رعشه خصوصی سازی و کرونا بر تن تولید/ چشم کارگران به دستگاه قضا

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- علیرضا نوری کجوریان: در گوشه و کنار مازندران می‌توان جای پای خصوصی سازی که از آن به عنوان خصولتی و یا خصوصی خواری نام برده می‌شود، دید، کارگرانی که به بهانه‌های مختلف تعدیل و اخراج شدند و هنوز نتوانستند از پیامدهای این طرح خلاص شوند.

از شرق بهشهر و چیت سازی تا صنایع چوب و کاغذ در مرکز و نساجی در قائمشهر، خزر خز در تنکابن و چوکا و دیگر صنایع مازندران، همه اینها قصه کارخانه‌ها و شرکت‌هایی هستند که به بهانه خصوصی سازی به خرابه تبدیل شدند و کارگران آن آواره شدند.

ناگفته پیداست که در این وانفسای تعدیل و خصولتی ها، کارگران بیش از هر قشر دیگری زندگی را باختند و خون دل خوردن‌های آنان برای سرپا نگه داشتن تولید با یک بخشنامه و طرح ناقص، بر باد می‌رود و بسیاری از کارخانه‌هایی که اسیر خصوصی خواری شدند، اکنون به لانه پرندگان و کبوتران تبدیل شده است.

برخی از کارخانه‌های قدیمی که گرفتار خصوصی سازی شدند، اکنون از آنها جز سوله و آهن پاره چیزی نمانده و هرازگاهی، نگهبانان آن با ارائه طرح شکایت به اداره کار برای گرفتن مطالبه، بخشی از آهن پاره‌های موجود در سوله‌ها را به فروش می‌رسانند تا به دستمزدهایشان دست یابند.

آقا یعقوب از کارگران سینه سوخته چیت سازی بهشهر که پس از بیکار شدن از این کارخانه به مشاغل دیگری نظیر کارگری و بنایی روی آورده است، در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: روزگاری دستگاه‌های مختلف و ماشین آلات زیادی در کارخانه وجود داشت و خرج بسیاری از این کارگران از طریق آن تأمین می‌شود.

وی که هنوز از آن روزی که به بهانه رکود و خصوصی سازی از کار بیکار شده است، به تلخی یاد می‌کند، ادامه داد: بسیاری از کارگران با پیگیری‌های سالیانه به زحمت به بخشی از حق و حقوق خود دست یافتند و همچنان برخی‌ها پیگیر مطالبات هستند.

بسیاری از کارگران با پیگیری‌های سالیانه به زحمت به بخشی از حق و حقوق خود دست یافتند و همچنان برخی‌ها پیگیر مطالبات هستند

کارگران نساجی مازندران نیز خاطره خوشی از خصوصی سازی ندارند و از سه کارخانه قدیمی اکنون فقط یک واحد باقی مانده از دو کارخانه دیگر جز تله‌ای از خاک و یا ساخت و ساز در بخشی از اراضی آن اثری نمی‌توان یافت.

محمدی از اهالی شهرستان قائمشهر که در گذشته نه چندان دور در کارخانه نساجی کار می‌کرد، به خبرنگار مهر می‌گوید: در سال‌های قبل از هر خانواری یک یا دو نفر در کارخانه نساجی شاغل بودند اما اکنون شمار کارگران آن به چندصد نفر رسیده است.

وی با بیان اینکه در حال حاضر فقط چراغ کارخانه شماره سه نساجی روشن است، می‌گوید: چندسال پیش کارخانه نساجی را واگذار کردند و با این کار، سفره بسیاری از خانواده‌ها جمع شد.

وی که تا مدت‌ها پس از بی کاری با حسرت به خاموشی چراغ کارخانه‌های نساجی می‌نگریست، ادامه می‌دهد: مسئولان امر میراث دار خوبی برای حراست از صنایع و اشتغال نبودند.

کرونا کارگران را خانه نشین کرد

کارگران دیروز قربانی خصوصی سازی و تعدیل شدند و کرونا، چهره دیگر زندگی را نشان داد و کارگران زیادی را در استان مازندران خانه نشین کرد. ماه‌های اولیه کرونا، دولت به بهانه بیکاری اجباری، بخشی از حقوق کارگران بیکار شده اصناف و واحدهای تولیدی را در قالب بیمه بیکاری کرونا، تقبل کرد اما ماه‌های بعد، کسی سراغی از این قشر نگرفته است.

حسن جعفری کارگر یک رستوران در مازندران با بیان اینکه حال و روز رستوران‌ها بعد از کرونا کساد و راکد شده است، به خبرنگار مهر می‌گوید: کسادی بازار سبب شده تا برخی از کارگران بیکار شوند و با توجه به اینکه بیمه نبودیم، نمی‌توانیم پیگیر حقوق و مزایا شویم.

وی با اظهار اینکه خرج زندگی و اجاره خانه به رغم بیکار بودن همچنان تصاعدی و رو به افزایش است، افزود: برای تأمین خرج زندگی مجبوریم حاشیه میدان به عنوان کارگر روزمزد بایستیم و حال و روز اشتغال هم به هیچ وجه خوب نیست.

خصوصی سازی به درستی اجرا نشد

عبدالله مهاجر رئیس اتاق بازرگانی مازندران در گفتگو با خبرنگار مهر با انتقاد از وضعیت خصوصی سازی های بی برنامه در استان گفت: خصوصی سازی در استان تبدیل به خصوصی خواری و خصولتی شده است.

وی با بیان اینکه قانون خصوصی سازی فی نفسه خوب است و مخالف آن نیستیم، تصریح کرد: در استان این قانون به درستی اجرا نشد و بسیاری از واحدهای تولیدی بزرگ با این طرح تعطیل و کارگران آن بیکار شدند.

وی افزود: با اجرای طرح‌های خصوصی سازی نه تنها بر شمار اشتغال افزوده نشد بلکه نسبت به قبل کاهش چشمگیری داشته است.

داد کارگران از قراردادهای موقت کار

در عین حال نصراله دریابیگی دبیر اجرایی خانه کارگر استان مازندران داروی شفابخش معضلات کشور را تولید و اشتغال بیان کرد و افزود: امروز مشکلات جامعه کارگری قراردادهای موقت است و نیروهای کار امنیت شغلی ندارند که باید ماده ۷ قانون کار اصلاح و مشکلات معیشتی کارگران حل شود.

وی تصریح کرد: حقوق سال ۱۴۰۰ مصوبه شورای عالی کار است و نسبت به ۴۰ سال گذشته بهتر شده اما به تورم و سبد هزینه نرسید و همچنان نارضایتی در بین کارگران وجود دارد.

وی افزود: در مازندران هیچ کارخانه خصوصی نشد که تبدیل به کار و اشتغال بشود بلکه همه بنگاه‌های اقتصادی که واگذار شدند تبدیل به احسنت و ایجاد کار نشدند.

دبیر اجرایی خانه کارگر مازندران با اشاره به اصل ۴۴ بیان کرد: باید این اصل به گونه‌ای اجرا شود که همراه با عدالت توسعه و افزایش اشتغال باشد.

وی با بیان اینکه سه میلیون و ۵۰۰ هزار بازنشسته کارگر در کشور و ۱۸۵ هزار کارگر بازنشسته در مازندران وجود دارد گفت: در پایان سال گذشته ۸۹ هزار میلیارد تومان از رد دیون برای همسان سازی حقوق بازنشستگان گذاشتند که در سال جدید هم در حال اجراست.

ضرب الاجل دستگاه قضا برای حل مشکلات دو کارخانه بزرگ مازندران

خصوصی سازی و کرونا چراغ بسیاری از واحدهای کسبی و تولیدی را در مازندران خاموش کرد و شاغلان این واحدها زخم بیکاری و رنج را بیش از دیگر بخش‌ها احساس کردند و حمایت‌ها از آنان ضعیف و قطره چکانی بوده است.

وجود چالش‌های ناشی از خصوصی سازی نادرست در مازندران سبب شده تا اسفندماه سال قبل آیت الله رئیسی رئیس قوه قضائیه در سفر به مازندران به صورت سرزده از دو واحد تولیدی بزرگ نساجی مازندران و صنایع چوب و کاغذ بازدید کند و در این بازدید، کارگران از ظلم رفته بر این واحدها در پی خصوصی سازی های نامناسب گلایه کردند و ضرب الاجل فوری برای حل و تعیین تکلیف وضعیت مالکیت کارخانه نساجی و رسیدگی به چالش‌ها و مشکلات صنایع چوب کاغذ تعیین شد.

در سال تولید، مانع زدایی ها و پشتیبانی‌ها، فعالان اقتصادی و کارگری مازندران چشم به برنامه‌های مسئولان برای رفع موانع تولید دوخته‌اند تا چراغ کارخانه‌هایی که به خاطر خصوصی سازی های نادرست تعطیل شدند، روشن شود و کارگران بیکار شده آنها دوباره مشغول کار شوند.