دیدگاه | سرمقاله هیات تحریریه روزنامه وال استریت جورنال؛ امید در برابر تجربه در سازمان ملل متحد

هیات تحریریه روزنامه وال استریت جورنال در سرمقاله ای به تصمیم روز دوشنبه دولت جو بایدن مبنی بر پیوستن دوباره ایالات متحده به «شورای حقوق بشر» سازمان ملل متحد پرداخته و نوشته است پرزیدنت بایدن دوباره با باشگاه دیکتاتورها وارد تعامل می شود.

وال استریت جورنال می گوید آنتونی بلینکن، وزیر خارجه ایالات متحده، دوشنبه عهد کرد در شورای حقوق بشر دست به اصلاحات بزند «تا بتواند به ظرفیت های بالقوه اش دست یابد».

ایالات متحده فورا به عنوان عضو ناظر به این شورا ملحق می شود و در اولین فرصت به دنبال عضویت کامل خواهد بود. تامین انتظارات این سازمان نباید دشوار باشد. به گزارش دیدبان سازمان ملل متحد، بیش از نیمی از اعضای شورای حقوق بشر «از استانداردهای حداقلی یک دموکراسی آزاد برخوردار نیستند».

در پاییز گذشته، کوبا، روسیه و چین به عضویت این نهاد دارای ۴۷ کرسی درآمدند. مسکو پس از مسموم کردن الکسی نوالنی، رهبر مخالفان، کرسی اش را به دست آورد. نوالنی از آن زمان با اتهاماتی بی پایه زندانی است. نسل کشی حزب کمونیست چین در سین کیانگ هم برای توقف الحاق پکن به شورا کافی نبود، اگر چه شمار حامیانش نسبت به سال قبل کمتر شد. سابقه دیرین کوبا در سرکوب هم اهمیتی نداشت.

شورای حقوق بشر مانند بسیاری دیگر از نهادهای سازمان ملل متحد توجه بدخواهانه ای به اسرائیل دارد و از زمان تاسیس در سال ۲۰۰۶ تا کنون حدود ۹۰ بار اسرائیل را محکوم کرده است. سوریه و کره شمالی ۱۳ و ۳۵ بار محکوم شده اند. روسیه و چین؟ صفر.

مشکل این است که عضویت در شورای حقوق بشر با رای گیری در مجمع عمومی سازمان ملل متحد صورت می گیرد، نه بر اساس استانداردهای واقعی جایگاه انسانی و آزادی.

جرج بوش، رئیس جمهوری پیشین آمریکا، وقتی دریافت نروژ و کره شمالی صدایی برابر در این شورا دارند از عضویت آمریکا در آن منصرف شد. پس از آن پرزیدنت باراک اوباما آمریکا را به شورا برگرداند، اما نتایج واقعی حاصل نشد. ایالات متحده پس از ناکامی دولت ترامپ در اصلاح شورای حقوق بشر آن را ترک کرد.

آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، معتقد است «خروج ما در ژوئن ۲۰۱۸ به تغییر معنی داری منتهی نشد، اما باعث خلاء رهبری ایالات متحده شد که کشورهای با دستور کار استبدادی از آن به نفع خود بهره بردند». این در صورتی درست بود که کشورهایی مانند کوبا، چین و روسیه در سال های ریاست جمهوری اوباما عضو شورا نبودند. وزیر خارجه آمریکا توضیح نداد که این بار چه چیزی تغییر کرده است.

 

* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.

 

در همین مورد، یک دیدگاه دیگر را نیز بخوانید:

دیدگاه | ایران فقط یک پرونده هسته‌ای نیست