مداخله نظامی در سوریه؛ محکی برای اروپا

آیا رهبران کشورهای غربی بر مداخله نظامی در روسیه به توافق می رسند

در تعطیلات آخر هفته، باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا با دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا مدت ۴۰ دقیقه گفتگوی تلفنی داشت و بعد از آن با رئیس جمهور فرانسه صحبت کرد.

تنها بریتانیا و فرانسه در اروپا اراده و توانایی لازم برای شرکت در عملیات نظامی علیه سوریه را دارند.

اما این بار به آلمان هم تلفن شده است. آمریکا به طور غیرعلنی از آلمان خواسته است که در امور جهانی نقش بیشتری به عهده بگیرد.

در گذشته هرگاه صحبت از مداخله نظامی در اروپا به میان می آمد، برسر آن اختلاف نظر بروز می کرد.

فرانسه و آلمان از مخالفان سرسخت اشغال عراق بودند اما در مورد لیبی این بریتانیا و فرانسه بودند که نقش رهبری در مبارزه با نیروهای قذافی را به عهده داشتند.

در مورد بحران سوریه هم در آغاز اختلاف نظرهایی وجود داشت. فرانسه خواهان واکنش سریع به اقدامات رژیم بشار اسد بود اما وزیر خارجه آلمان می خواست که اول مسائل روشن شود.

با وجود این حال به نظر می رسد که سه قدرت مهم اروپا برسر سوریه توافق حاصل کرده اند.

فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه گفته است که از "اقدام نظامی علیه هدف های مشخص" حمایت می کند و تلویحا اشاره کرده است که ممکن است هفته جاری چنین اقدامی صورت گیرد.

در همین حال اشتفان زایبرت، سخنگوی انگلا مکل، صدراعظم آلمان در مورد حمله شیمیایی گفته است: "این نقض جدی کنوانسیون بین المللی است که صریحا استفاده از این گونه سلاح ها را منع کرده است .این عمل باید مجازات شود و نباید بی پاسخ بماند."

در آغاز آلمان محتاط‌تر بود و نه تنها خواستار شواهدی روشن درمورد حمله شیمیایی بود بلکه می خواست که برای دست داشتن سوریه در این حمله هم شواهد شفافی ارائه شود.

در این میان اتحادیه اروپا سعی دارد که نقش بیشتری به عهده بگیرد اما کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اذعان داشته است که حصول توافق بین ۲۸ کشور این اتحادیه کار ساده ای نیست.

بعضی ها در اروپا دوباره این واقعیت را پیش خواهند کشید که باز هم در یک مرحله حساس از بحران بین المللی، اتحادیه اروپا نقش محدودی به عهده می گیرد.

کاترین اشتون البته تاکید کرده است که حمایت شورای امنیت از هرگونه اقدام علیه سوریه حائز اهمیت زیادی است. اما واقعیت این است که با مخالفت شدید روسیه با هرگونه اقدام نظامی، حمایت شورای امنیت بعید به نظر می رسد.

اما به احتمال زیاد هرگونه مداخله نظامی بر اساس نقض کنوانسیون بین المللی منع سلاح های شیمیایی توجیه قانونی دارد.

بازرسان سازمان ملل متحد از محلی که گفته می شود موردحمله شیمیایی قرارگرفته است دیدار کردند

درسی که از عراق گرفته شد

واقعیت این است که تجربه عراق بر سر بحران سوریه و جنگ داخلی آن سایه انداخته است.

این موضوع هنوز فراموش نشده است که بازرسان سازمان ملل متحد برای پی بردن به وجود سلاح های کشتار جمعی صدام حسین، خواستار وقت بیشتری بودند.

باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا هم نمی خواهد نقش پلیس جهان را داشته باشد.

اما واقعیت این است که در سوریه تاکنون ۱۱۰ هزار نفر کشته، دو برابر این رقم زخمی و چهار میلیون نفر هم آواره شده اند.

از آن گذشته ادامه جنگ داخلی سوریه پای دیگر کشورها را هم به میان کشیده است.

بسیاری در واشنگتن بر این باورند که بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، به دلیل ندیدن واکنش از سوی آمریکا روز به روز جرات بیشتری پیدا کرده است.

اما باراک اوباما گفته است که استفاده از سلاح های شیمیایی این وضعیت را تغییر می دهد و ادامه این وضعیت اعتبار آمریکا را به خطر می اندازد.

ممکن است که هنوز جایی برای دیپلماسی باقی مانده باشد. اما حال این موضوع مطرح است که چه گونه باید بشار اسد را تنبیه کرد و به همه نشان داد که استفاده از سلاح های شیمیایی خط قرمزی است که نباید از آن عبور کرد.

در غیر این صورت پیامدهای ناگواری خواهد داشت.

این روزها اروپا در محک آزمایش قرارگرفته است: آیا آلمان در عملیات علیه سوریه دخالت خواهد داشت؟ و تا چه اندازه اروپا از آمریکا حمایت خواهد کرد؟

در این میان رئیس جمهور سوریه به دولت های غربی تاریخ اخیر مداخله نظامی شان را یاد آوری کرده و گفته است: "درست است قدرت های بزرگ می توانند جنگ به راه بیاندازند اما آیا می توانند در جنگ پیروز شوند؟"

آمریکا و متحدانش نمی خواهند جنگ به راه بیاندازند اما آیا می توانند با عملیات نظامی محدود مانع از اقداماتی مشابه دولت بشار اسد، از سوی رهبران دیگر جهان شوند؟