نماهنگ جدید «لیلی محسنی» به نام «همین حالا»، در حمایت از جامعه دگرباشان جنسی 

لیلی محسنی، خواننده ایرانی ساکن انگلیس، موزیک ویدئو یا نماهنگی را در حمایت از جامعه دگرباشان جنسی منتشر کرد. 

این اثر «همین حالا» نام دارد و لیلی محسنی علاوه بر اجرا، ترانه را نیز سروده است. او در این پروژه هم مانند گذشته با مجید کاظمی همکاری داشته، و موسیقی و‌ تنظیم از این هنرمند ساکن آلمان است.  

«همین حالا» ترانه‌ای عاشقانه و ملایم در سبک پاپ راک است که روایت موسیقایی لیلی محسنی از عشق محسوب می‌شود و عواطف و احساسات او در این زمینه را با سایرین به اشتراک می‌گذارد. این اثر در دوران همه‌گیری ویروس کرونا ساخته شد، و با توجه به محدودیت‌های موجود به ویژه در کشورهای اروپایی، فرآیندی سخت و طولانی بود.

لیلی محسنی پس از مشورت با اعضای گروه، تصمیم گرفت تا نماهنگ همین حالا را با محوریت دگرباشان جنسی تولید کند و حمایت خود را از طیف‌های مختلف این جامعه نشان دهد.

او به صدای آمریکا می‌گوید: «مشكلات گسترده و پيچيده اى در جامعه ى كويير و ال‌جى‌بى‌تى‌كيو به ويژه در ايران وجود دارد، هم از طرف خانواده‌ها و هم جامعه؛ به صورتى كه نه آموزش آزادى وجود دارد و نه اطلاعات به روز و جامع و درستِ طبقه بندى شده‌اى ارائه مى شود. مشكلاتى همچون انكار هويت جنسیتی و گرايش جنسی، عدم پذيرش اجتماعى، فشار خانواده و مدرسه و جامعه، قضاوت‌ها و برچسب زدن‌هاى نادرست، نفرت پراكنى، در اقليت بودن، عدم آزادى پوشش تا مجازات هاى حكومتى، و بسيارى مشكلات ديگر، زندگى اين افراد كه بخشى از جامعه ما هستند را با اجبار، سركوب و خفقان روبرو كرده است.»

لیلی محسنی در ادامه، این جامعه را اقليتى توصیف می‌کند كه نه تنها از تبعيض‌هاى سيستماتيک همه جانبه رنج مى برند، بلكه حق حيات و حق عشق‌ورزى هم از آنها گرفته شده است.

در تولید نماهنگ همین حالا به کارگردانی ایلیا صادقی، تعدادی از دگرباشان جنسی ایرانی و غیر ایرانی به عنوان مدل یا رقصنده مشارکت داشتند.

برخی از تصاویر این افراد با دوربین‌های کوچک یا تلفن‌های همراه فیلمبرداری شده است و نماهنگ، ترکیبی از صحنه‌های ساده، شاعرانه، و نمادین است. 

لیلی محسنی در این باره به صدای آمریکا می‌گوید: «به عنوان يک هنرمند كه دغدغه انسانى و اجتماعى دارد، كمك در آگاهى‌رسانى، فرهنگ‌سازى و آموزش در اين زمينه را يک وظيفه مى دانم. هدف ما از ساختن اين ويديو اشاره به اين بود كه يک آهنگ و ترانه عاشقانه مى‌تواند فارغ از كليشه‌هاى رايج رابطه بين زن و مرد باشد، و عشق و رابطه عاشقانه را از انحصار روابط دگرجنس‌گرايان خارج ببيند.‌ تفاوت‌ها را بپذيرد و به انسان آزاد باور داشته باشد. در كليت، عشق فارغ است از نژاد، هويت، مذهب، زبان، جنسيت و فاصله طبقاتى، و هيچ حصارى را برنمى تابد.»