روایت چهار ماه اقامت امام خمینی(ره) در «نوفل لوشاتو؛ پایان غربت»

خبرگزاری میزان - داستان این کتاب از این جا شروع می‌شود که معلم مدرسه از دانش آموزان می‌خواهد که در مسابقه مقاله نویسی با موضوع وقایع انقلاب اسلامی که آموزش و پرورش ترتیب داده، شرکت کنند و درباره یکی از موضوعات مقاله بنویسند. شخصیت‌های نوجوان این کتاب تصمیم می‌گیرند مقاله شان را درباره حضور «امام خمینی(ره)» در کشور فرانسه بنویسند و...

گفتنی است امام خمینی (ره) پس از فشار دولت بعثی عراق، ۱۴ مهرماه ۱۳۵۷ مجبور به ترک کشور عراق شدند و ۴ ماه پایانی تبعیدشان را در دهکده‌ای به نام نوفل لوشاتو در نزدیکی پاریس به سر می‌برند که در نهایت ۱۲ بهمن ۵۷ وارد کشور می‌شوند و رهبری مبارزه را به دست می‌گیرند.

• بیشتر بخوانید:
• برای مطالعه معرفى آخرین كتب منتشر شده اینجا کلیک کنید

گفتنی است پروژه کتاب‌های «روز‌های انقلاب» با دبیری مسعود امیرخانی، یکی از طرح‌های دفتر کودک و نوجوان حوزه هنری است که در آن قرار است برای هر یک از روز‌های مهم و تاثیرگذار تاریخ انقلاب اسلامی کتابی برای مخاطب نوجوان نوشته شود و به شرح تاریخ این روز‌ها بپردازد.

۲۵ روز مهم و سرنوشت ساز در تاریخ انقلاب اسلامی را برای نگارش این مجموعه احصاء شدند. این مجموعه از تاریخ ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ آغاز می‌شود و تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ ادامه می‌یابد. همچنین روز‌های دیگری، چون ۱۳ آبان ۱۳۵۷، ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، انقلاب سفید شاه و ... از روز‌هایی هستند که در این مجموعه به آن‌ها پرداخته شده است. نویسندگانی مانند داوود امیریان، کاوه بهمن، جواد افهمی، محمد رضا شرفی، مهرداد موسویان، مریم بیات تبار و ... برای این کار انتخاب شدند.

در بخشی از این کتاب آمده است: «روزی در خانه‌ی نوفل‌لوشاتو، چند خانم جوان که به دیدار امام آمده بودند، به خانم (همسر امام) اعتراض کردند که چرا رفتار شما متناسب با شأن امام نیست. خانم پرسیدند:

ـ چطور؟

آن‌ها پاسخ دادند:

ـ کسی که این‌جا می‌آید، فکر می‌کند به عیددیدنی آمده است؛ زیرا با شیرینی‌های متنوع پذیرایی می‌شود؛ در حالی که یک لیوان چای و بیسکویت کافی است. این‌جا خبری از وضعیت انقلابی نیست.

خانم گفتند:

ـ دخترم، همه‌ی این‌ها از ایران رسیده و سوغات است. این کمد که می‌بینی، از هدایای دوستان پُر است. آیا بهتر است من این‌ها را برای پذیرایی از شما که مهمان من هستید و از راه دور آمده‌اید، بیاورم، یا از این کار صرف‌نظر کرده، تظاهر به ساده‌زیستی کنم؟ چرا نمی‌توانید مسائل را از هم جدا کنید و زود قضاوت می‌کنید؟ آیا این نفاق نیست که من شیرینی را تنها یا با خانواده خودم بخورم و برای شما که مهمان هستید، نیاورم تا در نگاه شما ساد‌ه‌زیست و انقلابی دیده شوم؟»

انتهای پیام/