چرا سازمان حفاظت از محیط زیست از شکار حیات وحش دفاع می‌کند؟

گروه جامعه خبرگزاری مهر: چندی پیش تصویر نامه‌ای مبنی بر عدم صدور مجوزهای شکار در مناطق آزاد توسط مدیر کل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان محیط زیست منتشر شد.

این دفتر که سابقه‌ای همچون تعطیلی تنها کلینیک دولتی و مرجع بازپروری حیات وحش کشور (کلینیک پردیسان)، انتقال پنهانی و پر سروصدای تنها یوزهای آسیاییِ در اسارت به سمنان، انتقال حیوانات کلینیک پردیسان به باغ‌وحش‌های بدنام ایران و دفاع تمام قد از شکارچیان را در کارنامه پر انتقاد خود دارد، چند شب پیش در شبکه خبر از اظهار نظر عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، مبنی بر مجاز بودن شکار قوچ بالای ۹ سال دفاع کرد و قیمتی که خارجی‌ها برای شکار هر قوچ می‌پردازند را ۲۰.۰۰۰ دلار اعلام کرد.

این درحالی است که پیشتر، یکی از خبرگزاری‌های رسمی کشور به نقل از عیسی کلانتری، رقم پرداختی خارجی‌ها را (اشتباهاً یا سهواً) ۲۰ دلار اعلام کرده بود که البته، شهاب‌الدین منتظمی، مدیر کل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان محیط زیست آن را شیطنت فضای مجازی دانست.

این‌که سازمان محیط زیست بر اساس کدام سرشماری و آماری به این نتیجه رسیده که مجاز است حیات وحش مناطق تحت حفاظتش را به بهانه مازاد بودن آنها حراج کند، جای سؤال است. در دوره‌های قبل و زمان صدور مجوزهای پیشین هم این دفتر هیچگاه مدارکی مستند در خصوص سرشماری علمی و کارشناسی حیات وحش ارائه نداده بود.

در نظر داشته باشید که حیات وحش کشور تا رسیدن به استانداردهای جهانی کیلومترها فاصله دارد و به گفته بسیاری از کارشناسان مستقل حیات وحش، وضعیت گونه‌های جانوری کشورمان، به‌دلیل شکار بی‌رویه، تخریب زیستگاه تصادفات جاده‎ای، حضور چندین برابری ظرفیت مجاز دام در مناطق و انتقال بیماری‌های مشترک از جمله طاعون نشخوارکنندگان کوچک PPR و … در معرض انقراض جدی قرار دارد. حتی دیده شده است که همزمان با وجود این بیماری مهلک در برخی مناطق و تلفات سنگین چارپایانِ نشخوارکننده منطقه، بازهم مجوز شکار در همان منطقه و استان صادر شده است.

به گفته فرمانده یگان محیط زیست، سه میلیون اسلحه دارای مجوز در کشور وجود دارد، البته منابع غیر رسمی عدد اسلحه‌های موجود را پنج میلیون تخمین می‌زنند که سالانه تعداد سی هزار اسلحه‌ی تولید داخل جدید هم به آن اضافه می‌شود.

درست در همین زمان، شکارچیان سرخورده نیز با انتشار گسترده عکس‌های قدیمی مربوط به دهه سی و چهل از مرحوم شجریان، مرحوم اینانلو و مرحوم اسکندر فیروز سعی دارند قباحت شکار را کمرنگ کنند و قرق‌های اختصاصی شکار را رسمیت ببخشند، در حالی که بارها و بارها همین اشخاص شکار را تقبیح کرده و اقرار کرده‌اند که از شکار دست کشیده و تبدیل به افرادی حفاظت گرا شده‌اند.

از سویی دیگر، شنیده می‌شود که سرکرده یکی از بنگاه‌های دلال شکار که از سازمان محیط زیست برای خارجی‌ها مجوز شکار می‌گیرد، از فعالان محیط زیستِ مخالفِ شکار به اتهامات واهی شکایت کرده است.

رئیس سازمان محیط زیست که بی‌شک یکی از پراشتباه‌ترین دوران مدیریت سازمان محیط زیست را سپری می‌کند، از بلامانع بودن شکار قوچ بالای ۹ سال سخن می‌گوید.(این دلیلِ نخ‌نما شده و غلط مبنی بر این‌که قوچ و کل به نظر پیری که اتفاقاً در دفاع از قلمرو تمامی رقبا را می‌تواند شکست دهد، توانایی تولید مثل ندارد و در طبیعت بی‌مصرف است، توجیه اشتباهی است که نظام طبیعت را به‌طور کلی زیر سوال می‌برد. توجیهی که بارها و بارها از سوی عیسی کلانتری مطرح شده است و تنها بی‌اطلاعی و عدم شناخت صحیح از حیات وحش و نظام طبیعت از سوی ایشان و مشاوران شکار دوستش را اثبات می‌کند.)

حتی اگر این ادعای عوام فریبانه یعنی صدور مجوز شکار برای قوچ بالای ۹ سال را قبول کنیم تصاویر منتشر شده از حیوانات شکار شده توسط شکارچیان که عموماً حیوانات ۶-۷ ساله هستند خلاف این ادعا را اثبات می‌کند

پس از آن، در کمال شگفتی مدیر کل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش در رسانه ملی، مبلغ جریمه ۲۵ میلیون تومانی کل و قوچ را به اشتباه ۷۰ میلیون تومان اعلام و از این موضع دفاع می‌کند و این گمانه را تقویت می‌کند که ارتباط این ماجراهای همزمان با هم چیست؟ آیا لابی چند شرکت واردکننده توریست شکار با سازمان محیط زیست، که اساساً باید مدافع حیات وحش و محیط زیست باشد، آن‌قدر قوی است که مدیران سازمان را وادار می‌کند به‌طور آشکار از شکار دفاع کنند؟ امری که اگر حقیقت داشته باشد، بسیار باعث تأسف است.

این نشانه‌ها، درست زمانی که فراکسیون محیط زیست، که بی‌شک یکی از پرکارترین فراکسیون‌های محیط زیست در ادوار مجلس بوده است، از تصمیم جدی برای تغییرات اساسی و زیربنایی در قوانین صید و شکار سخن می‌گوید، چه معنائی می‌تواند داشته باشد.

*فرزاد علیزاده فعال محیط زیست