اعلامیه سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) به مناسبت روز جهانی کارگر

اول ماه مه روز جهانی کارگر،
روز همبستگی جهانی همه استثمار شده گان و قربانیان ستم ، جنایت و بهره کشی سرمایه،
گرامی باد

اول ماه مه روز جهانی کارگر، روز اعلام همبستگی طبقاتی نیروی کار؛ برافراشتن پرچم مطالباتی و روز دادخواست عمومی علیه مظالم و مصائب گوناگون ناشی از نظام سرمایه داری است. در حالی که حداقل ابراز وجود مستقل کارگران در روز جهانی کارگر در بسیاری از کشورهای جهان پذیرفته شده است، نظام جمهوری اسلامی که زندگی را برای کارگران و زحمتکشان به جهنمی تحمل ناپذیر تبدیل کرده با برپایی مجموعه ای از مراسم های فرمایشی، حکومتی و کنترل شده به نام "هفته کارگر" حق بدیهی گردهم آیی مستقل کارگران و زحمتکشان و بیان مطالبات و خواست های کارگری را از آنان سلب نموده و هر صدای حق خواهی را سرکوب می کند. حاکمیت از این طریق می کوشد چاشنی حرکت های اعتراضی سازمان یافته و حمایت از آن از سوی سایر جنبش های اجتماعی را خنثی سازد و مانع جاری شدن جنبش های مطالباتی و پیوند آنها با هم شود. این سیاست سرکوبگرانه رژیم را برپایی مراسم مستقل اول ماه مه، متناسب با شرایط، اقدامات و حرکت های مستقل کارگری در راستای طرح و بیان مطالبات گوناگون کارگران در روز جهانی کارگر می تواند تا حدودی عقیم سازد.

روز جهانی کارگر امسال در حالی فرا می رسد که علیرغم همه وعده ها، دستمزد کارگران همچنان زیر خط فقر است، تولید احیا نشده و رکود تورمی و ورشکستگی واحدهای اقتصادی ادامه دارد، بیکاری همچنان رو به گسترش است، در شرایط کاهش نقش درآمدهای نفتی در تامین هزینه های حکومتی، و در حالی که غارت درآمدهای ملی از سوی بنیادها و نهادهای رنگارنگ حکومتی بی وقفه ادامه دارد و دائما موارد تکان دهنده جدیدی از دزدی و فساد و غارتگری باندهای حکومتی افشا می شود، تاکید بر "ارتقا بهره وری" از بلندگوهای تبلیغاتی حاکمیت به اسم رمز بهره کشی برده دارانه تر از نیروی کار ارزان، بویژه نیروی کار زنان تبدیل شده است. در حالی که چشم اندازی روشن و بلافصل برای خروج از بحران رکود و فشارهای کمرشکن تورم و گرانی وجود ندارد، موج دوم هدفمندسازی یارانه ها با افزایش مجدد قیمت های حامل های انرژی و زمینه چینی برای حذف یارانه ها، یورش به سفره های کارگران و زحمتکشان را وارد فاز جدیدی کرده است. تاثیرات افزایش مجدد قیمت های حامل های انرژی هم اکنون به شکل کاهش ارزش پول و افزایش نرخ برابری دلار، طلا و سکه در برابر ریال، گرانی قیمت برنج، آرد صنعتی و کالاهای زیر مجموعه آن؛ کمیابی برخی کالاها وافزایش هزینه حمل و نقل عمومی پدیدار شده است. قربانیان اصلی این موج گرانی ها نیز مانند موج اول، کارگران و زحمتکشان هستند و از این رو مقابله با این تهاجم و پیامدهای آن در حوزه های مختلف زندگی کارگران و زحمتکشان از کانون های مهم مبارزات کارگری در شرایط کنونی است.

پرداخت دستمزد منطبق با نرخ واقعی تورم، برابری کامل زنان و مردان در دستمزد و برخورداری از فرصت های شغلی، لغو کار کودکان، حذف شرکت های پیمانی، آزادی کامل اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، بیان و مطبوعات، آزادی ایجاد تشکل های مستقل سندیکایی و کارگری، آزادی بی قید و شرط همه فعالان کارگری زندانی، برخورداری از بیمه کامل بیکاری در ایام بیکاری برای همه بیکاران، لغو همه قوانینی که عملا به خانه نشین کردن زنان و راندن زنان از بازار کار منجر می شود؛ همچنین به رسمیت شناختن اول ماه مه روز جهانی کارگر و تعطیل رسمی این روز بخش هایی از مطالبات کارگران هستند که تاکنون هیچ یک از جناح های حکومتی نه خواسته اند و نه توانسته اند آن ها را تامین کنند. مطالبات کارگران فقط به دست خود کارگران و با اتحاد و همبستگی همه نیروهای کارگری و جنبش های همسو و هم سرنوشت با کارگران و زحمتکشان ممکن است. در پیشروی مستقل در مسیر تحقق این مطالبات، تشدید فعالیت های سازمانگرانه در مراکز تولیدی و صنعتی، مهم و حیاتی است اما به خودی خود کافی نیست. علاوه بر آن سازماندهی بخش های هر چه بیشتری از نیروی کار، مستلزم تمرکز بر نیروی کار بخش خدمات، بهداشت و آموزش و پرورش، همچنین توجه به سازماندهی در محلات، از جمله بر محور زنان زحمتکش است. این پیشروی همچنین نیازمند فشرده تر کردن صفوف نیروهای جنبش کارگری و همسویی هر چه وسیع تر مبارزاتی همه نهادها و تشکل های مستقل کارگری است. بدون سازمان یابی بخش های هر چه بیشتری از کارگران و زحمتکشان، پایه مقاومت در برابر سیاست های مخرب ضد کارگری حاکمیت از استحکام لازم برخودار نخواهد بود و بدون اتحاد عمل و همبستگی مبارزاتی بخش های سازمان یافته، و شکل دادن به آرایش طبقاتی جبهه کار در برابر سرمایه، سنگر مبارزه طبقاتی بشدت آسیب پذیر و در دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان ناکارا خواهد بود.

با برپایی راه پیمایی ها و گردهمایی های مستقل هر چه گسترده تر و پرشمارتر، سراسر کشور را به روز پیوند اردوی کار در برابر بهره کشی و بیداد تبدیل کنیم

با بستن بازو بندها، رنگ ها و نشان های همبستگی کارگران، پیوندمان را با اول ماه مه نشان دهیم!

در همه محلات و محیط های کارگران و زحمتکشان اول ماه مه را به روز دید وبازدید و جشن همبستگی تبدیل کنیم

اول ماه مه روز جهانی کارگر، روز همبستگی جهانی همه استثمار شده گان و قربانیان ستم و جنایت و بهره کشی سرمایه، گرامی باد

زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
سه-شنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳ برابر با ۲۹ آوریل ۲۰۱۴ 

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: