گاندو؛ سوار بر سوژه، پیاده از اقناع

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فاطمه سادات هوشمند؛ سریالی امنیتی با حواشی زیاد و جنجال برانگیز؛ که واکنشِ سخنگوی دولت و مشاور رئیس جمهور و وزیر امور خارجه، تا روزنامه تایمز انگلیس را به همراه داشت. به راستی ایده ی این سریال چه بود و چه محدوده ای از مردم را درگیر خود کرد؟ در پس پرده، گاندو چه گفتمانی را در ذهن مخاطب برجای گذاشت؟ این‎ها سوالاتی است که این روزها در سطوح مختلف مطرح می‎شود و پرداخت به آن خالی از لطف نیست.

 

 پرده اول
خیابان های شهر و اماکن عمومی زیر لنز دوربین ماموران امنیتی است و به قول خودشان بر سوژه سوار شده اند. نیروهای اطلاعاتی، هوشیار، دقیق، نکته سنج و باصلابت با سوژه ها برخورد می‎کنند. امنیتی که همیشه دور از چشم است، حالا با جزئیات به تصویر کشیده می‎شود. نیروهای نفوذی دشمن، شناسایی و عملیات هایشان درست در لحظات حساس و نفس گیر خنثی می‎شود. ناخودگاه احساس امنیت به انسان دست می‎دهد.

 

پرده دوم:
نفوذ تا اعماق وزارت امور خارجه رفته، توطئه، توهم نیست و روابط پیچیده اش به تصویر کشیده می‎شود، دیالوگ های تیم اطلاعاتی از تعریف fatf تا مسائلی از مسئولین را در خود جای می‎دهد، کسانی که برجام و مضراتش را درک کرده اند، صحبت ها، تاییدی بر نظرشان می‎شود و باز افسوس می‎خورند.

 

اما اینجا خبری از دیدگاه مقابل نیست، انگار نه انگار که عموم مردم فرجام برجام را جشن گرفتند؛ مردمی که شاید هنوز یک بند از برجام را هم نخوانده اند، دنبال تحلیل عمیق سیاسی هم کمتر می‎روند.

شاید با مسائل اقتصادی ای که حل شدنش را در داخل کشور، رویایی بیش نمی‎دانند، تنها حسی که لحظه ای در وجودشان از سریال شکل می‎گیرد، همان غرورِ حاصل از قدرت ماموران امنیتی است، که البته در جای خود ارزشمند. ولی افسوس که داستان کششی ندارد تا عموم مردم غرقش شوند و لابلای داستان، درمورد برجام و fatf و تفکری که پشت این فجایج نشسته، با لطایف هنر، اقناع شوند.

از طرفی در سریال ذره ای از دیدگاه موافقان برجام خبری نیست تا حتی اگر استدلالشان چندان قوی نباشد، برای مخاطب ثابت شود که سریال دور از انصاف و یکطرفه نیست. متاسفانه فیلم های ایدئولوژیک با ایده های خوب به سمت بیان مستقیم اصول و اتفاقات و بیانیه خوانی رفته و مخاطبی که سرش برای سیاست درد نمی‎کند را سخت می‎تواند اقناع کند.

علاوه بر این، حواشی پیرامون سانسور سریال و توقف ناگهانی آن، مواضع دولت و دروغ خواندن اول تا آخر گاندو، حواشی قابل پرداختی است که آخر، ملت متوجه نشدند این مسائل را عوامل گاندو در خواب دیده اند یا بیداری! فشار دولت شایعه است یا قسمت های بعد آماده نبودند.

 

انتخابات بهانه است یا شاید بخاطر مذاکراتی قریب الوقوع می‎باشد؟ اینها سوالاتی است که در افکار عمومی می‎ماند، هر چند صداوسیما و سایرین پاسخ مناسبی به آن ندهند. امید است که چنین سریال هایی مصمم تر و با دقت نظر بیشتر و تکیه بر لطایف هنری، قاب صداوسیما را بهبود ببخشند.

 

فاطمه سادات هوشمند میرحسینی - مسئول واحد فرهنگی انجمن اسلامی دانشجویان امیرکبیر

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.