رصد خون آشامی که ستاره همسایه خود را می بلعد

به گزارش خبرگزاری مهر، به دفعات از منظومه های دوتایی که در آنها یکی از دو ستاره ماده همسایه خود را احاطه می کند صحبت شده است.

به تازگی چهار تلسکوپی که در کنار هم مجموعه تلسکوپهای VLT واقع در رصدخانه جنوبی اروپا (اسو) در شیلی را می سازند به ستاره شناسان این امکان را داده اند که یک تلسکوپ مجازی ۱۳۰ متری با چشم اندازی ۵۰ برابر دقیقتر از چشم انداز تلسکوپ فضایی هابل را ایجاد کنند.

دانشمندان با کمک تصاویری که از این تلسکوپ مجازی به دست آوردند، انتقال فعال از یک ستاره به ستاره دیگر را در منظومه دوتایی SS Leporis (اس. اس. خرگوش) کشف کردند.

این محققان در این خصوص توضیح دادند: "اکنون می توانیم رصدهای چهار تلسکوپ VLT را با هم ترکیب و از آنها برای ایجاد تصاویر بسیار دقیقی استفاده کنیم. این تصاویر به حدی واضح هستند که نه تنها می توانیم ستارگانی که یکی به دور دیگری می چرخند را تماشا کنیم، بلکه می توانیم ابعاد ستاره بزرگتر را هم اندازه گیری کنیم."

منظومه غیرمعمول SS Leporis در صورت فلکی خرگوش قرار گرفته و از یک ستاره غول پیکر سرخ که در مدار اطراف یک ستاره داغتر می چرخد تشکیل شده است.

این دو ستاره عظیم سرخ از طریق سوخت هیدروژنی که میان آنها تبادل می شود با یکدیگر ارتباط دارند و درحال نزدیک شدن به هم هستند.

این دو ستاره هر ۲۶۰ روز به دور یکدیگر می چرخند و در فاصله کمی بیشتر از فاصله میان زمین و خورشید از هم قرار دارند. ستاره بزرگتر و سردتر در یک چهارم از این فاصله گسترده شده است.

"خرگوش) کشف کردند.این محققان در این خصوص توضیح دادند: "اکنون می توانیم رصدهای چهار تلسکوپ VLT را با هم ترکیب و از آنها برای ایجاد تصاویر بسیار دقیقی استفاده کنیم"بررسیها نشان می دهد از زمانی که این دو ستاره تا این حد به هم نزدیک شده اند، ستاره داغتر در حدود نیمی از جرم ستاره غول پیکر سرخ را بلعیده است.

دانشمندان در این خصوص توضیح دادند: "می دانستیم که ستاره دوم به طور کاملاً ویژه ای غیرمعمول است و از ماده ستاره دیگر تغذیه می کند. اما چیزی که اکنون کشف کرده ایم روشی است که انتقال جرم از طریق آن انجام می شود. این روش احتمالاً کاملاً متقاوت از مدلهایی است که در گذشته برای این سناریو فرض کرده بودیم."

براساس گزارش یونیورس تودی، مشاهدات اصلی نشان می دهند که ستاره غول پیکر سرخ در حقیقت کوچکتر از آن چیزی است که تاکنون تصور می شد. این مسئله، توضیح درباره اینکه این ستاره چگونه ماده خود را نسبت به ستاره همسایه اش از دست می دهد دشوار می کند.

در این راستا، این دانشمندان فکر می کنند که این ماده باید از ستاره غول پیکر منفجر شده باشد و همانند یک باد ستاره ای به همسایه داغتر رسیده باشد.