دست مافیای واردات خودرو‌های معدنی پشت پرده نیست؛ رو بازی می‌کنند / اخبار کذب به وعده‌های پوچ درباره هپکو اضافه شد

گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، اعظم ذوالفقاری منظری؛ * تلاش برای ایجاد فضای تعاملی بین معدن داران و اهالی هپکو هنوز به نتیجه نرسیده است. جلساتی با حضور مسئولان هپکو و فعالان حوزه معدنی برگزار می‌شود، اما همچنان آنچه در این جلسات عمومی می‌شود، بسیار اندک است و بدتر آنکه هر گروه، از زبان و نگاه خود، صحبت‌های این جلسات اندک را مطرح می‌کند. آنچه بین هپکویی‌ها و معدن داران در حال رخ دادن است، تبدیل ارتباط این دو نهاد تولید کننده و مصرف کننده ماشین آلات معدنی به ارتباطی خصمانه است!

 

در این میان، توجه رسانه‌ها بیشتر به واردات معدن است تا اینکه هپکو چه مقدار توان تولید دارد. به نظر می‌رسد واردات کنندگان ماشین آلات معدنی از ظرفیت رسانه‌ای به خوبی آگاهند و از این ابزار به خوبی برای اهدافشان استفاده می‌کنند. رفتار متقابل از سوی هپکو به جای تقابل رسانه‌ای و مجازی باشد، در تلاشند تا در فضایی بدون حاشیه و براساس آمار و اطلاعات واقعی، توجه مسئولان را به تولید در این شرکت جلب کنند.

 

فعالان کارگری هپکو و مسئولان این شرکت در کنار توانایی‌های و قابلیت‌های تولید در آن، به آسیب‌های دوران خصوصی سازی در این شرکت هم اشاره می‌کنند و می‌گویند که هپکو هنوز نمی‌تواند همه بار تولید ماشین آلات معدنی و راهسازی را به دوش کشد، در حالی که هرازگاهی یک محصول جدید را رونمایی می‌کند. در مقابل معدن داران به دنبال انتشار اخباری هستند که حاشیه‌ها را بیشتر می‌کند. مانند خبری که از سوی معاون برنامه ریزی وزارت راه و شهرسازی منتشر شد که ادعا می‌کرد هپکو نتوانسته به تعهدات خودش را در قبال بودجه ۳۰۰ میلیارد تومانی، عمل کند. خبری که با سادگی از سوی اهالی هپکو تکذیب شد.

 

اظهاراتی که بلافاصله تکذیب شد؛ با سند

هفته گذشته، غفاری، معاون وزیر راه و شهرسازی ضمن گلایه از وضعیت نامطلوب ماشین آلات راهداری، گفته بود که «در سال ۹۸ بودجه‌ای ۳۰۰ میلیارد تومانی برای نوسازی این ماشین آلات از محل اعتبارات خسارات حوادث طبیعی تصویب شد و این مبلغ از سوی سازمان برنامه و بودکه به شرکت هپکو پرداخت شد تا در ازای قراردادی، برای سازمان راهداری خودرو تولید کند که البته پیچ هم از آن خودرو‌ها تحویل سازمان راهداری نشده است.»

 

بیشتر بخوانید:

• چرا مجلس یکبار برای همیشه طرحی برای واردات خودرو‌های سنگین از راه تخصصی مصوب نمی‌کند؟
• آیا کمیسیون تلفیق سازوکاری برای واردات ۱۰ هزار ماشین آلات سنگین تعیین کرده است؟
• چراغ سبز وزارت صمت به واردات خودرو‌های معدنی / آیا راهکاری برای از بین بردن مرداب این ماشین آلات درنظر گرفته شده است؟
• ۴۸۰ میلیون دلار برای واردات ماشین‌آلات مستعمل عمرانی و معدنی صرف شده است

 

سیدامیر میرناصری، رئیس شورای اسلامی کار هپکو در واکنش به این اظهارات گفته که از آن ۳۰۰ میلیارد، پیش پرداختی برای ساخت ۵۰ دستگاه، آن هم امسال و نه سال ۹۸، پرداخت شده که این محصولات در حال تولید هستند.

میرناصری همچنین گفته که اگر وزیر راه و شهرسازی مستنداتی از پرداخت ۳۰۰ میلیارد تومان به هپکو دارد، در اختیار رسانه‌ها قرار دهد.

 

کدام پیچ و مهره آقای معاون؟

تصویر نامه‌ای هم منتشر شده که اظهارات میرناصری را تأیید می‌کند. این نامه را داریوش امانی، معاون وزیر راه و شهرسازی و رئیس سازمان راهداری به رحمانی، رئیس امور راه و ترابری و مدیرت عمران شهری و روستایی در سازمان برنامه و بودجه کشور نوشته است.

 

در این نامه چند نکته قابل تأمل وجود دارد؛ اولا اینکه در ۱۸ خرداد امسال مبلغی بیشتر از ۲۰۰ میلیارد تومان به هپکو داده شده است. ثانیا طبق قرارداد، هپکو موظف بوده که دستگاه‌ها را به صورت مرحله‌ای پس از ۱۰ ماه از دریافت پیش پرداخت شروع کند؛ یعنی پس از گذشت ۱۰ ماه، هپکو در بازه سه ماهه ۱۵ دستگاه را تحویل دهد؛ بنابراین در زمان اظهارات معاون وزیر راه، هنوز ۶ ماه از پیش پرداخت گذشته و هپکو حداقل ۴ ماه دیگر برای تحویل اولین دستگاه‌ها وقت دارد.

نکته سومی هم در این نامه وجود دارد که حائز اهمیت است؛ در این نامه امانی گفته که براساس بازدید کارشناسان سازمان راهداری از هپکو تاکنون ساخت ۳۰ دستگاه از کل ۵۰ دستگاه با پیشرفت حدود ۸۰ درصد انجام شده است!

 

خبر معاون وزیر منتشر شد؛ اما حالا که هپکو این خبر را تکذیب کرد، آیا غفاری به این سوال پاسخ می‌دهد که منظورش کدام پیچ و مهره است؟ یا او حاضر می‌شود عذرخواهی کند و اظهارات اشتباه خود را جبران کند؟

 

تعامل با هپکو به ضرر چه کسانی است؟

این یک نمونه از چندین مورد اقدامات رسانه‌ای برای تخریب وجه مدیریتی و تخصصی در هپکو است. معدن کاران و واردات کنندگان ماشین آلات معدنی در بازی رسانه‌ای در تقابل آشکار با هپکو قرار گرفته اند و در این حوزه، دست برتر را هم دارند. اما سوال اینجاست که چرا مسئولانی مانند معاون معادن وزیر صمت، معاون برنامه ریزی وزیر راه و شهرسازی، اعضای کمیسیون تلفیق مجلس و بسیاری از مسئولان دیگر به جای ایجاد فضای گفتگو، در یک طرف این تقابل قرار گرفته اند؟

 

علی محمد رفیعی، مدیرعامل شرکت هپکو، در جلسه‌ای که با مسئولان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی تهران دارد، تأکید می‌کند که هپکو ایجاد شده برای تولید ماشین آلات معدن، اما معادن فکر می‌کنند که هپکو جلوی کار آن‌ها را گرفته است!

 

او در این جلسه به صراحت می‌گوید که هپکو مخالف وارادات ماشین آلات معدنی نیست و حتی آماده است تا به کارشناسی و شفافیت در واردات کمک کند. چراکه ظرفیت بزرگی از کارشناسان خبره و شبکه بین المللی متخصص را در اختیار دارد.

 

رفیعی تأکید می‌کند که به دنبال کسب سود آنچنانی نیست، فقط می‌خواهند کار به صورت تخصصی انجام شود.

آیا می‌توانید خلأ‌های این روایت را ببینید؟ یک مجموعه تخصصی قصد دخالت در واردات محصولات تخصصی حوزه خود را دارد، اما به او اجازه داده نمی‌شود درحالیکه سالهاست غیرمتخصصان کار وارد کردن این محصول را به دست گرفته اند و نتیجه آن تشکیل گورستان‌هایی از این محصول در کشور است. یا درست در زمانی که بازدید‌ها از هپکو بیشتر می‌شد، وعده‌های مسئولان به رونق تولید در این شرکت، واقعی‌تر می‌شد و دولت موافقت خود را با تولید در هپکو اعلام می‌کرد و حتی قرارداد‌هایی هم بسته بود، یکباره ورق برمی گردد و مصوباتی از مجلس و برخی وزارتخانه‌ها بیرون می‌آید که درست برخلاف وعده‌های پیشین بوده است؟

 

دست‌های مافیا به همین سادگی معلوم است. مافیای وارداتی پرسود که هر روز متقاضی آن بیشتر هم می‌شود. وارداتی که در برابر پولی که می‌گیرد و ارزی که خارج می‌کند، دستگاه‌های بی کیفیت به مصرف کننده تحویل می‌دهد و با دخیل کردن مصرف کننده در سود این تجارت ناعادلانه، بازار مصرف را داغ‌تر می‌کند.

 

مافیای واردات خودرو‌های معدنی دیگر پشت پرده نیست، رو بازی می‌کنند.