«پهلوانِ» زنده را عشق است / آقایان مسئول لطفا پیام تسلیت هم ندهید!

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو: عباس اسماعیل گل در همین روزهای کرونایی که همه اخبر حول محور این بیماری می چرخد، خبر درگذشت پهلوان رسول بخش زنگشاهی از استادان  برجسته موسیقی اقوام و نوازنده پیشکسوت ساز قیچک در سیستان و بلوچستان خبری غمبار برای اهالی موسیقی نواحی محسوب میشود.

این استاد موسیقی  که ساز قیچک (سرود) را از 14 سالگی و از پدرش آموخت، نواختن ساز در خانواده او به هشت نسل می‌رسد.

مرحوم زنگشاهی دارای درجه یک هنری (معادل دکتری) از شورای ارزشیابی کشور بود و سال 1395 در مراسم اختتامیه سی و دومین جشنواره موسیقی فجر به‌عنوان چهره برتر قیچک ایران تجلیل شد. این هنرمند موسیقی اقوام منطقه بلوچستان همچنین دکترای افتخاری از دانشگاه پاریس در فرانسه داشت و تجربه برگزاری کنسرت‌هایی در فرانسه، سوئد، بلژیک، آلمان، سوئیس و ایتالیا را نیز داشت و چندی پیش آلبوم آثار او با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان و انجمن موسیقی استان در دسترس مخاطبان قرار گرفت.

اما در پی درگذشت این هنرمند همانند همیشه سیل عظیمی از پیام های تسلیت مسئولین فرهنگی کشور سرازیر شد از وزیر ارشاد گرفته تا همه مسئولین کشوری و استانی که در حوزه فرهنگ  و هنر مسئولیت دارند برای درگذشت این استاد موسیقی پیام تسلیت صادر کردند که بطور حتم و فی نفس این اقدام، اگ نمایش هم باشد، اتفاقی مثبت تلقی میشود اما ای کاش این مسئولین در زمان حیات زنگشاهی ها هم آنچنان که باید حواسشان به آنها باشد نه آنکه با پیام های تسلیت خود نوشدارویی باشند پس از مرگ سهراب.

پیشکسوتان موسیقی نواحی نسبت به سایر هنرمندان در وضعیت مالی چندان مناسبی به سر نمی برند و از روی نجابت ذاتی هم ناتوانی خود را ابراز نمیکنند اما این دلیل نمیشود  که مسئولین هم به آنان رسیدگی نکنند .

اما شرایط پهلوان رسول بخش زنگشاهی هم با سایر اساتید موسیقی بسیار متفاوت بوده است، استادی که در سال های آخر عمر خود بجای پروتز پای مصنوعی خود از یک چوب ساده بهره گرفته بود و  سالها انتظار برای کمک مالی مسولین برای نصب پای مصنوی هم سرانجامی نداشت.

ندیم زنگشاهی، فرزند «پهلوان رسول بخش زنگشاهی» درباره علل قطعی پای پدرش گفته است : پدرم به  بیماری دیابت مبتلا بود  به همین دلیل، سال 94 پای راستش را قطع کردند، و پای چپ استاد هم به خاطر دیابت زخم شده بود .

وی گفت: سال 95 تنها چهار میلیون تومان هزینه پروتز پای پدر میشد که با پرداخت ۷۰۰ هزار تومان به‌عنوان بیعانه سفارش ساخت دادیم اما بخاطر اینکه توانایی پرداخت بقیه هزینه‌های نداشتیم، نتوانستیم آن موقع پروترز را نصب کنیم.

وی در پایان گفت: به هر حال گذشته ها گذشته و زمان به عقب باز نمیگردد  اما باید گفت، پهلوان زنده را عشق است و اساتیدی چون پدرن تا در قید حیات هستند به تکریم و رسیدگی نیاز دارند و امیدوارم حواسمان با سایر پیشکسوتان موسیقی نواحی ایران باشد نه آنکه تا این اساتید از میانمان رفتند با افسوس بگوییم «استاد بزرگی بود»!

گفتنی است، رسول بخش زنگشاهی که مدت‌ها به بیماری دیابت مبتلا بود  و همین امر باعث قطع شدن یکی از پاهایش شد و  به دنبال عارضهٔ سکتهٔ مغزی وی، در سال  97 به دلیل نداشتن بیمهٔ درمانی، «کمپین مردمی حمایت مالی از پهلوان رسول بخش زنگشاهی» ایجاد شد. در اردیبهشت ۱۳۹۹ اعلام شد که یکی از بازیگران زن سینما هزینه‌های درمان وی را تقبل کرده‌است. اما دیگر خیلی دیر شده بود .

همچنین از  میان ۲۲ فرزندِ وی، ۲ پسرش «ندیم» و «سهیل» در حیطهٔ نوازندگی فعالیت می‌کنند. رسول بخش زنگشاهی در کشورهایی نظیر: فرانسه، سوئد، بلژیک، آلمان، سوئیس، ایتالیا، پرتغال، کویت و امارات متحده عربی کنسرت‌هایی را برگزار کرد. در سال ۱۳۸۲ مدرک دکتری افتخاری نواختن ساز و قیچک را از کشور انگلستان کسب کرد . او همچنین از دانشگاه پاریس دکترای افتخاری دریافت نمود. او دارای مدرک درجهٔ یک هنری از شورای ارزشیابی وزارت ارشاد بود.

در پایان باید گفت، این که پای مصنوعی برای یک استاد موسیقی بالاخره چه زمانی با کمک های مسئولین و سایرین آماده شده، موضوع چندان مهمی نیست، آنچه اهمیت دارد اینکه چرا باید با اساتید موسیقی نواحی طوری رفتار شود که برای دریافت کوچکترین خدمات هم سالها پیگیر باشد.