سه ساله یواشکی دوستش دارم

سلام. یک هفته دیگه ۳۴ سالم میشه. شاغلم. ماشین معمولی دارم. قیافه ام هم یه تیپ معمولی. آدم خجالتی بودم ولی حدود ۵ سالی هست که اومدم بیرون. راحتم با همه حتی با دخترا توی محل کارو مهمونی ها. اوائل که خجالتم رفت افتادم به دور اشنایی با دخترها… چند باری حسابی افتادم توی رابطه جدی ولی ته دلم می دونستم اونی نیستند که دنبالش هستم.

از سه سال پیش دوباره رفتم توی خودم. یه جوری ترس برم داشت. می دیدم هر چی آدم متاهل یا حتی مجردهایی که با هم می گردند یه جورایی اون چیزی نیست که دلم بخواد برای من پیش بیاد. این جفت هایی که می بینم خیلی هاشون عاشق و معشوق بودند. زیاد هم الان بد نیستند ولی من عشق رو دیگه بین شون نمی بینم.

الان سه ساله که یه دختر رو دورادور ازش خوشم میاد. شروعی برای یک آشنایی داشتیم. داشت همه چیز خوب پیش می رفت که من سریع ماجرا را ادامه ندام. چون او همان دختر آرزوهایم بود و نمی خواستم حس و عشقم از بین برود.

دختر بی نهایت دوست داشتنی است. از خنده اش و حرکاتش خوشم میاد. موهای صافش رو دوست دارم. چشماش همیشه برق می زنه. می دونم که خیلی مهربونه و وظیفه شناس هست. توی فامیل و آشناها همه تحسینش می کنند. فکر کنم یه ذره خجالتیه. من تصمیم گرفتم یواشکی عاشقش باشم .

توی همه شبکه های اجتماعی هست. اونها مثل دیدن دفترچه خاطراتش هست. عکس هاش، دوستاش. کارهایی که می کنه. موسیقی و لباس هاش. هر کاری می کنه برام عاشقانه است. تحمل این عشق یواشکی اصلا برام سخت نیست چون عشق یکطرفه نیست. احتمالا من رو دیگه به خاطر نمیاره…

این دختر سمبل همه آرزوهایی هست که برام عزیز هست. بهش فکر می کنم. توی خیالم باهاش راه میرم. حتی باهاش عشقبازی هم می کنم. می دونم که اگه رابطه مون جور بشه هر دو مون خوشبخت میشیم. ولی یه خوشبختی کوتاه مدت. چون زندگی ما رو از هم سرد می کنه.

راضی ام از زندگی ام و این عشق خیالی ام. نظر شما چیه؟

سپهر عزیز

ترس و نگرانی ات واقعیه. حقیقی هم هست. اما بشر یک مجموعه از توانای و قابلیت های شعور و ژنتیک هست که اگر می خواست مثل تو زندگی اش را تنظیم کند دهها هزار سال منقرض می شدیم.

نکته اساسی این است که توی روزگار ما، این راه و روش و حس و خیال تو باعث انقراض بشر یا خودت نمی شود. این روزها تنهایی زیستن، یک شیوه زندگی شایع و حتی سالم است.

فقط یک استدلال دارم: اگر می توانی به این عشق فرصت به واقعیت پیوستن بده. چون وجود آن دختر هم مهم است. به او و خودت این شانس را بده. قبل از اینکه اصلا اتفاقی بیفتد با تمام وجود نگرانی هایت را توضیح بده. ببین او چه فکر می کند. شاید آدمی است مثل خودت. شاید او هم یواشکی عاشق تو است.

برای بشر غیرممکن نیست که با یک نفر همسر و همراه بشود و عشق شان ماندگار باشد. خیلی ها این روزها طبع و حس و شعور یک رابطه خوب و عاشقانه را دارند.

برو جلو و نترس. اگر آنطوری که خواستی رابطه عاشقانه نماند تمامش کن. اصلا مشروط برو جلو… به او بگو که همه چیز بهتر است موقت باشد. به جای او تصمیم نگیر. به شعور و حس انسانی که برایت دوست داشتنی است احترام بگذار. او را ضعیف و شکننده نبین.

اگر رابطه شکل گرفت و نگرانی هایت درست از آب در آمد ناراحت نشو چون عاشق پیشه هستی و حتما یکی دیگر را می توانی پیدا کنی که این بار تا ابد یواشکی دوستش داشته باشی.