راغفر: گران‌کردن دلار و حامل‌های انرژی دو روش جبران کسری بودجه دولت / رشد فساد و ناهنجاری‌های اجتماعی نتیجه سیاست‌گذاری‌های غلط

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، کافی است در بازار و فروشگاه‌های بزرگ و کوچک چرخی بزنید، کمر‌های خمیده بر روی قیمت‌ها و خواندن اتیکت‌های قیمت‌ها را به آرامی نگاه کنید و نگاهتان را بعد از آن به چرخش چشم و نجوا‌های آرامی که مردم با خود دارند برگردانید، شاید دلتان از حجم غمی که بر چهره‌ها می‌نشیند به درد بیاید، شاید هم نگاهتان در نگاه کودکی که دست مادرش را برای خریدن خوراکی یا یک کیلو گوشت می‌پیچاند که؛ از این‌ها دوست دارم، مامان بخر، مامان بخر، اما به جای خریدن و گذاشته شدن در سبد خرید با نیشگون آبداری از سوی مادر مواجه می‌شود و صدای گریه کودک معصوم از همه جا بی خبر را به آسمان می‌برد مواجه شوید! این‌ها حقیقت هر روز بخشی از جامعه ماست در حالی که این کودکان نمی‌دانند پول از کجا می‌آید و چگونه خرج می‌شود، گمان می‌کنند هر میزان که بخواهند با کارت کشیدن می‌توانند پول بگیرند، این کودکان هر روز باید شریک نگاه عزادار والدینی باشند که غیر از شرمندگی دست پرباری برای خانواده ندارند. زیر سقف آسمان فقط پدر و مادر زیر فشار است و صدای به به و چه چه تعریف از خود دولت، آنقدر بلند است که صدای گریه آن کودک نیشگون گرفته یا رد شرمساری پدر کارگر را نمی‌شنود. حسین راغفر؛ اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا در این گفتگو برای ما می‌گوید چرا دولت کاری کرده است که جوانان به آینده امیدوار نیستند و چرا آسیب‌های اجتماعی در ایران اسلامی به این حد غیر قابل قبول رسیده است.

آقای دکتر قیمت ارز با تپش نبض و قلب مردم به هم گره خورده است چرا که با افزایش نرخ ارز بخش بزرگی از سبد خانوار کوچک و کوچک‌تر می‌شود آیا دولت‌ها متوجه این موضوع نیستند که تصمیم گیری‌هایی از این دست تا چه اندازه فشار را بر مردم افزایش می‌دهد؟
در اقتصاد ایران ده‌ها سال است شاهد رواج یک پدیده مزمن هستیم، روالی که دولت‌ها برای تامین کسری بودجه خود که ناشی از بی انضباطی‌های مالی آنهاست با پناه بردن به دو ابزار افزایش قیمت حامل‌های انرژی و دیگری افزایش قیمت ارز روز به روز مردم را فقیرتر و بیچاره‌تر کرده اند. ابزار‌های نام برده یا سیاست گذاری‌های غلط دولت اثرات مخربی بر اقتصاد کشور وارد می‌کند، همچنین تاثیرات تعیین کننده‌ای بر روی نابرابری‌های اجتماعی و شکاف طبقاتی در جامعه از خود به جا می‌گذارد. جای شک ندارد سیاست گذاری‌های اشتباه دولت آثار تورمی روی اقتصاد به جا می‌گذارد و هر دو موجب افزایش کسری بودجه در سال بعد می‌شوند. دولت‌ها به خوبی می‌دانند که این تصمیم گیری‌ها تا چه اندازه مردم را فقیر و سفره آن‌ها را کوچک‌تر می‌کند، اما قرار است هر کسی راه خود را برود و دولت برای خود تصمیم بگیرد و مردم هم مجبورند تاوان بی عملی‌ها و بد سیاستی‌های دولتی را بدهند که مرگ تولید را نزدیک و فقر را به زندگی مردم تحمیل کرده است. تداوم سیاست گذاری‌های غلط دولت‌ها موجب شده که کسری بودجه به سال‌های بعد هم برسد و ما هر سال شاهد حجم بزرگی از کسری بودجه نسبت به سال گذشته باشیم، لذا در پاسخ به این سوال که چرا حال و روز اقتصاد و معیشت ما رنگ و روی خوبی به خود نمی‌گیرد را در توسل دولت به این دو ابزار باید جست و جو کرد و گفت منافع عمومی جدی نگرفته نشده بلکه مردم قربانی سیاست‌هایی شده اند که تنها قشرخاصی را منتفع می‌کند.