مظلومیت ماندگار امام علی(ع) و تنهابایدِ ما ایرانیان

چکیده :خدا پدرشان را بیامرزد! آیا در میان رزم آوران ، رزمدیده تر از من مى شناسند، یا کسى را که پیش از من قدم به میدان جنگ نهاده باشد؟ وقتى که من به آوردگاه مى رفتم ، هنوز به بیست سالگى نرسیده بودم و حال آنکه ، اکنون از شصت سالگى برگذشته ام .آرى ، کسى را که از او فرمان نمى برند چه راى و اندیشه اى تواند بود...

هادی سروش

فردی واردمسجد کوفه شدوخطاب به حضرت امیر(ع) عرضه داشت ؛ به من ظلم شده!
امام(ع)فرمود: بیا ببینم چه میگوئی، به تویک ظلم شده درحالیکه به من به اندازه سنگریزه وکلوخ وپشم شتران ظلم کرده اند!  “ظلمی ؛ لقد ظلمت عدد المدر والوبر” (الشافی)

در زمان پیامبر اسلام (ص)

ظلم هایی بر او روا داشتند که کافی بود یکی از آنها را بر کسی انجام شودو آن شخص بکلی ساقط شود !
اسلامش را قبول نکردند!
برایمان پدرش شک وارد کردند!
در شرائطی که پیامبر(ص) برای دفع دشمن بیرون از مدینه حضور داشت ، درشهر آنچنان شایعه بر علیه علی (ع) رواج دادند که عرصه ی ماندن را بر او تنگ کردند !

️مظلومیت بعد از پیامبر (ص)

در این جهت ،یک نمونه کافی است ؛

در نامه به معاویه نوشت :
و گفتى که مرا چون شتر ، مهار در بینى کشیدند تا بیعت کنم !
به خدا سوگند ، خواستى مرا نکوهش کنى ولى ستودى . خواستى مرا رسوا سازى ، خود را رسوا ساختى . مسلمانان را چه نقصان که بر او ستم رود ، هرگاه در دین خود به شک نیفتد و یقینش به تردید نیالاید ( نهج البلاغه نامه ۲۸)

️مظلومیت در زمان حکومت

شاخصه مظلومیت امیرالمومنین (ع) دو نقطه است ؛
اول ؛ تجمع بظاهر مذهبی ترین چهرهای بر علیه امام علی !
عده ای از صحابه پیامبر (ص) مانند ؛عبدالله بن عمر، سعدبن ابى وقاص، حسان بن ثابت، زیدبن ثابت، اسامهبن زید و .. که با او بیعت نکردند ؛ و حرفشان این بود ؛ “او به نیاز ندارد! = لا حاجه لنا فیمن لا حاجه له فینا ” (شرح نهج حدیدی)
امام (ع) درباره شان فرمود: “خذلو الحق ولم ینصروا الباطل؛ = حق را خوار کردند و باطل را نیز یار نشدند.” (نهج/ح۱۸)

و از سوی دیگر در مقابل حضرت (ع) چهره هایی صف کشیدند که ابن عباس بعد ملاقات با آنان در قصه حکمیت ، آنان را چنین توصیف نموده :
“از کثرت عبادت پیشانی هاى‏ شان پینه بسته است. دستها را از بس روى زمینهاى خشک و سوزان زمین گذاشته‏ اند و در مقابل حقّ به خاک افتاده‏ اند همچون پاهاى شتر سفت شده است. پیراهن‏ هاى کهنه و مندرسى به تن کرده‏ اند امّا مردمى مصمّم و قاطع‏ اند. = لَهُمْ جِباهٌ قَرِحَهٌ لِطُولِ السُّجُودِ، وَ أیْدٍ کَثَفَناتِ الاِْبِلِ، عَلیْهِمْ قُمُصٌ مُرَحَّضَهٌ وَ هُمْ مُشَمِّرُونَ.” (کامل مبرد)

دوم ؛ انکار واقعیات روشن از شخصیت امام علی (ع) !
مظلومیت تا آنجا پیش رفت که قریش گفتند: “پسر ابوطالب مردى دلیر است ولى از آیین لشکرکشى و فنون نبرد آگاه نیست !”
پاسخ امیرالمومنین چنین است ؛ “خدا پدرشان را بیامرزد! آیا در میان رزم آوران ، رزمدیده تر از من مى شناسند، یا کسى را که پیش از من قدم به میدان جنگ نهاده باشد؟ وقتى که من به آوردگاه مى رفتم ، هنوز به بیست سالگى نرسیده بودم و حال آنکه ، اکنون از شصت سالگى برگذشته ام .آرى ، کسى را که از او فرمان نمى برند چه راى و اندیشه اى تواند بود ( نهج البلاغه خ۲۷)

️ مظلومیت بعد از شهادت

حداقل سه مظلومیت تلخ ؛

۱) شایعه زندگی مرفه و ثروت امام در حدی رواج داشت که بعد از شهادت شهودی آوردند و دیدند امام علی فقط ۷۰۰دینار دارد که اداره یک زندگی فقیرانه براز یکسال را کفاف نمیداد.

۲)دفن شبانه و مخفیانه حضرت ، در حالیکه حاکم کل جهان اسلام بود!

۳) حدود یکصد سال لعن گویی بر ان امام مظلوم در سراسر جماعت ها و خطبه های جمعه !

️ علی (ع) و ما ایرانیان

امام علی بر گردن ما ایرانیان غیر از نعمت ولایتش ، حق دیگری هم دارد و آن دفاع آن حضرت و قدرشناسی ایشان از ایرانیان است؛
عباد بن عبد الله اسدی می گوید:
روز جمعه بود من نشسته بودم و علی(ع) بر فراز منبر،خطبه می خواند و اشعث کِندی آمد با صدای بلند گفت:
یا امیر المومنین؛ غلبتنا هذه الحمراه علی وجهک!
ای امیر مومنان این حمراء غلبه کرده اند،ما رانمی گذارند روی ترا ببینیم!
امام ازشنیدن این سخن،غصبناک شد فرمود:
امروزمن نشان خواهم داد که عرب چکاره است!
وبعد فرمود:
این شکم گنده هاخودشان روزها در بستر نرم استراحت می کنند و آنها(موالی و ایرانیان)روزهای گرم به خاطر خدافعالیت مینمایند وآنگاه توقع دارند که من آنها راازخود طردکنم تااز ستمکاران باشم.
قسم به خداکه دانه راشکافت وآدمی را آفرید که از رسول خدا شنیدم فرمود :
“به خداهمچنانکه درابتداشما ایرانیان را به خاطر اسلام باشمشیرخواهید زد،بعد ایرانیان شمارا باشمشیر بخاطر اسلام خواهند زد= لیضربنکم والله علی الدین عودا کماضربتموهم علیه بدوا”

ما ایرانیان در برابراین محبت حضرت(ع)وظیفه قدردانی برعُهده داریم.
سخن ملتمسانه این قلم این است که اگر نمیتوانیم علی(ع)و محبت وعدالت او و مبرا بودنش از خودرایی و هر اخلاق ورفتارمنفی رابه جهان نشان دهیم!حداقل بارفتارغلطِ اجتماعی وسیاسی درعرصه داخلی وخارجی چهره اورا تخریب نکنیم وبرمظلومیتش اضافه نکنیم!