صعود فجر به لیگ برتر بی‌عدالتی است!

شرایط تیم اصلا جالب نیست و کار ما بسیار سخت‌تر از حد تصور است؛ چند بازیکن خوب از تیم جدا شده‌اند و بازیکن سرباز شاخصی هم در کشور نیست که باشگاه او را جذب کند؛ این بخشی از صحبت‌های کاپیتان فجرسپاسی‌ست که با لحن نگران و غمگین بیان کرده و اعتقاد دارد که در مقایسه وضعیت این تیم با سایر تیم‌های با برنامه‌ و آینده‌نگر لیگ یک، صعود فجر به لیگ برتر را نوعی از بی‌عدالتی می‌داند.

حمید جوکار، از باسابقه‌ترین بازیکنان و کاپیتان تیم فوتبال فجر شهید سپاسی شیراز، شرایط کنونی این تیم در یک قدمی آغاز دور جدید لیگ یک فوتبال کشور را نگران و ناامید کننده توصیف و تاکید می‌کند که اگر چنین وضعیتی تداوم داشته باشد، مردم شیراز حالا حالاها باید تنها در رویا رسیدن نماینده‌ای از فوتبالشان به لیگ برتر را ببینند.

حمید جوکار در گفت و گو با ایسنا، از جدا شدن میلاد غریبی، بابامحمدی، میلاد احمدی و اسماعیل بابایی و احمتال جدایی دروازه‌بان اصلی تیم یعنی سعید جلالی‌راد از یک سو و جذب نشدن بازیکن شاخص و ... از دیگر سو به عنوان بخشی از مسائل ناامید کننده تیم فجر یاد و اضافه می‌کند که در حالی فجر این شرایط را تجربه می‌کند که تیمی نظیر ملوان بیش از ۱۰ بازیکن جدید گرفته و مس کرمان تیم خود را تقویت کرده و ....

گفت و گوی مُجمل ایسنا با جوکار، کاپیتان با تجربه تیم فجر شهید سپاسی، در آستانه دور جدید لیگ یک در مورد حال و آینده این تیم شیرازی را در ادامه بخوانید؛

حضور خودت در فصل جدید قطعی شده؟

نه وضعیت من هم معلوم نیست. من پنج بار پایم را عمل کرده ام و شرایط زانویم به شکلی است که نمی توانم از ادامه فوتبالم مطمئن باشم. باید ببینم شرایط به چه شکل پیش می رود

یعنی ممکن است خداحافظی کنی؟

بله، احتمال دارد. اگر پایم اذیتم کند، مجبورم!

درباره افت فاحشی که در نیم فصل دوم فصل گذشته گریبان گیر تیم شد بگو. چرا نتوانستید موقعیت عالی نیم فصل اول را حفظ کنید؟

مطمئن باشید هر چه کشیدیم از حمایت نشدن بود. ما بازیکنان سربازی داشتیم که مثلا قرار بود ماهی ۲ میلیون تومان بگیرند، اما همان را هم پنج ماه نگرفتند! شما بگویید بازیکن چه دل و دماغی برای بازی کردن دارد؟ البته واقعا بچه های ما برای پول بازی نمی کردند که بگوییم کم کاری کرده اند، اما بدون پول طبیعی است که انگیزه و روحیه ناخودآگاه پایین می آید.

این مسائل را همه گفته اند و شکی در آن نیست. اما این که این همه تفاوت بین فجر نیم فصل اول و فجر نیم فصل دوم باشد، فقط همین یک دلیل را داشت؟

خب تیم های مدعی در نیم فصل دوم خودشان را تقویت می کنند. بازیکن می گیرند، از لحاظ مالی ساپورت می شوند و اراده دارند برای صعود. اما فجر به خاطر اینکه حمایت نمی شود، نمی تواند بازیکنی که می خواهد را جذب کند. یعنی همان طور که رقبا قوی می شوند، فجر ضعیف می شود. پس طبیعی است که نتایج هم در نیم فصل دوم به همین ترتیب تغییر کند.

این قضیه که برخی هواداران مطرح می کنند و می گویند دستی در کار است که همیشه فجر در نیم فصل دوم از صعود جا بماند را قبول ندارید؟

نه مطمئن باشید این حرف ها واقعیت ندارد، چون با تفاوتی که بین شرایط و امکانات تیم ها وجود دارد، طبیعی است که نتوانیم تا پایان به همان شکل ابتدایی به کارمان ادامه دهیم. وقتی مس رفسنجان می رود نیم فصل دوم ۴ بازیکن قوی می گیرد، مشخص است که خیلی شرایط خوبی پیدا می کند. دیگر جای تعجب ندارد که فجر جایگاهش را نتواند حفظ کند. البته تیم ما در نیم فصل دوم به لحاظ روانی هم به هم ریخت، وگرنه بازیکنان همان بازیکنانی بودند که در نیم فصل اول، درخشان ظاهر شده بودند. مربی مان هم که تغییر نکرده بود، اما مشکل در روحیه بچه ها بود که در نیم فصل دوم به کلی از بین رفته بود.

اما قبول دارید که خوردن چهار گل از تیم دومِ شهر کوچکی مثل سیرجان، جای هیچ توجیهی ندارد؟

بله واقعا شیراز از نظر فوتبالی آنقدر بزرگتر از این شهرهاست که نمی توان با هم مقایسه شان کرد. اما ببینید همین سیرجانی ها و کرمانی ها چطور برای فوتبالشان خرج می کنند. نحوه هزینه کردن آنها زمین تا آسمان با تیمی مثل فجر تفاوت دارد.

شما هیچ گاه در لیگ برتر هم چنین شکستی مقابل چنین تیم هایی را تجربه نکرده بودید. خودت به عنوان کسی که سابقه چندسال بازی در لیگ برتر را داری، می توانی بگویی که چه چیزهایی در این تیم تغییر کرده که تا این حد با روزهای خوبش فاصله گرفته؟

آن سال ها آقای جعفری در راس باشگاه حضور داشت و تلاش زیادی می کرد تا حمایت مجموعه سپاه را جلب کند. الان هم آقای فلاح تمام تلاشش را انجام می دهد، اما ظاهرا مجموعه سپاه دیگر تمایلی به تیم داری ندارد. اراده ای نمی بینیم که آنها رغبتی به حضور این تیم در لیگ برتر نشان دهند. انگار می گویند شد شد، نشد هم نشد.

به نظر می رسد فجر در زمینه تیم های پایه اش هم با مشکلات زیادی مواجه شده. وضعیت فعلی با آن چیزی که در دهه هشتاد می دیدید، چقدر تفاوت دارد؟

مسلما بهایی که آن زمان به بازیکنان پایه می دادند با الان قابل مقایسه نبود. من وقتی عضو تیم جوانان فجر بودم، با نظر مساعد آقای جعفری و آقای پیروانی به تیم بزرگسالان پیوستم. همان موقع هم به من حقوق می دادند. من هشت سال پیش با فجر قرارداد ۲۴۰ میلیونی بستم! اما حالا با اینهمه گرانی و تورم، سقف قرارداد فجر به ۱۲۰ میلیون رسیده! خودتان مقایسه کنید، متوجه می شوید که برایشان مهم نیست تیمی باشد یا نباشد، تماشاگر بیاید یا نیاید. کسی دلش نمی سوزد و کاری ندارد که این تیم دارد از بین می رود.

با گسترش فولاد تبریز هم در لیگ برتر به میدان رفتی. آنجا امکاناتش نسبت به شیراز چطور بود؟

امکانات شیراز خیلی بهتر بود(خنده) امکانات آنجا اصلا با شیراز قابل مقایسه نبود. همه چیز سر جای خودش بود.

به عنوان صحبت پایانی، چه راه حلی را پیشنهاد می دهی برای موفقیت در فصل پیش رو؟

اگر بخواهیم تیمی روانه مسابقات کنیم که به هدف صعود بجنگد، باید هر چه زودتر شروع کنیم و بازیکن بگیریم.الان همه تیم ها دارند بازیکن می گیرند. همه تیم ها دارند کار و تلاش می کنند، اما اینجا فقط همه حرف می زنند که "شیراز باید در لیگ برتر تیم داشته اشد" مگر با حرف زدن کاری پیش می رود؟ کرمان بالای بیست میلیارد هزینه می کند تا به این هدف برسد، اما ما می خواهیم با دو میلیارد تومان همان کار را انجام دهیم! خب این کجایش عدالت است؟ به قول آقاغلام : هر قدر بکاری برداشت می کنی.

این حرف درست اما همان آقای پیروانی با دست خیلی خالی، نتایج فوق العاده ای در لیگ برتر می گرفت و بالاتر از تیم های متمول می ایستاد.

باور کنید وضعیت آن زمان به خرابیِ الان نبود. الان شرایط به گونه ایست که اصلا کار پیش نمی رود. من که فقط به معجزه امید بسته ام. مگر معجزه ای شود و شرایط درست شود.