آیا اپراتورها مجاز به جمع آوری دکل‌‌های وایمکس خود هستند؟!

نه انواع اینترنت به ظاهر پر سرعت از نوع ای‌دی‌اس‌ال، نه اینترنت‌های همراه از نوع وایمکس، نه اینترنت تلفن همراه، گاه هیچ کدام کارایی ندارند و اوضاع ارتباطات در کشورمان اینقدر به هم می‌ریزد که هیچ راهی به دنیای مجازی ختم نمی‌شود!

به گزارش «تابناک»، در روزگاری که اپراتورهای تلفن همراه در کشورمان از راه‌اندازی امکان استفاده از اینترنت نسل سه و چهار در شبکه تحت پوشش خود سخن می‌گویند، اوضاع اینترنت کشور به قدری بهم ریخته است که کمتر کاربری می‌توان یافت از کیفیت خدمات دریافتی ابراز رضایت کامل کرده و در طول هر ماه یا هر هفته و بلکه روزانه، با مشکلی در ارتباط با دنیای مجازی مواجه نشود.

اشکالات به حدی چشمگیر است که حتی در قلب کشور، در پایتختی که مرکز استقرار تمامی اپراتورها در آن قرار دارد و به نوعی ویترین کشورمان در جهان به شمار می‌آید، دسترسی به اینترنت گاه از سخت‌ترین کارها می‌شود چراکه ممکن است قطع و وصلی‌های مکرر اینترنت ای‌دی‌اس‌ال و کندی تقریبا همیشگی آن یا اشکالات پوشش شبکه وایمکسِ اپراتورهای مختلف مجابتان کند عطای اتصال به نت را به لقای آن ببخشید.

این در حالی است که گاه نمی‌توان از اتصال به اینترنت گذشت چراکه نه تنها این ارتباط به مانند برق و آب از زیرساخت‌های توسعه به شمار می‌آید، بلکه بسیاری از امور روزمره زندگی تنها در این بستر شدنی است، اما چه می‌شود کرد که بعد از سپری شدن سالها از ورود اینترنت به کشورمان، کماکان شبکه ارتباطی به مشکلاتی تا این اندازه جدی مبتلاست و نتوانسته همپای نیازهای جامعه رشد کند؟

این در حالی است که وقتی به هزینه های استفاده از این ارتباطات نگاه کنیم، درخواهیم یافت که تنها فاز توسعه یافته عرصه اینترنت در کشورمان، چه بسا دریافت هزینه ها به نرخ روز باشد؛ دریافتی که به دلیل ارائه خدمات ضعیف، قطعی های مکرر و غیره، گزاف به نظر می‌رسد.

همه این اشکالات و نواقص در حالی بروز می‌کند که بر اساس قانون برنامه پنجم توسعه، مسئولان موظف به توسعه زیرساخت های ارتباط با دنیای مجازی هستند، به گونه‌ای که کشورمان در سال انتهای این برنامه (سال ۹۵) در جایگاه دوم منطقه از این حیث قرار گیرد اما در عمل شاهدیم که تنها در چنین مسیری قرار نداریم، بلکه حتی نتوانسته‌ایم مشکلات اولیه این عرصه را مرتفع نماییم.

این حقایق زمانی آشکار می‌شود که می‌بینیم بسیاری از فروشندگان اینترنت برای آنکه بتوانند از عهده پاسخگویی به تقاضاهای موجود بر آیند، در تخلفی آشکار، بیش از ظرفیت خود قرارداد بسته و نسبت به عواقب کم فروشی هیچ نگرانی به خود راه نمی‌دهند، در حالی که نتیجه این اقدام ایشان، شکایت کاربران اینترنت خواهد بود که چون گوش شنوا ندارد، وقعی به آن گذاشته نمی‌شود.

از آن جالب تر، دل بخواهی بودن ارائه خدمات توسط شرکت های عرضه کننده اینترنت است که به چند شکل بروز می‌کند و هرگز تبعاتی از این بابت متوجه ایشان نمی‌کند؛ گاه به این صورت که می‌بینیم ممکن است سالهای سال سپری شود اما امکان خریداری اینترنت در برخی نقاط فراهم نشود، نواقص شبکه اینترنت وایمکس حل نشده، گاه تشدید می‌شود و حتی ممکن است به قطع دسترسی برخی  کاربران منجر شود!

در تازه ترین اتفاق از این دست شاهدیم که یکی از اپراتورهای ارائه دهنده خدمات وایمکس (از از قضا اپراتور تلفن همراه هم هست)، دکل های وایمکس خود را از برخی شهرها برچیده و به صرفه نبودن را دلیل این اقدام ذکر کرده است؛ انگار نه انگار که تعهدی به مشتریانش دارد!

این اتفاق در حالی عجیب و غریب تر به نظر می‌رسد که می‌بینیم به جای گسترش شبکه و رفع نقص آن در سراسر کشور، برخی دکل های این نوع اینترنت در بعضی نقاط پایتخت نیز در حال برچیده شدن است و این موضوع با مخالفت هیچ مسئولی مواجه نشده است.

بدین ترتیب درخواهیم یافت که ظاهرا تمامی تاکیدات قانون گذار برای توسعه اینترنت در کشور و رفع مشکلات پیش روی آن هم نخواهد توانست بارقه امیدی برای بهبود اوضاع ارتباط با دنیای مجازی در کشورمان فراهم آورد چراکه اپراتورها و فروشندگان اینترنت تنها به سود خود می‌اندیشند، کاربران بی پناه رها شده‌اند و مسئولان حتی به وظایف نظارتی خود عمل نمی‌کنند؛ چه برسد به آنکه بخواهند شرایط توسعه را پی بگیرند!

براستی آیا اپراتورهایی که سالها از قبل مردم سود برده‌اند، مجازند دکل‌های ارتباطی خود را جمع آوری کرده و دست کاربران را خالی بگذارند؟!