مدیریت پژوهش و نوآوری / ترور پدر هسته‌ای ایران

*گوشه و کنار نشریات، رضا علیپور: خبر جنایت دستگاه استکبار و ترور شهید دکتر محسن فخری‎زاده، دانشمند صنعت هسته‎ای و دفاعی کشور باعث شد موج جدیدی از اخبار سپهر سیاسی و رسانه‎ای کشور را در بربگیرد؛ محکوم کردن اقدام تروریست‎ها وجه مشترک تمام اعلام نظرهاست اما شکاف مابین دو جریان غرب‎گرا و غرب‎ستیز فعال‎تر شده است. آن‎ها که حامی برجام بوده‎اند و نجات کشور از بحران اقتصادی فعلی را در گرو سازش با آمریکا می‎دانند و معتقدند فرصت ایجاد شده در دوران پساترامپ نباید با تشدید تنش از بین برود و در سوی دیگر، سخن از انتقام است، انتقامی که قدرت بازدارندگی کشور را به رخ جریان استکبار کشیده و از جری‎تر شدن آن‎ها جلوگیری کند.

 

بی‎شک سخن در این حوزه بسیار است و بحث مفصل، اما در میانه این همهمه‎ای که بر سر مسائل مختلف، از نحوه پاسخگویی به این جنایت و چند و چون سیاست‎گذاری در مسئله سیاست‎خارجی تا بررسی چالش‎های اطلاعاتی و امنیتی که موجب بروز این ترور شد، توقف و تامل بر یک سوال ضروری است. "ما دقیقا چه کسی را از دست داده‎ایم؟" شناخت شهید اولین و بدیهی‎ترین لازمه برای ادامه مسیر علمی ایشان است.

پدر صنعت هسته‎ای ایران، دانشمند هسته‎ای و دفاعی، رئیس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، از جمله دست اندرکاران ساخت کیت تشخیص ویروس کرونا، از پیشروان پژوهش‎های ساخت واکسن ویروس کرونا و ... مشخصاتی هستند که در همین چند ده ساعتِ پس از شهادت در وصف شهید دکتر فخری‎زاده گفته شده‎اند. جمع‎بندی یک جمله را به ذهن متبادر می‎کند، «ما یک مدیر توانمند فناوری را از دست داده‎ایم.» مدیری که به سبب اهمیت کارش کمتر نامش را شنیده‎ایم، مدیری که سال‎ها در سایه و به دور از هیاهو فعالیت کرده و به گواه خروجی‎های فناورانه صنایع دفاعی و هسته‎ای کشور موفقیت‎های بسیاری کسب نموده‎ است.

مدیریت فناوری و نوآوری در کشور یکی از حوزه‎هایی است که با چالش‎های بسیار زیادی روبروست، در این مجال بد نیست به بررسی چند نمونه از ده‎ها چالشی که شهید فخری‎زاده با فائق آمدن بر آن‎ها نام خود را در تاریخ این سرزمین ثبت کرد بپردازیم.