مذاکرات صلح افغانستان؛ توضیح عضو هیأت دولت درباره طولانی شدن مرحله اول

مذاکرات صلح افغانستان؛ توضیح عضو هیأت دولت درباره طولانی شدن مرحله اولیک ساعت پیش

منبع تصویر، @N_Nadery

توضیح تصویر،

هیات افغانستان وطالبان دیروز نیز درباره اجندای مذاکرات با هم گفتگو کرده‌اند

سخنگوی دولت در امور صلح افغانستان اعلام کرد که هیأت دولت افغانستان و طالبان دیروز بر سر اجندای (دستور کار) صلح گفتگو کردند و امروز نیز گفتگو در این زمینه ادامه خواهد یافت.

ناجیه انوری گفت که هیأت افغانستان با تعهد بیشتر برای ایجاد صلح در کشور کار خواهد کرد.

روز گذشته نیز اولین نشست شورای عالی مصالحه ملی در ارگ ریاست جمهوری افغانستان برگزار شد.

رئیس‌جمهور اشرف غنی در این مراسم گفت که مذاکرات صلح وارد مرحله دوم شده و مرحله اول نشان داد که این کار آسان نبود ولی به نتیجه رسید.

دور اول مذاکرات صلح افغانستان حدود هشتاد روز طول کشید تا دو طرف بر سر طرزالعمل مذاکرات به توافق برسند.

• نخستین نشست شورای عالی مصالحه ملی افغانستان برگزار شد
• نشست طالبان و نمایندگان شورای عالی صلح در مسکو برگزار شد

درباره این که در ۸۰ روز چه گذشت و چرا این مرحله به درازا کشید، محمد امین احمدی از اعضای هیأت دولت افغانستان در صفحه فیسبوک خود جزئیاتی ارایه کرده است.

آقای احمدی نوشته علت اصلی تاخیر در این مرحله، ریشه در تفاوت عمیق و پر چالش دو روایت "جمهوریت و امارت" دارد. به گفته او این دو روایت، از اهمیت زیاد برخوردارند و این واقعیت را تجربه هشتاد روز سخت و دشوار آشکار ساخت. آقای احمدی اضافه کرده که دو سوی مذاکره کننده هرکدام هویت و مشروعیت خود را در یکی از آن دو می‌بینند و براساس آن‌ها به احتمال زیاد هرکدام، هدف نهایی خود را تعیین کرده‌اند. به همین دلیل ذره‌ای عقب نشینی از روایت و گفتمان خویش را به مثابه از دست دادن مشروعیت و هویت خویش تلقی می‌کنند.

منبع تصویر، @N_Nadery

توضیح تصویر،

آقای احمدی از اعضای تیم مذاکره کننده توضیح داده که چرا مذاکرات برای هشتاد روز دوام کرد

او درباره طرزالعمل مذاکرات نوشته که پیش نویس این طرزالعمل از سوی هیأت جمهوری ارایه شده بود، ساده و فارغ از مباحث ماهوی و محتوایی بود، دامنه بحث را به این مسایل نمی‌کشانید، اما "برای طالبان که دولت افغانستان را قبول نداشت و به همین دلیل مخالف هرگونه مذاکره با دولت بود، بسیار دشوار بود که با هیأت رسمی دولت افغانستان و تحت همین عنوان مذاکره کنند.

آقای احمدی نوشته که برای بیرون رفت از این "مخمصه" و توجیه موضع خود گروه طالبان برای حامیانش، موافقتنامه دوحه میان آمریکا و طالبان را به عنوان اساس مذاکرات مطرح کرد.

او در مورد دشوار بودن این مذاکرات برای طالبان با دولت نوشته است که برای آن‌ها "اقرار و اعتراف به وجود دولت در افغانستان پایه‌های مشروعیت جنگ طالبان را به لحاظ دینی نابود می‌کند، چون به باور خود طالبان که خود را پیرو مذهب حنفی می‌داند، جنگ علیه دولت مسلمان و لو فاسق جایز نیست. لذا طالبان برای فرار از این مشکل همیشه تصویر یک کشور تحت تجاوز و اشغال از افغانستان به دست می‌دهد و دولت افغانستان را در حد اجیر و دستگاه تحت امر کفار اشغالگر تقلیل می‌دهند و آن را بخشی از نیرو و دستگاه اشغالگر معرفی می‌کنند و معتقدند که جنگ شان جهاد است و مشمول هیچ آیه‌ای از قرآن که به صلح فرمان می‌دهد و از کشتار مسلمانان نهی می‌کند، قرار نمی‌گیرد."

آقای احمدی در ادامه گفته تا وقتی که طالبان به اهداف مورد نظر خود نرسند، کوشش می‌کنند کاری نکنند که به معنای تضعیف این روایت و عقب نشینی از آن به حساب آید، دقیقا به همین دلیل طی مذاکرات کوشیدند که طرف خود را به مجموعه‌ای از "جهت‌های افغانی" کاهش دهند و به عنوان دولت به رسمیت نشناسند.

منبع تصویر، arg

توضیح تصویر،

روز گذشته نخستین نشست شورای عالی مصالحه ملی در کابل برگزار شد

مشکل چطور حل شده است؟

این عضو هیأت دولت افغانستان نوشته است تاکید هیأت طالبان بر مبنا قرار دادن موافقنامه دوحه (موافقنامه این گروه با آمریکا) به دلیلی بود که به زحم آنها در نتیجه صلح "یک دولت جدید اسلامی" به وجود بیاید و به این ترتیب این گروه روایت خود را عملا تثبیت و تحمیل می‌کرد.

او افزوده که استراتژی هیأت افغانستان این بود که طالبان نتواند روایت خود را تحمیل کند و در عین حال برای پرهیز از ایجاد بن بست در مذاکره، طالبان را ملزم نمی‌دانست که دولت و نظام را پیشاپیش به رسمیت شناخته و مشروعیت آن را قبول کند. به همین دلیل در تمامی پیشنهادات و مذاکرات طولانی خود در پی ایجاد توازن بود.

او گفته که در این راستا در کنار موافقت نامه دوحه، هیأت افغانستان از اول این موافقت نامه را رد نکرد بلکه‌ درپی ایجاد تعادل بود که موافقت نامه مقید شود به اساسات مورد قبول جانب "جمهوریت" برای ایجاد توازن بیش از ده پیشنهاد را برای جانب مقابل داد. نشست‌های متعدد گوناگون در سطوح مختلف با جانب مقابل برگزار کرد، اما طالبان به منظور تحمیل روایت خود سرسختانه در میز مذاکره و هم در جبهات جنگ جنگیدند.

این عضو هیأت مذاکره کننده گفته که سر انجام پای دیپلماسی و وساطت میزبان و گروه کشورهای حامی صلح به میان کشیده شد، این مرحله نیز با نشست‌های دو جانبه و سه جانبه متعدد همراه بود و چندین هفته به درازا کشید و پیشنهادهای گوناگون مبادله شد، سر انجام بعد از مباحثات طولانی روی متن‌های گوناگون بر متنی توافق اولیه به عمل آمد که در نگاه نخست برای جانب طالبان از جذابیت بیشتر بر خوردار بود.

به نوشته آقای احمدی در این متن پیش از سه اصل دیگر، موافقتنامه دوحه به عنوان یکی از چهار اساس مذاکره‌، البته با این تعبیر مذاکره‌ای که قبلا شروع شده بود، قبول می‌شد، اما سه اصل دیگر به گونه‌ای بیان می‌شد که بر حسب ظاهر در قبول دولت جمهوری به عنوان طرف اصلی و قطعنامه ۲۵۱۳ شورای امنیت صریح نبود. اما برای هیأت جمهوری اسلامی حداقل خواست آنان را که حفظ اعتبار دولت و نظام بود، تأمین می‌کرد و در عین حال راه را به سوی مذاکرات اصلی باز می‌کرد.

او افزوده که قبول شدن جانب دولت به عنوان طرف اصلی مذاکره، همچنین پذیرفته شدن خواست مردم افغانستان و ملل متحد مبنی بر صلح پایدار نیز به عنوان مبنای مذاکرات، پذیرش قطعنامه ۲۵۱۳ شورای امنیت و اخیرا اعلامیه ژنو از اصول دیگر بوده است.

او افزوده که مسئله مذهب هم مهم بود، فعلا طالبان به دلایل گوناگون از جمله به جهت کسب امتیاز نسبی در مسئله موافقت نامه دوحه از تاکید بر آن دست کشیده است و دیده شود که در آینده چه می‌شود.