سوادآموزان ایرانی تشویق، بی‌سوادان تنبیه می‌شوند

سازمان نهضت سوادآموزی اعلام کرده برای افرادی که باسواد شوند یا کسی را باسواد کنند، ۳۸۰ تا ۴۸۰ هزار تومان تعلق می گیرد و محدودیت هایی برای بی سوادان در نظر گرفته خواهد شد.

علی باقرزاده رئیس سازمان نهضت سوادآموزی به خبرگزاری مهر گفته که "کوپن سوادآموزی" برای سوادآموزی بی سوادان در نظر گرفته شده است و "در این طرح، سرانه سواد آموزی به افراد بی سوادی که خود اقدام به سواد آموزی کرده اند، تعلق می گیرد. این سرانه از ۳۸۰ هزار تومان تا ۴۸۰ هزار تومان متغیر است."

به گفته آقای باقرزاده، در این طرح هر فرد باسوادی که اقدام به سوادآموزی یک بی سواد کند می تواند سرانه سوادآموزی دریافت کند.

سرشماری سال ۱۳۹۰ در ایران نشان می دهد که ۹ میلیون نفر در این کشور ۷۵ میلیون نفری بی سواد هستند و ۱۰میلیون نفر نیز از حداقل سواد برخوردارند.

بنابر آمارهای منتشر شده از این تعداد بی سواد، شش و نیم میلیون نفر در گروه سنی ۱۰ تا ۴۹ سال قرار دارند. این یعنی بخش عمده ای از بی سوادان جوان و میانسال هستند.

رئیس سازمان نهضت سوادآموزی می گوید که "این آمار بسیار نگران کننده است."

پس از انتشار آمارهای تازه در باره تعداد بی سوادان، علاوه بر برنامه های تازه تشویقی، رئیس سازمان نهضت سوادآموزی می گوید که محدودیت های اجتماعی و اقتصادی برای افراد بی سواد در نظر گرفته می شود.

به گفته آقای باقرزاده، بعد از ابلاغ مصوبات در این زمینه به عنوان مثال "به افراد بی سواد گواهینامه رانندگی و یا پروانه کسب داده نمی شود و اگر هم افراد بی سواد گواهینامه رانندگی داشته باشند، برای تمدید آن نیازمند سواد آموزی هستند."

"بنابر آمارهای رسمی، ۹میلیون نفر در ایران بی سواد هستند و ۱۰ میلیون نفر نیز از حداقل سواد برخوردارند"

بنابر گزارش سازمان نهضت سوادآموزی، عمده بی سوادان بین ۳۰ تا ۴۹ سال دارند و استانهای سیستان و بلوچستان، آذربایجان غربی، خراسان شمالی، کرمان و کردستان بیشترین آمار بی سوادان را دارند.

در هفتاد سال اخیر همواره نهادهای متعددی در ایران مسئولیت برنامه ریزی و آموزش بی سوادان را بر عهده داشته اند.

از سازمان تعلیمات اکابر، سازمان آموزش سالمندان و سازمان آموزش بزرگسالان تا کمیته ملی پیکار جهانی با بی سوادی و سازمان جهاد ملی سواد آموزی همگی با یک هدف بنیاد نهاده شدند، پیکار با بی سوادی.

فعالیت آنها با این هدف مشترک به طور مداوم تا زمان انقلاب ادامه داشت. وجه مشترک همه آنها این بود که در زمان تعطیلی مدارس از امکانات موجود برای سواد آموزی استفاده می کردند.

در طول این سالهای از نیروهای مختلفی برای این کار استفاده می شد از سپاه دانش گرفته تا معلمان مدارس روزانه و آموزشیاران نهضت سواد آموزی.

سازمان جهاد ملی سواد آموزی آخرین سازمانی بود که دو سال پیش از انقلاب با این شعار تاسیس شد که تا سال ۱۳۶۶ یعنی حدود ده سال بعد از تاسیس این سازمان، بی سوادی را ریشه کن کند.

بعد از انقلاب، نهضت سواد آموزی با همان اهداف تاسیس شد اما اکنون بعد از گذشت بیشتر از سه دهه نه تنها بی سوادی ریشه کن نشده بلکه بیشتر از ۹ میلیون نفر از جمعیت هفتاد و پنج میلیونی ایران همچنان بی سواد و ۱۰ میلیون نفر نیز کم سواد هستند.