مجوز بازگشایی‌ها بر اساس کدام برآورد و پروتکل‌های منطقی بوده ‌است؟

آفتاب‌‌نیوز :

شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که اقامه مجدد نماز در ۱۸۰ پایگاه نماز جمعه، از این هفته آغاز خواهد شد. در بخشی از این اطلاعیه آمده است که «براساس فهرست رسمی و اعلامی ازسوی ستاد ملی مقابله با ویروس کرونا، در ۲۳ استان و ۱۳۲ شهرستان، مجموعا ۲۹۴ نقطه از فیوضات معنوی اقامه مجدد نماز‌های جماعت در مساجد بهره‌مند خواهند بود و از این میان، چشم‌مان به جمال مومنان در ۱۸۰ پایگاه نمازجمعه از تاریخ ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹ روشن خواهد شد.»

به گزارش آفتاب‌‎نیوز؛ براساس این اطلاعیه، در ادامه همکاری و هماهنگی با ستاد ملی مقابله با کرونا، مراسم عبادی-سیاسی نمازجمعه تا اطلاع ثانوی در مراکز استان‌ها اقامه نخواهد شد و در سایر شهرستان‌ها و مناطق، تابع تعیین و اعلام مصادیق جدید از مناطق سفید خواهد بود. همچنین در این اطلاعیه، نکاتی برای رعایت نکات بهداشتی و سلامت محیط مساجد و مصلی‌ها گفته شده است.

چگونگی حضور زائران در ۱۱۰۸ بقعه متبرکه

مدیرکل بقاع متبرکه و اماکن مذهبی سازمان اوقاف و امور خیریه نیز با اشاره به بازگشایی ۱۱۰۸ بقعه متبرکه در ۱۳۲ شهر سفید گفت: حرم‌های شاخص همچنان تعطیل هستند.

«حجت‌الاسلام والمسلمین محمد نوروزپور» مدیرکل بقاع متبرکه و اماکن مذهبی سازمان اوقاف و امور خیریه با اشاره به بازگشایی اماکن مذهبی و بقاع متبرکه در مناطق سفید گفت: ما در این خصوص تابع دستورات ستاد ملی مقابله با کرونا هستیم و براساس دستورالعمل این ستاد ۱۱۰۸ بقعه متبرکه در ۱۳۲ شهرستان با وضعیت سفید و کم‌خطر بازگشایی می‌شوند. وی با اشاره به بازگشایی امامزادگان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی ادامه داد: تمامی زائران بقاع متبرکه در بدو ورود به بقعه غربالگری می‌شوند و از ورود افراد دارای علامت مشکوک و بیمار جلوگیری به عمل می‌آید. همچنین زائران باید به همراه خود مهر، تسبیح، سجاده و کتاب دعای شخصی داشته باشند و از وسایل موجود در بقاع نمی‌توانند استفاده کنند و همه مهر‌ها و تسبیح‌های موجود در بقاع متبرکه جمع‌آوری شده است.

به نوشته ایلنا، مدیرکل بقاع متبرکه و اماکن مذهبی سازمان اوقاف و امور خیریه تصریح کرد: رعایت فاصله اجتماعی در بقاع متبرکه توسط زائران الزامی است و خدام امامزادگان در این خصوص توجیه شده‌اند تا در خصوص صف‌های نماز جماعت فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت کنند و بیشتر سعی شود از صحن‌های روباز استفاده شود. ان‌شاءالله مردم نیز همراهی لازم را با خدام بقاع متبرکه در رعایت این فاصله‌گذاری‌های اجتماعی داشته باشند. حجت‌الاسلام نوروزپور با بیان اینکه شهر‌هایی که از سوی وزارت بهداشت وضعیت آن‌ها سفید اعلام شده است به معنای شهرستان‌های کم‌خطر هستند، خاطرنشان کرد: اعلام وضعیت سفید در برخی مناطق از سوی ستاد مقابله با کرونا به معنی رفع کامل بیماری در این مناطق نیست و به این معنی نیست که مردم می‌توانند بدون وسایل حفاظت شخصی به بقاع متبرکه مراجعه کنند و زائران حتما باید در هنگام مراجعه به بقاع متبرکه از دستکش و ماسک استفاده کنند و از ورود افراد بدون این وسایل ممانعت می‌شود. در برخی از بقاع متبرکه هم ماسک تولید و به زائران ارائه می‌شود. وی درباره جلوگیری از تجمعات در بقاع متبرکه ادامه داد: درخصوص برگزاری شب‌های قدر همچنان تصمیمی گرفته نشده و قرار است دستورالعمل ویژه‌ای برای برگزاری شب‌های قدر تدوین شود.

در حال حاضر برنامه این است که مردم پس از حضور در بقاع متبرکه، زیارت کوتاهی انجام داده و سپس آنجا را ترک کنند. زائران باید از بوسیدن در‌ها و ضریح خودداری کنند. مدیرکل بقاع متبرکه و اماکن مذهبی سازمان اوقاف و امور خیریه درباره حضور مردم در آرامستان‌های بقاع متبرکه گفت: در بقاع متبرکه آرامستان‌هایی نیز وجود دارد. اعلام شده است که از تجمع در اطراف قبور جلوگیری شود و برگزاری هرگونه مراسم بر سر مزار درگذشتگان مدفون در بقاع متبرکه همچنان ممنوع باشد. البته حضور انفرادی بر سر قبور مشکلی ندارد.

روزنامه اطلاعات نیز درباره بازگشایی مساجد نوشته است: فشار‌هایی که این روز‌ها برای بازگشایی حرم‌های شریف و اماکن مقدسه در حال شدت‌گیری‌است، مشخصا از دو سو دارای حامیانی‌است: یکی مردمان متدین و سلیم‌النفس و دلداده‌ی نجوا با ذوات مقدسه‌ی معصومین علیهم‌السلام، و دیگری تسویه‌گران حساب‌های معوقه با دولت.

هردوگروه، اما یک مستمسک دارند و آن، به ظاهر موجه می‌نماید: در حالی که پاساژ‌ها و پارک‌ها و بسیاری از مشاغل ازدحام‌زا یکی‌یکی مجوز فعالیت و رونق می‌گیرند، محدودیت در حرم‌های شریف چه توجیهی دارد؟

نگارنده با تأیید موفقیت نسبی دولت در مدیریت کرونا با توجه به جمیع جهات، از جمله تنگنا‌های تحریم و نیز فرهنگ نهادینه‌شده‌ی رقابت‌ها و خصومت‌های جناحی، ناچار است بر این نقیصه نیز اشاره کند، که چندصدایی و متضادگویی و روزمرّگی در تصمیمات مرتبط، همچنان پاشنه‌آشیل مبارزه با این ویروس است. رییس جمهور محترم، شاید از آن روی که در شرایط فعلی، به تنگی معیشت مردم و تهی‌بودن خزانه‌ی مُلک از همه آگاه‌تر است، از اولین روزها، قرنطینه را جدی نگرفت و اگر هم سخنی در فاصله‌گذاری آورد، به موازات، معیشت‌گردانی از سوی خود مردم را هم ضمیمه کرد و نهایتا امروز، با قرنطینه‌ای نصفه و نیمه و گذاری رو به بالا و پایین در حال سپری کردنیم. لیک آن دغدغه‌ی معیشتی نمی‌بایست و نمی‌باید که بر اصل «زندگی» به معنای «زنده‌ماندن» سایه افکنَد و شتاب در رونق مجدد زندگی، به قیمت زنده‌نماندن تمام شود.

کسانی که بر دولت می‌تازند، که چرا بیشتر اماکن بازگشوده‌شده‌اند و اما اماکن مذهبی همچنان مسدود؛ بهتر است از دولتیان بپرسند: مجوز همان بازگشایی‌ها بر اساس کدام برآورد و بر طبق کدام پروتکل‌های منطقی بوده‌است؟ اگر کسی خود را در آتشِ آن سوی می‌فکنَد، دلیل موجهی‌است آیا، که دیگری به ناز شست و یا به لج‌بازی، خود را در آتش این‌سوی میدان بیندازد؟!

میدان‌دادن به فشار‌های هنجاری، به خصوص سوار شدن بر موج احساسات و علایق مذهبی، در کوران مبارزه با ویروسی سرکش، در حکم بریدن همان قفلی‌ست در نیمه شب، که گفت: صدایش فردا درمی‌آید!

اینهمه اصرار بر مشابهت‌سازی در تصمیمات غلط، از جمله بازگشایی پارک‌ها و بازارها، و تسرّی آن به حرم‌ها و ازدحام‌های انسانی، آیا از سر دین‌داری و دلتنگی نجوا ومناجات و زیارت است؟ در مورد برخی از مردمان پاک‌دلِ ساده‌نگر و بعضا حوصله‌سررفته، آری! …. و، اما از سوی تریبون‌داران، به خصوص در ایامِ ذائقه‌پذیر و شب‌های حال‌وهوای دعا، شاید اندکی هم دارای شائبه‌های دیگر باشد؛ که آن «دیگر»‌ها بماند!

فراوان از سوی متصدیان امور گفته‌می‌شود، که در مجموع، در مدیریت کرونا، در مقایسه با بسیاری از کشور‌ها موفق‌تر عمل شده‌است. به عنوان شاهدی باخبر، این ادعا را رد نمی‌کنم؛ و، اما این عزیزان سخت‌کوش از فقدان یک نقشه‌ی راهبردی در رنج‌اند و آن این که، در امر مبارزه با کرونا، نباید از یک‌سو چاله را کند و از دگرسو دوباره بر آن خاک ریخت. درست‌است که مساعی جمعی و فداکاری‌های کادر‌های ستاد و صفِ درمان در کشور عزیزمان، از بروز فاجعه‌ای در حد اسپانیا و ایتالیا و بریتانیا جلوگیری کرد- و این ناز شست دارد-، اما همان سه کشور اگر از یک نقشه راه منسجم و برخوردار از اراده‌ای مبتنی بر پروتکل‌های منطقی پیروی نمی‌کردند، خدا می‌داند که امروز چه روزگاری داشتند.

من با گروه دوم که در هر زمانی به یاد تسویه‌حساب‌های معوقه با جناح رقیب می‌افتند سخنی ندارم؛ که چه بسا اگر دولت، دولتِ مهرورزِ مطلوب و مأنوسشان بود، داد سخن می‌دادند در حمایت از انسداد در‌های حرم‌ها! …، اما با مردمان عادیِ از جنس خودم فروتنانه می‌گویم: تصور کنید، آن امام همام، که امروزه از تربت طیبه و عَتَبه‌ی طاهره‌اش شفا و شفاعت می‌جویید، اگر جسم عزیزش در میان ما بود، آیا خود مراعات پروتکل‌های علمی و عقلی را می‌کرد و دفع ضرر محتمل را محترم می‌شمرد؟ یا مردمان را به دفعِ علم و رفع موانع خانه‌اش تشویق می‌نمود؟! راستی، عقلی که به ما معرفت امام را آموخته، حکمش در این مقوله چیست؟