ده نکته درباره رفع تحریم تسلیحاتی

همچنانکه ایران هم آن را با تمام قوت رسانه ای کرد و آن را مایه افتخار دانست و اینکه توانسته است امریکا را در این زمینه شکست دهد. اما لازم است قدری این مسئله شکافته شود:

اول: اینکه درست است که این دستاوردی برای ایران شد و از نظر حقوقی ایران توانست جلوی زورگوییهای بیش از حد ترامپ بی منطق را بگیرد و او را در عین قلدری های بیحد محکوم کند ولی باید دید آیا این برجام بود که او را به شکست واداشت یا خبط خود او مبنی بر خروج از برجام؟ او اگر در برجام می ماند با همین برجام می توانست «اسنپ بک» یا مکانیسم ماشه را فعال و دوباره تحریم را بر ایران تحمیل کند. عدم همراهی متحدان سنتی ترامپ با وی هم تابع ملاحظاتی دیگر یود که خیلی نمی توان آن را به برجام نسبت داد. بنابراین برجام به او اجازه میداد که خباثت های خود را ادامه دهد ولی او بی تدبیری کرد تا نتواند از حق خود استفاده کند. و دیدیم تلاش فراوانی کرد تا دو باره خود را عضو برجام نشان دهد. پس این برجام نبود بلکه خروج قلدرمآبانه او از برجام بود که به او اجازه نداد تا دوباره ایران را تحریم کند.

دوم: اینکه باید توجه داشت که با این دستاورد ما به سر خط بر گشتیم و همانند همه کشورهای دیگر دنیا شده ایم. پس چیزی را به دست نیاورده ایم؛ بلکه از گرفتاری هایی که شاید خود به وجود آورده بودیم نجات یافتیم. مثل اینکه کسی به چاه افتاده باشد تازه از چاه بیرون آمده است. اکنون که از یکی از چاههای کنده شده بیرون آمده ایم تازه مثل دیگران شده ایم. پس خیلی بر آن ننازیم. اگر افتخار را محکوم کردن زورگو میدانید خوب بد نیست ولی چیزی نصیب ما نخواهد کرد.

سوم: اینکه همه این ها حرف است اگر چه پایه حقوقی داشته باشد که خوب در حد خود مطلوب است اما بین حرف و عمل فاصله بسیار است. درست است که اجازه یافتیم که آزادانه مثل سایر کشور ها در خرید و فروش اسلحه اقدام کنیم. خوب اگر وارد معامله شدیم و باز دولتها و شرکتهای درگیر مشمول تحریم امریکا شدند یا اجازه نیافتند پول ما را در صورت فروش به کشور باز گردانند باز همان آش و همان کاسه است.

چهارم: اینکه همچنانکه اصل برجام تنها خاصیت بارزش این بود که داخلی های موافق مذاکره متوجه پیمان شکنی قدرتهای بزرگ و به ویژه امریکا شدند این دستاورد هم به لحاظ حقوقی مجوزی برای ما شد و سندی بر بی اعتباری امریکا.  اما راههای عملی آن الزامات دیگری را می طلبد که نباید از آن غافل بود

پنجم: این دستاورد اگر برای ملت ما موجب افزایش درآمد یا جلب آسایش نشود چه فایده ای خواهد داشت. باید گفت که فکر نان کن که خربزه آب است. همچنانکه ما بعضی تبلیغات دیگران را به مصرف داخلی داشتن متهم می کنیم این تبلیغات ما در این مورد هم نباید مصرف داخلی داشته باشد. واقعیت را بنگریم و با مردم شفاف باشیم. باید دید از این دستاورد در این شرایط ویژه چه عاید مردم می شود و از مردم، منظور من مستضعفانی است که در زیر فشار اقتصادی له شده اند. مردمی که هم توسط دولتیها  و هم دلالان و کاسبان تاجر پیشه بی انصافی که با احتکار و قاچاق و گرانفروشی بر خانه و خانمان آنها می تازند و نظارتی هم بر کار آنان نیست، و البته بعضی نمی خواهند نظارت باشد، و معلوم نیست تا کجا ادامه پیدا می کند. کاسبان خرده را تعزیر می کنند اما دلالان گردن کلفت آسوده به کار خود ادامه می دهند.

ششم: مجوز خرید و فروش اسلحه که حق طبیعی همه کشورهاست. بدیهی است در این داشتن اختیار بیش از همه دو کشور چین و روسیه خوشحال هستند زیرا آنها می توانند به ما اسلحه بفروشند. خوب آنچه در اینجا قابل توجه است از کف ندادن استقلال و عدم وابستگی به این دو کشور و توجه به انتقال فناوری و هزینه های نگهداری سلاح هاست که البته کاری بسیار دشوار و طاقت فرسا است. آیا همانند صادرات و واردات غیر نظامی خواهد بود که واردات ما ده ها برابر صادراتمان هست و بازار آماده را در آن کشورها می بینیم اما  حیف که فقط نظاره گریم. قطعاً تجارب گذشته ما را در این راه کمک خواهد کرد. غفلت هم ممکن است ما را از چاله به چاه بیندازد. آنچه از گزارشها بر می آید خوداتکا بودن قدرت نظامی کشور در حال حاضر است که باید آن را تقویت کرد.

هفتم: خیلی به این پیروزی ها دلخوش نباشیم  و فکر نکنیم که دنیا هم همانند ما آن را یک پیروزی برای ما میداند. همچنین از عدم همراهی اروپاییان با خواسته ترامپ هم خیلی خوشحال نباشیم آنها هر زمان بخواهند با گرفتن ایرادی به ما فی الفور قطعنامه ای را به شورای امنیت می برند و بر علیه ما هر چه بخواهند تصویب میکنند. همچنین آمدن «بایدن» هم گلی به سر ما نخواهد زد. باید توجه داشت که نباید خود را تشنه بازگشت دوباره امریکا به برجام نشان داد. در صورت انتخاب شدن بایدن، این ایران است که باید شرط و شروط بگذارد و با صلابت اقدام کند نه اینکه به آنها اجازه دهد که همچون گذشته بر ما بتازند و ما هم پیشاپیش برای خوش خدمتی خود را خلع سلاح کنیم و آنگاه منتظر بنشینیم.

هشتم: پس در عین حالیکه از فعالیت های دیپلماتیک باید کمال بهره را برد اما آنچه ما را از خطرات مصون میدارد اتحاد ملی، یکپارچگی و توجه به توان داخلی و برطرف کردن گرفتاریهای مردم از طریق تنبه و تنبیه کارشکنان کارشناس یا کارشناس نماهای دولتی و شبه دولتی است که در همه ارکان کشور اخلال می کنند و چنان وانمود می کنند که اصلاً تقصیری ندارند.

نهم: همچنانکه با کرونا باید زندگی کرد با توطئه داخلی و خارجی هم باید زندگی کرد و این بخشی از زندگی ایران اسلامی شده است. همیشه باید آماده بود چه نظامی، اقتصادی یا فرهنگی و سیاسی.  این هم نوعی زندگی است و شاید برترین زندگیها؛ به شرط اینکه پاک باشیم و پاک دست زندگی کنیم. و

دهم: گفته می شد که تحریم تسلیحاتی در برجام نبوده و ما باز برای خوش خدمتی آن را بر خود تحمیل کرده ایم. اگر چنین باشد که مایه تأسف بسیار است و اگر نیست سعی کنیم دیگر بار از سوراخ مار گزیده نشویم. از قدیم گفته اند دستت را به کمر خود بگیر و بگو یا علی!