شیعه‌گری ایدئولوژی انحطاط و اسلام‌زدگی روشنفکران، جلال ایجادی - Gooya News

جامعه ایران با آسیب‌های بیشماری روبرو است و یکی از آنها آسیب ژرف فرهنگی و اجتماعی ناشی از اسلام است. جامعه و روشنفکر ایرانی از این دین شکست خورده است. ویژگی‌های پاتولوژی هویتی و این شکست کدامند؟ چرا روشنفکر ایرانی از هوشیاری تاریخی محروم است؟ شیعه گری توانایی روشنفکرانه و اراده آزاد را تباه کرده است.

هراس و شیفتگی روشنفکر

روشنفکران ایران رابطه ناروشن و پیچیده‌ای با اسلام دارند. البته آنها یک دست نیستند و دارای گروهبندی‌های گوناگونند: گروه اول، روشنفکران مسلمان هستند که فاقد اندیشه ورزی هستند و مدافع ایدئولوژی اسلامی هستند؛ نواندیشان دینی جزو همین گروه هستند. گروه دوم، روشنفکران چپ هستند که خواهان ائتلاف و نزدیکی با اصلاح طلبان مسلمان هستند. این گروه نقد دین را با عنوان «اسلام ستیزی» رد می‌کند. گروه سوم، روشنفکران سکولار هستند که در برخورد به اسلام محتاط هستند زیرا برای آنها ائتلاف‌های سیاسی یک اصل است و توجه به واکنش مردم بر هرگونه شفافیت در عرصه دینی اولویت دارد. گروه چهارم، روشنفکران دانشگاهی هستند که نقد شفاف قرآن و اسلام را نادرست تلقی کرده و آنرا «چپ روانه» تلقی می‌کنند. گروه پنجم، روشنفکرانی ناباور یا لائیک هستند که نقد قرآن و اسلام را لازم می‌دانند و تشویق کننده برنامه‌های نقد قرآن و اسلام و شیعه گری می‌باشند.
بنابراین از میان همه روشنفکران فقط گروه پنجم موضع آشکار انتقادی نسبت به اسلام دارد حال آنکه اکثریت روشنفکران ایران مدافع اسلام و یا دارای سیاست مماشات طلبی و سازشکارانه با دین اسلام هستند. این روشنفکران مماشاتگر فاقد نقش روشنفکری بمعنای مدرن آن هستند و بیشتر «سیاسی کار» می‌باشند و از شفافیت نظری دور هستند. البته آنها بیشتر درک و شناخت دقیقی از اسلام ندارند و آنچه میدانند اسلام اصلاح طلبان است. از این میان روشنفکرانی هستند که در مناسبات اجتماعی خود مصلحت جو بوده و وظیفه روشنفکری نقد دین را به «یک جو» فروخته‌اند. پدیده دیگری که توضیح دهنده رفتار آنهاست همانا ترس و واهمه آنها در نقد اسلام می‌باشد. این ترس روانشناختی که در ناخودآگاه آنان با نوعی «گناه» آغشته است، با ایدئولوژی عقب مانده و پوپولیستی «احترام به دین توده» درآمیخته است. بالاخره یکی دیگر از عوامل نبود نقد اسلام نزد آنان، نظریه «اجتناب از اسلام ستیزی» است. سرشت این نظریه همانا جلوگیری از مبارزه و نقد فکری بوده و در خدمت اسلام است. آنها میخواهند قرآنی که سرشار از آیه‌های جنایتکارانه بوده و با تبعیض و فرمان به کشتار آمیخته می‌باشد را از زیر پیکار فکری برهانند.