اپوزیسیونی که بعد از حادثه زبان‌اش باز می‌شود! ابوالفضل محققی - Gooya News

دو نوع اپوزیسیون مخالف جمهوری اسلامی داریم. یکی اپوزیسیون داخل کشور که بهای مخالفتش با حکومت اسلامی شکنجه زندان و در نهایت اعدام است. چه جان‌های عزیزی که طی این ۴۰ سال قربانی نشده و چه پدران، مادران و همسرانی که در سوگ عزیزان خود خون از دیده جاری نساخته‌اند. مادرانی که با عکس فرزندان خود در گورستان‌های گمنام در مقابل زندان‌ها می‌گردند، فریاد می‌زنند و مردم را به تظلم‌خواهی فرامی‌خوانند.

این مخالفان داخل کشور وجه مشخصه‌شان شهامت و ایستادگی آن‌ها در برابر استبداد حاکم است. تاریخ این سرزمین هرگز از وجود چنین شیرزنان و شیرمردانی خالی نبوده هرگز نیز چنین ابعاد گسترده‌ای از حضور زنان با شهامتی اعجاب‌انگیز را در هیچ دوره‌ای شاهد نبوده‌ایم. این از ویژگی‌های این دوره از تاریخ مبارزات انقلابی زنان ایران است. زنانی از طیف و طبقات اجتماعی که فشار ارتجاعی و خردکننده حاکمیت متحجر به میدان‌شان کشیده است. در واقع این زنان سمبل مبارزات و خواسته‌های میلیون‌ها زن ستم‌دیده ایران‌اند که از نخستین روز انقلاب به بهای بسیار سنگین در برابر قوانین ارتجاعی حکومت ایستاده‌اند. آن‌ها آئینه تمام‌نمای جامعه ایران در قالب زنان خانه‌دار، کارمند، دانشجو، کارگران‌اند که فشار‌های مادی و معنوی واردشده به مردم را در کلیت جامعه و زنان را به طور خاص بازتاب می‌دهند و پابه‌پای مردان در لحظه‌لحظه مبارزه بر علیه نظام حاکم شرکت دارند.