شمایل سیاهپوستان در سینمای آمریکا؛ از «تحقیر» تا «انتقام»
خبرگزاری مهر - گروه هنر- سید سعید هاشمزاده: وقتی «سیدنی پواتیه» نخستین جایزه اسکار خود را در سال ۱۹۶۳ دریافت کرد، پنج سال از اولین و آخرین کاندیداتوری یک سیاهپوست در آکادمی گذشته بود. در واقع سینمای رسمی آمریکا که نماینده اول و آخرش آکادمی اسکار است، پس از ۵۰ سال از شکلگیری، نخستین سیاهپوست را در لیست اسکار قرار داد تا یک پیام واضح و روشن را برساند؛ اینکه بدنه هالیوود، مماس و موازی با جامعه آمریکا حرکت میکند. حرکتی که از تولد یک ملت آغاز شده و اوج گرفته و تا تثبیت شمایل سیاهان در فیلمها و انیمیشنهای آمریکایی پیش آمده است.
تولد ملتی که در آن کوکلاس کلاین ها (نژادپرستان سفیدپوست) سیاهپوستان را شیطان میخواندند و محاکمه میکردند و حتی در وضعیتی نابرابر شکنجههای گوناگون قرون وسطایی را افتخار ملی و هویت میهنی خود تصویر میکردند. این تصویری ثبتشده در فصول اولیه سینمای رسمی آمریکا است؛ تصویری اثبات شده و مورد قبول حاکمیت و مردم عامه آمریکا که از دل جامعه و فرهنگ غالب سیاسیون به مخاطبان نیز القا شده است.
شمایل سیاهپوستان در فیلمهای عامهپسند
بگذارید از فیلمها یا انیمیشنهایی نیز نمونه بیاوریم که عامهپسند و مورد علاقه عموم محسوب میشوند. نمونههایی که تصویرگر شمایل سیاهپوستان در هالیوود است. شمایل یک سیاهپوست در سینمای آمریکا از «برباد رفته» ویکتور فلمینگ تا مجموعه انیمیشن «تام و جری» چاک جونز یک «خدمتکار مهربان و در دسترس» است که پایگاه اجتماعی او را نیز تعیین میکند. پایگاهی ضعیف و شکننده که او را اینگونه به تعریف در میآورد؛ شکننده، بیسواد، احساساتی و دور از تعقل و در نهایت خدمتگزار سفیدپوستان و نژادی که با انسانیت در تضاد است.
شمایل خدمتکار سیاهپوست در «بر باد رفته»منبع خبر: خبرگزاری مهر
اخبار مرتبط: شمایل سیاهپوستان در سینمای آمریکا؛ از «تحقیر» تا «انتقام»
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران