تاثیر بازی‌های پدر و کودک در ارتقاء خودکنترلی کودکان

ایسنا/خراسان رضوی تاثیر پدر بر زندگی کودکان برای همه مشخص است و نیازی به تاکید ندارد، اما نتایج تحقیقات نشان می‌دهد، کودکانی که پدران آنان از دوران کودکی با آنان همبازی می‌شوند، ممکن است کنترل رفتارها و احساسات در بزرگسالی برای آنان آسان‌تر شود.

به نقل از ساینس‌دیلی، کنترل خود، کنترل نفس یا خودکنترلی، توانایی کنترل احساسات، رفتارها و خواسته‌هایی است که انسان برای کسب پاداش یا جلوگیری از مجازات انجام می‌دهد.

پل رامچاندانی، از دانشگاه کمبریج انگلستان، این بررسی را بر روی نتایج تحقیقات 40 سال گذشته انجام داد تا اطلاعات بیشتری درباره چگونگی بازی پدران با فرزندان در دوران کودکی (سن صفر تا سه‌سالگی) جمع‌آوری کند.

هدف از این تحقیق درک تاثیر بازی پدر و کودک، نحوه بازی مادر و کودک و تفاوت تاثیر آن بر رشد کودکان بود.

اگرچه بین بازی پدران و مادران شباهت‌های بسیاری است، اما یافته‌ها نشان می‌دهد که پدران با کوچکترین فرزندان هم،  بازی‌های بدنی بیشتری انجام می‌دهند و فعالیت‌هایی مانند قلقلک کردن، تعقیب و گریز و بر پشت سوار کردن کودک را انتخاب می‌کنند.

به نظر می‌رسد که این بازی‌ها می‌توانند به کودکان کمک کنند تا احساسات خود را کنترل کنند و همچنین ممکن است باعث شود تا در رفتار آینده آنان به‌خصوص دوران مدرسه تاثیر داشته باشد.

بازی‌های والدین با کودک در سال‌های اول زندگی به حمایت از مهارت‌های اساسی اجتماعی، شناختی و ارتباطی معروف است، اما بیشتر تحقیقات بر مادران و کودکان تمرکز دارد و تحقیقات درباره بازی پدر و کودک، اندک است.

این نتایج از اطلاعات 78 تحقیق در بین سال‌های 1977 تا 2017  حاصل شده و بیشتر این تحقیقات در اروپا و امریکای شمالی بوده است.

محققان داده‌ها را برای الگوهایی از چگونگی بازی پدر و مادر در کنار هم، ماهیت بازی و هرگونه ارتباط احتمالی با رشد کودکان را موردبررسی قراردادند.

به‌طور متوسط، پدران بیشتر با فرزندان خود بازی می‌کنند. درباره نوزادان هم با برداشتن آنان و حرکت دادن آنان بازی می‌کنند و درباره کودکان نوپا، معمولا بازی‌های تعقیب و گریز انجام می‌شود.

تقریبا در تمام بررسی‌ها، بازی پدر و کودک و توانایی بعدی او با خودکنترلی رابطه مستقیم دارد.

کودکانی که این بازی‌ها را انجام داده بودند، کمتر احتمال بروز بیش فعالی یا مشکلات عاطفی و رفتاری را نشان دادند.

همچنین به نظر می‌رسد که آنان در کنترل پرخاشگری بهتر عمل می‌کنند و در هنگام اختلافات در مدرسه هم درگیری کمتری با کودکان دیگر دارند.

مهمترین دلیل این است که پدران بازی‌های بدنی را ترجیح می‌دهند که برای توسعه این مهارت‌ها مناسب هستند.

محققان گفتند که بازی‌های بدنی، موقعیت‌های سرگرم‌کننده و مهیج ایجاد می‌کنند که کودکان مجبور به خودکنترلی هستند.

از مهمترین موارد در این تحقیق این است که لزوم تغییر در انواع بازی‌ها می‌تواند به کودکان کمک کرده و مادران نیز می‌توانند با تغییر در نوع بازی از کودکان حمایت کنند.

نتایج این بررسی نشان داد که بازی پدر با کودک در اوایل کودکی بیشتر است، اما در سنین بالاتر(6 تا 12 سالگی) کمتر می‌شود.

انجام این بازی‌ها به‌عنوان ارائه محیطی ایمن برای کودکان در تمرین نحوه پاسخگویی است. اگر اشتباهی انجام شود، در بازی بعدی، رفتار متفاوتی بروز می کند.

انتهای پیام