویورک تایمز - نویسنده: مادرو
ترجمه: ایرج واحدی پور

کاراکاس - ونزوئلا - تظاهرات اخیر در ونزوئلا تیتر اول رسانه های بین المللی شده است. اغلب پوشش خبری رسانه های خارجی واقعیات کشوررا وارونه جلوه داده اند و حقایق مربوط به وقایع را قلب کرده اند.
ونزوئلایی ها به دموکراسی ما افتخار میکنند. ما جنبش مشارکتی از توده مردم ساخته ایم که تقسیم عادلانه قدرت و منابع را در بین مردم تضمین کرده است. ما فقررا به شدت کاهش داده ایم: ۲۵/۴درصد در سال ۲۰۱۲ که براساس داده های بانگ جهانی درسال ۱۹۹۸ به میزان ۴۹ در صد بوده است. در همین دوره زمانی بنا بر امار دولتی فقر شدید از ۲۱ درصد به ۶ درصد کاهش یافته است.
ما بهداشت و آموزش و پرورش نمونه برای مردم سرتاسر کشور به طور رایگان ایجاد کرده ایم. ما به این هدف بزرگ عمدتأ از محل درامد نفت رسیده ایم.
درحالیکه سیاست های اجتماعی ما زندگی مردم را بهبود بخشیده ولی در۱۶ ماه گذشته با مشکلات اقتصادی از قبیل تورم و کمبود کالاهای اساسی مواجه بوده ایم. ما تلاش میکنیم که راه حل هایی مثل شیوه جدید مبادلات خارجی به تقاضای بازار که هدف کاستن از مبادلات بازار سیاه دنبال میکند را پیدا کنیم. ما فروشگاهها و مراکز کسب را هم کنترل میکنیم که به مصرف کنندگان تعدی روا ندارند و یا کالاها را احتکار نکنند. ونزوئلا با میزان بالای جنایت هم مبارزه کرده است. برای این کار ما یک نیروی پلیس ملی ایجاد کرده ایم، همکاری پلیس و اجتماعات و محلات را تقویت کرده ایم و در حال نوسازی سیستم زندان ها هستیم.
جنبشی که توسط هوگو چاوز پایه گذاری شد از سال ۱۹۹۸ بیش از ۱۲ انتخابات از ریاست جمهوری گرفته تا مجلس و انتخابات محلی را با استفاده از سیستم الکترال که به گفته پرزیدنت کارتر بهترین نوع در جهان است برگزار کرده است. اخیرأ حزب سوسیالیست متحد بیشترین برد در انتخابات شهرداری (۲۵۵ از ۳۳۷ شهردار) را نصیب خود کرد.
شرکت توده های مردم در سیاست در دهه اخیر به کیفیت خیره کننده ای بالا رفته است. من به عنوان سازمان دهنده اتحادیه ای در گذشته عمیقأ به حق شرکت در اجتماعات و حقوق مدنی اعتقاد دارم چیزی که عدالت را با بیان نگرانی های مشروع از طریق اجتماعات و اعتراضات صلح آمیز تضمین میکند.
ادعای اینکه دموکراسی ونزوئلا نا کارآمد است و اعتراضات اخیر در تمایل عمومی ریشه دارد با واقعیت در تضاد است. تظاهرات ضددولتی به وسیله مردمی صورت میگیرد که ثروتمندترین اقشار جامعه هستند و تلاش میکنند دست آوردهای پروسه دموکراتیک را که به اکثریت وسیع جامعه سود می رساند نابود سازند.
اعتراض کنندگان ضددولتی به مراکز بهداشتی حمله کرده و به آنها آسیب رسانده اند، دانشگاه دولتی تاچیرا را آتش زده اند و به اتوبوس ها سنگ و کوکتل مولوتف پرتاب کرده اند. با پرتاب سنگ و مشعل سایر تاسیسات عمومی را هدف قرارداده مانند دفاتر دادگاه عالی، دادستان عمومی و دفتر تلفن عمومی شرکت CANTV. این اقدامات خشونت آمیز میلیون ها دلار خسارت وارد آورده است. به همین دلیل است که این اعتراضات به مناطق فقیرنشین و محل سکونت طبقه کارگر نمیتواند نفوذ کند و پشتیبانی جلب نماید.
اعتراض کنندگان تنها یک هدف دارند، اخراج خلاف قانون اساسی دولتی که به طور دموکراتیک انتخاب شده است. رهبران ضد حکومتی وقتی که از ژانویه تظاهرات را شروع کردند به وضوح این موضوع را روشن ساختند که هدف آنها آشوب خیابانی است، آن گروه که اعتراضات موجه از وضعیت اقتصادی و آمار جنایات دارند نیز از طرف همین رهبری مورد سوء استفاده قرارگرفته و به همین برنامه کشانده شده اند.
درظرف دوماه گزارش مرگ ۳۶ نفر رسیده است، مسئولیت نیمی از انها به عهده تظاهرکنندگان خشن است، ۶ عضو گارد ملی با شلیک گلوله کشته شده اند، بقیه کشته شدگان به خاطر اقدام به برداشتن وسایل سد معبر کشته شده اند.
تعداد خیلی کمی از اعضاء گارد امنیتی متهم شده اند که خشونت بکار برده اند که باعث مرگ چندین نفر شده است، این باعث تاسف بسیار است و دولت ونزوئلا این افراد را بازداشت کرده است. ما یک شورای حقوق بشر ایجاد کرده ایم که به حوادث مربوط به اعتراضات رسیدگی کند. هرکسی سزاوار برخورداری از عدالت اجتماعی است و هر متجاوز اعم از اینکه مخالف دولت و یا موافق آن باشد باید حساب پس دهد.
در ایالات متحده از اعتراض کنندگان به عنوان صلح دوستان و از دولت ونزوئلا به عنوان سرکوبگر خشن تظاهرات نامبرده میشود. بر اساس این برداشت دولت امریکا پشتیبان مردم ونزوئلاست در حالی که به واقع او پشتیبان یک درصدی از مردم است که میخواهند ۹۹ درصد را به دورانی برگردانند که حق دخالت در زندگی سیاسی را نداشتند و فقط تعداد محدودی و منجمله کمپانیهای امریکائی از نفت ونزوئلا سود می بردند.
فراموش نکنیم که بعضی از کسانیکه برای سقوط دولت منتخب دموکراتیک ونزوئلا در سال ۲۰۰۲ فعالیت کردند در رهبری تظاهرات امروز قرار دارند. آنها که درکودتای ۲۰۰۲ شرکت داشتند بلافاصله دادگاه عالی و مجلس قانونگذاری را منحل کردند و قانون اساسی را از اعتبار انداختند. آنها که خشونت را دامن میزنند و کوشش می کنند همان اعمال خلاف قانون اساسی را امروز مجددأ انجام دهند باید در برابر دادگاه قرار گیرند.
دولت آمریکا از کودتای ۲۰۰۲ حمایت کرد و دولت کودتائی را به رغم رفتار ضددموکراتیکش به رسمیت شناخت، امروز دولت اوباما اقلأ ۵ میلیون دلار سالیانه به اپوزیسیون ونزوئلا کمک میکند، یک لایحه برای ۱۵ میلیون دلار اضافی برای حمایت از سازمانهای اپوزیسیون ونزوئلا در کنگره امریکا مطرح است، کنگره همچنین درحال تصمیم گیری است که آیا تحریمهای اقتصادی علیه ونزوئلا برقرار کند. امیدوارم مردم آمریکا با آگاهی از واقعیت بپذیرند که ونزوئلا و مردمش سزاوار چنین تنبیهی نیستند و از نمایندگانشان بخواهند که تحریم ها را عملی نکنند.
اکنون زمان برای مذاکره دیپلماتیک آماده است، درداخل ونزوئلا ما دست خود را به سمت اپوزیسیون پیش برده ایم و پیشنهاد اتحاد ملت های امریکای جنوبی را برای اقدام به مذاکره میانجی شده با اپوزیسیون پذیرفته ایم، دولت من به پرزیدنت اوباما هم رو آورده و درخواست کرده است مجددأ سفیر مبادله کنیم. انتظار داریم دولت آمریکا با مهربانی پاسخ گوید.
ونزوئلا برای پیشرفت به صلح و مذاکره نیازمند است، ما به هرکس که صمیمانه به ما در رسیدن این اقدامات کمک کند خوش آمد می گوئیم.

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: