نمایش تزریق واکسن، نمایش انتخابات و نمایش اعترافات

چکیده :هر از گاهی افرادی پس از دستگیری بر صفحه تلویزیون حاضر می شوند و علیه اعتقادات پیشین خود شهادت می دهند.«بنگاه بانگ و رنگ» هم سعی در القای این نکته دارد که آنچه مردم می بینند، سخنان فرد اعتراف کننده در شرایط خود خواسته هست و ظاهراً هم همه چیز درست است فردی جلوی دوربین نشسته و آن سو هم فردی در حال پرسش و پاسخ...

عزیز قاسم‌زاده

نمایش تزریق واکسن مورد تایید دولت بنا بر اظهارات رسمی و دولتی با تزریق به فرزند نمکی در ایران شروع شد.اما چرا با وجود این نمایش عمومی تزریق واکسن، افکار عمومی اعتمادی به آن ندارد.

۱_هیچ مکانیزمی که بتواند راست آزمایی را به درستی به افکار عمومی نشان دهد،در این نمایش به چشم نمی خورد.نه روزنامه نگاران مستقل در این جمع حضور دارند و نه پزشکان متخصص غیر دولتی در برگزاری عملیات واکسیناسیون کمترین نقشی دارند و نه احدی حتی از حضاری که در این نمایش عمومی حاضر شده اند، می دانند که از داخل کدام بسته،چه واکسنی به پسر وزیر بهداشت تزریق شده است.شاید آن سخن شاملو که گفت صندوقی آن وسط گذاشته شده است تا ملت بگوید آری یا نه بدون اینکه هیچ چیز از داخلش معلوم باشد،اینجا هم به شکلی دیگر مصداق داشته باشد.بسته ای را وسط معرکه گذاشته اند و القا کرده اند که بهترین نوع واکسن هست و خودمان هم اولین تزریق کنندگان آنیم. اما نه تنها شواهدی بر درستی این سخن نداریم که اتفاقا علیه آن داریم.مهم ترین دلیل این است که عدم شفافیت از مهم ترین عناصر سیاسی و ویژگی های جدا نشدنی حکمرانی در ایران است و در این نمایش عمومی هم آن را آشکارا می توان دید.تنها ملاکی را که به عنوان شاهد می توان پذیرفت که مقامات از این واکسن استفاده می کنند،تنها و فقط ادعاهای خود آنهاست.آن هم مقامات دست اندر کاری که در یک سال اخیر و فقط در موضوع کرونا آن قدر اظهارات ضد و نقیض گفته اند،که چنین ادعایی با چنان پیشینه ای نمی خواند.روحانی در این باره گفته:«بنده دیشب به دوستان گفتم اگر نیاز باشد خودم هم این واکسن را دریافت می کنم.اما نمکی گفت پارسا دوست دارد روی او امتحان شود.» واقعا چنین ادعایی بدون فراهم کردن مقدمات بسیار در به وجود آوردن شرایط راست آزمایی و اعتماد سازی بهینه در افکار عمومی چرا مطرح می شود،حسن روحانی که در جریان بنزین چنان سخن مضحکی گفت که شنبه با مردم افزایش بنزین را از اخبار شنیده و یا در جریان بورس بخشی از مردم را به خاک سیاه نشاند، چه توقعی دارد که مردم سخن او و دولتش و صد البته مقامات بالاتر از او را بپذیرند؟

۲_آنچه از عناصر مشترک در نمایش انتخابات،نمایش اعترافات و اکنون نمایش واکسیناسیون مشاهده می شود، باید آن را نمایش «فربهی ظاهر و رنجوری باطن» نامید.در انتخابات همه ی عناصر ظاهری آن فراهم می شود.شعبات مختلف در دورترین نقاط ایران ایجاد می شود.شعبه های سیار برای مناطق بی شعبه و افراد کهنسال و بیمار در نظر گرفته می شود،برگه های رای به میزان کافی در تمامی شعبه های اخذ رای وجود دارد.عوامل اجرایی و نظارتی به تفکیک در تمامی شعبه ها مشاهده می شوند و از قرار معلوم آرمانی ترین انتخابات را بر گزار می کنیم.اما این تمام حقیقت نیست که پروپاگاندای رسمی همواره سعی در تبلیغ آن داشته است.بلکه این نمایش تنها «فربهی ظاهر» در امر انتخابات است و قبل از آن نه احزابی برای معرفی کاندیداهای متنوع و متکثر حضور دارند و نه روزنامه های آزاد و مستقل حق تبلیغ برای کاندیداها دارند و مهم تر اینکه نهادی به نام شورای نگهبان اساسا تعبیه شده تا اتفاقا جلوی انتخابات آزاد را بگیرد نه اینکه با نظارتش مانع از دست اندازی به آن شود.

۳_هر از گاهی افرادی پس از دستگیری بر صفحه تلویزیون حاضر می شوند و علیه اعتقادات پیشین خود شهادت می دهند.«بنگاه بانگ و رنگ» هم سعی در القای این نکته دارد که آنچه مردم می بینند، سخنان فرد اعتراف کننده در شرایط خود خواسته هست و ظاهراً هم همه چیز درست است فردی جلوی دوربین نشسته و آن سو هم فردی در حال پرسش و پاسخ است.مصاحبه شونده ظاهراً نمی داند مصاحبه کننده قرار است درباره کدام موضوع بپرسد چون همه چیز در ظاهر مرتب و آراسته است ولی آنچه که این اعترافات را دچار تردید جدی می کند،مصداق نداشتن یک نمونه آن با حضور روزنامه نگاران مستقل و در میان جامعه هست و همه ی آنها کالایی هستند که فقط در پروپاگاندای رسمی توزیع می شوند.

۴_این روزها نظام پزشکی رسماً اعلام کرد که واکسن روسی مورد تایید سازمان بهداشت جهانی نیست.نکته ای که مینو محرز عضو رسمی ستاد ملی مبارزه با کرونا هم بر آن پای فشرد.بخشی از جامعه پزشکی هم طی نامه نگاری هایی مغایرت این واکسن را با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی اعلام نمودند.همچنین در مطالبه واکسیناسیون بسیاری از تشکل های صنفی معلمان کشور و تشکل های کارگری تایید سازمان بهداشت را در خرید واکسن به جد یادآور شدند.طبیعی است که در مقابل این مطالبات دو راه می توان متصور بود.

مهندسی این مطالبات به حق و اعتنا به آن و راه دوم استفاده از پروپاگاندا برای نشان دادن حقانیت تصمیم های نادرست و خطرناک که اغلب، مقامات راه دوم را برگزیده اند فارغ از اینکه این مسیر هرگز اقناع عمومی را فراهم نیاورده است.