امانوئل مکرون با انتقال پیکر «موریس ژنووآ»، نویسنده و سرباز جنگ جهانی اول به پانتئون، زندگی امروز را مدیون شهامت دیروز دانست

تبلیغ بازرگانی

امانوئل مکرون دو سال پیش در یکصدمین سالگرد جنگ اول جهانی تصمیم گرفت سلسله مراسم یادبودی برای بزرگداشت قربانیان آن جنگ برگزار نماید تا از یکسو یاد آنان گرامی داشته شود و در همان حال، اندیشه در بارۀ فجایع آن جنگ درسی برای نسل امروز گردد. او خود آنهنگام از میدان‌های آن جنگ در «وِردَن» واقع در شمال شرقی فرانسه دیدار کرد و در «اِپَرژ»، روستائی که یکصد و سه سال پیش از آن موریس ژنووآ در آن زخمی شده بود، تصمیم خویش را برای انتقال پیکر وی به پانتئون اعلام داشت.

پانتئون، بنائی در مرکز پاریس است که در ابتدا به عنوان کلیسا ساخته شد، اما از هنگام انقلاب فرانسه به محل تدفین و بزرگداشت مردان و زنانی که «کشور مدیون آنهاست» اختصاص یافت. ولتر، ژان ژاک روسو، ویکتور هوگو، امیل زولا، الکساندر دوما، ماری کوری و هفتاد و دو تن دیگر از بزرگان فرانسه در آن آرمیده‌اند.

رئیس جمهوری فرانسه در این مراسم به «حیات زنان و مردان شیردلی که می‌دانند برای چه مبارزه می‌کنند» اشاره کرد تا بر آنچه «شهامت فرانسه» نامید تاکید کند. شهامتی که مردان و زنان را در ١٧٨٩، هنگام انقلاب فرانسه، بر پا داشت و آنانی را که در کلیۀ جنگ‌ها» به دفاع از فرهنگ و سرزمین فرانسه برانگیخت.

او بدون تردید با اندیشه به بحران‌های کنونی جامعۀ فرانسه، بر تاریخ و گذشتۀ این کشور تاکید کرد تا یادآوری کند که شهروندی امروز بر پایۀ کدام فداکاری‌ها و ازخود گذشتگی‌ها استوار شده است. او با یادآوری که «نیروی روحی تمامی ملت» و «شهامت» او اجازه داد که فرانسه این جنگ ویرانگر را پشت سر بگذارد.

رئیس جمهوری فرانسه تاکید کرد که همین «شهامت» است که اجازه داد در گفتگو با دیگر ملت‌ها، صلح در اروپا بر پا شود. «صلحی که حاصل بزدلی و کوته همتی نیست، بلکه از گفتگوی سازنده با احترام به ارزش‌های متقابل بدست آمده است».

موریس ژونوآ، نویسندۀ فرانسوی که در سال ١٩٢۵ برای کتاب «رابولیو»، که شاهکار ادبی او تلقی می‌شود، جایزۀ گنکور را بدست آورد. Micheline PELLETIER/Getty

موریس ژونوآ سربازی که توانائی ادبی خود را برای بیان زندگی و فجایع جنگ در جبهه‌ها کشف کرد، در نوشته‌های خود یاد سربازان جنگ جهانی اول را جاودانه ساخته است. مهمترین کتاب او در این زمینه با اشاره به جنگی که در سال ١٩١٤ آغاز شد، «مردان ١٤» نام دارد. او در سال ١٩٢۵ برای کتاب «رابولیو»، که شاهکار ادبی او تلقی می‌شود، جایزۀ گنکور را بدست آورد.

موریس ژونوآ به مدت پانزده سال (از ١٩۵٨ تا ١٩٧٣) دبیر دائمی آکادمی فرانسه بود. او در سپتامبر ١٩٨٠ درگذشت و در گورستان «پاسی» در پاریس به خاک سپرده شده بود.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید