وزیر در واکنش به «حذف دختران» بار دیگر «دستور» داد؛ درست مثل پارسال!

به رغم آنکه سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش در پاسخ به انتقادات پیرامون حذف تصویر دختران از جلد یک کتاب درسی، دلیل آن را «شلوغی تصویر قبلی» عنوان کرده بود، وزیر این اقدام را «بی سلیقگی» خواند.
به گزارش «تابناک»، محسن حاجی میرزایی، وزیر آموزش و پرورش، در کنفرانسی ویدئویی با جمعی از مدیران آموزش و پرورش سراسر کشور گفت: «یک بی‌سلیقگی در حذف تصویر دختران از کتاب سوم ابتدایی انجام شده، لذا از این بابت عذرخواهی می‌کنیم.» سخنانی که معنایش رد ادعای سازمان پژوهش و برنامه ریزی این وزارت خانه است.
البته این همه اظهار نظر وزیر در این خصوص نیست و حاجی میرزایی در ادامه تاکید کرده که این بی سلیقگی اصلاح خواهد شد. وعده‌ای که با نگاه خوش بینانه، سال تحصیلی آتی محقق خواهد شد که ماموریت دولت فعلی به پایان رسیده و بعید است وزیر فعلی آموزش و پرورش در مسند امور قرار داشته باشد!  
یادآوری این نکته کافی است تا دریابیم این مقام عالی وزارت ترجیح داده وعده درمانی کند و به این واسطه از انتقادات پرشماری که این روز‌ها شکل گرفته، خلاصی یابد. انتقاداتی که تنها متوجه حذف دختران از جلد یک کتاب درسی نیست که بشود «بی سلیقگی» قلمدادش کرد و به اشکال مختلف به مفاهیم و تصاویر چندین کتاب درسی دیگر هم وارد آمده است.
نکته قابل تامل در سخنان امروز حاجی میرزایی هم همینجاست؛ اینکه ماجرا به تغییر جلد یک کتاب درسی محدود شده است. آنقدر محدود که وزیر کوشیده فرضیه کمرنگ کردن نقش دختران را رد کند و به این منظور به آمار و ارقام متوسل شده و تاکید کرده که بیش از ۶۰ درصد نیرو‌های آموزش و پرورش را زنان تشکیل می‌دهند و نیمی از دانش آموزان دختران هستند!
اما آیا تنها انتقاد وارد به کتاب‌های درسی، دستکاری در تصویر یک کتاب است؟ برای پاسخ به این پرسش بهتر است به سال گذشته بازگردیم انتقادات مشابهی را مرور کنیم که آن زمان هم به واکنش مشابهی از طرف حاجی میرزایی منجر شد؛ به صدور «دستور» برای بررسی انتقادات به تغییرات کتاب‌های درسی که حالا ثابت شده چیزی بیش از «وعده» نبوده است!  
وعده‌ای که وزیر به کمک آن از انتقادات پرشمار به تغییرات گسترده در کتاب‌های درسی و حذفیات پرشماری که لیست شان در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد و ابهامات و پرسش‌های زیادی به دنبال داشت، خلاصی یافت تا همه چیز مشمول گذر زمان گردد و دیگر کسی نپرسد که چرا غزل «در این سرای بی‌کسی» هوشنگ ابتهاج (سایه)، غزل «جوانی» رهی معیری، شعر «باغ بی‌برگی» اخوان، داستان «حلاج» تذکره الاولیاء، شعر «داروگ» نیما یوشیج، داستان «سیاحت‌نامه ابراهیم بیگ»، شعر «مادر» ایرج میرزا و... حذف شد؟، همان گونه که احتمالا سال بعد بسیاری مان از یاد خواهیم برد که حذف دختران از جلد فلان کتاب به کجا رسید!