تبدیل ۳.۴ میلیارد دلار خرید خارج به تولید داخل در سال ۹۸/ شرکتهای ایرانی چطور از نیاز نهادهای دولتی مطلع شوند؟
گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو- سینا احدیان؛ برای پیشرفت و توسعه اقتصاد چندین برنامه اصلی توسعهای در علم توسعه تعریف شده و بیش از یک قرن است که کشورهای مختلف جهان از قارهی آمریکا و اروپا تا آسیا و اقیانوسیه از یک یا چند راهبرد توسعهای بسته به زمان و شرایط و نگاه حکمرانان و نظریه پردازان استفاده و تلاش کرده اند تا اقتصاد خود را به رشد و شکوفایی برسانند.
استراتژیهای توسعه اقتصادی به طور کلی به استراتژِیهای پولی، اقتصاد باز، صنعتی شدن، انقلاب سبز (توسعه کشاورزی)، توزیع مجدد و استراتژی سوسیالیستی تقسیم میشوند. تمام کشورهای پیشرفته کنونی در ابتدای برنامههای توسعهای خود از استراتژی صنعتی شدن و به ویژه دو رویکرد اصلی آن یعنی جایگزینی واردات و سپس توسعه صادرات استفاده کرده اند.
در واقع بدون استثنا کشورهای پیشرفتهی امروز که اقتصاد جهانی و تجارت بین الملل را شکل داده اند پیش از این و قبل از صنعتی شدن، سیاست دربهای بسته را در بسیاری از صنایع انتخاب کرده و بعد از به قدرت رسیدن شرکتهای عموما دولتی یا تحت حمایت آشکار و پنهان دولت به تجارت آزاد و سیاست اقتصاد باز روی آورده اند. این درحالی است که همین کشورها با نسخه پیچی از طریق موسسات جهانی و بین المللی اقتصادی مثل بانک جهانی و صندوق بین المللی پول با توصیه و گاها اجبار کشورهای در حال توسعه مثل ایران را به پیوستن به اقتصاد جهانی تشویق میکنند. این رویکرد البته خلاف آن مسیری است که خود آنها پیش از صنعتی شدن پیموده اند و علت این است که کشورهایی مثل ایران که از منابع عظیم طبیعی از جمله نفت و گاز و مواد معدنی غنی هستند نتوانند پیشرفته و صنعتی شوند و همیشه به همین منوال یک مصرف کنندهی وابسته و خام فروش باشند و بازاری جذاب برای کشورهای پیشرفتهی غربی و شرقی، بنابراین پیشرفت و توسعه کشورهای جهان سوم و در حال توسعه منافع کشورهای صنعتی را به خطر میندازد.
کیت گریفین یکی از اقتصاددانان برجسته غربی به نقل از یک اقتصاددان دیگر به نام آرتور لوییس میگوید: «اگر کشورهای اروپای غربی و آمریکا در دریا فرو بروند، تمام کشورهای جهان پیشرفته و صنعتی میشوند.» این کنایه بدین معنی است که این کشورهای صنعتی هستند که به سایر کشورها اجازهی رشد و پیشرفت و توسعه را نمیدهند.
بیشتر بخوانید:
استراتژیهای توسعه اقتصادی به طور کلی به استراتژِیهای پولی، اقتصاد باز، صنعتی شدن، انقلاب سبز (توسعه کشاورزی)، توزیع مجدد و استراتژی سوسیالیستی تقسیم میشوند. تمام کشورهای پیشرفته کنونی در ابتدای برنامههای توسعهای خود از استراتژی صنعتی شدن و به ویژه دو رویکرد اصلی آن یعنی جایگزینی واردات و سپس توسعه صادرات استفاده کرده اند.
در واقع بدون استثنا کشورهای پیشرفتهی امروز که اقتصاد جهانی و تجارت بین الملل را شکل داده اند پیش از این و قبل از صنعتی شدن، سیاست دربهای بسته را در بسیاری از صنایع انتخاب کرده و بعد از به قدرت رسیدن شرکتهای عموما دولتی یا تحت حمایت آشکار و پنهان دولت به تجارت آزاد و سیاست اقتصاد باز روی آورده اند. این درحالی است که همین کشورها با نسخه پیچی از طریق موسسات جهانی و بین المللی اقتصادی مثل بانک جهانی و صندوق بین المللی پول با توصیه و گاها اجبار کشورهای در حال توسعه مثل ایران را به پیوستن به اقتصاد جهانی تشویق میکنند. این رویکرد البته خلاف آن مسیری است که خود آنها پیش از صنعتی شدن پیموده اند و علت این است که کشورهایی مثل ایران که از منابع عظیم طبیعی از جمله نفت و گاز و مواد معدنی غنی هستند نتوانند پیشرفته و صنعتی شوند و همیشه به همین منوال یک مصرف کنندهی وابسته و خام فروش باشند و بازاری جذاب برای کشورهای پیشرفتهی غربی و شرقی، بنابراین پیشرفت و توسعه کشورهای جهان سوم و در حال توسعه منافع کشورهای صنعتی را به خطر میندازد.
کیت گریفین یکی از اقتصاددانان برجسته غربی به نقل از یک اقتصاددان دیگر به نام آرتور لوییس میگوید: «اگر کشورهای اروپای غربی و آمریکا در دریا فرو بروند، تمام کشورهای جهان پیشرفته و صنعتی میشوند.» این کنایه بدین معنی است که این کشورهای صنعتی هستند که به سایر کشورها اجازهی رشد و پیشرفت و توسعه را نمیدهند.
بیشتر بخوانید:
منبع خبر: خبرگزاری دانشجو
اخبار مرتبط: تبدیل ۳.۴ میلیارد دلار خرید خارج به تولید داخل در سال ۹۸/ شرکتهای ایرانی چطور از نیاز نهادهای دولتی مطلع شوند؟
موضوعات مرتبط: صندوق بین المللی پول توسعه اقتصادی اقتصاد جهانی سیاست اقتصاد اقتصاددانان اروپای غربی سوسیالیستی اقتصاد باز انقلاب سبز تجارت آزاد بانک جهانی مواد معدنی اقیانوسیه نسخه پیچی صنعتی شدن حکمرانان استراتژی نفت و گاز جهان سوم شکوفایی
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران