درگذشت آدولفو سوآرز بانی دموکراسی نوین اسپانیا

آدولفو سوآرز بانی دمکراسی نوین اسپانیا، فارغ‌التحصیل رشته حقوق بود

آدولفو سوآرز نخست وزیر سابق اسپانیا، که بعد از مرگ ژنرال فرانکو این کشور را به سوی دموکراسی پارلمانی هدایت کرد، در سن ۸۱ سالگی درگذشت.

این سیاستمدار از سال‎ها پیش به آلزایمر مبتلا شده و از هفته گذشته به علت عفونت تنفسی در بیمارستان بستری بود اما علت مرگ او اعلام نشده است.

خوان کارلوس پادشاه اسپانیا در پیامی که از تلویزیون این کشور پخش شد گفت آقای سوآرز در تمام مراحل به پادشاهی وفادار بود و "از دموکراسی، حکومت قانون، اتحاد و چندصدایی دفاع کرد."

او آدولفو سوآرز را دوستی واقعی و همکاری استثنایی توصیف کرد.

خوزه ماریا زاپاترو نخست وزیر سابق اسپانیا هم او را مهمترین شخصیت دوران گذار به دمکراسی لقب داد که صدای مخالف را به رسمیت می شناخت و تساهل و مدارا و گفتگو را ترویج کرد.

آقای زاپاترو گفت: "به برکت این رویکرد، او می‌توانست توافق‌های مهم را شکل دهد."

ژنرال فرانکو در سال ۱۹۶۹، پس از ۳۶ سال حکومت بر اسپانیا، سرانجام پذیرفت جانشین خود را از خانواده سلطنتی انتخاب کند. او خوآن کارلوس را به عنوان "شاهزاده اسپانیا" و جانشین خود برگزید.

دیکتاتور اسپانیا شش سال بعد (در سال ۱۹۷۵) و در ۸۲ سالگی به دلیل بیماری‌های مختلف از جمله پارکینسون درگذشت و خوآن کارلوس پادشاه اسپانیا شد.

او بعد از پادشاهی از آدولفو سوآرز خواست تا کشوری را که اسیر تفرقه شدید بود به سمت ثبات و آرامش سیاسی و دموکراسی پارلمانی هدایت کند.

سوآرز که در آن زمان ۴۳ سال داشت، دبیرکل "جنبش ملی" تنها حزب اسپانیا در دوره حکمرانی ژنرال فرانکو و همچنین مدیرکل تلویزیون دولتی اسپانیا بود.

این سیاستمدار، از پیروان سرسخت فرانکو به شمار نمی‌رفت و چون خوآن کارلوس او را بخوبی می‌شناخت، با افکارش آشنایی و به او اعتماد داشت، به این سمت منصوب شد.

ژنرال فرانکو (راست) در سال ۱۹۶۹ خوان کارلوس (چپ) را بعنوان جانشین خود انتخاب کرد.

انتصاب وی، با انتقاد نیروهای سیاسی چپ و راست و میانه اسپانیا مواجه شد.

اما دو سال بعد حزب اتحادیه میانه روی دموکراتیک، در نخستین انتخابات دموکراتیک اسپانیا بعد از جنگ جهانی دوم برنده و سوآرز به نخست وزیری انتخاب شد.

عملکرد سوآرز در دوران نخست وزیری منتقدانش را شگفت‌زده کرد. او با قدرت طلبی ارتش و کلیسا مقابله کرد، احزاب سیاسی از جمله حزب کمونیست و سندیکاها را قانونی دانست و مجرمان سیاسی را عفو کرد.

این اقدامات در تغییر فضای سیاسی اجتماعی اسپانیا پس از ۳۶ سال دیکتاتوری ژنرال فرانکو (۱۹۳۹-۱۹۷۵) تاثیر عمده‌ای داشت.

او همچنین بر تدوین قانونی اساسی جدید اسپانیا که در سال ۱۹۷۸ رسمیت یافت نظارت داشت.

محبوبیت این قانون اساسی در میان مردم، باعث شد سوآرز بار دیگر برنده انتخابات شود.

او تا سال ۱۹۸۱ نخست وزیر اسپانیا بود و تبدیل به یکی از معتبرترین سیاستمداران این کشور شد. در همان سال خوآن کارلوس به او لقب "دوک سوآرز" داد.

با اینکه او را استاد مدیریت بحران و نزدیک کردن دیدگا‌ه ها می‌دانستند، بتدریج در حل و فصل مشکلات روزمره ناموفق شد تا اینکه حمایت حزبش را از دست داد و سرانجام در سال ۱۹۸۱ استعفا کرد.

یک ماه بعد از استعفا، در میانه بحث در جلسه پارلمان، پلیس با حمایت ژنرال‌های ستایشگر فرانکو برای انجام کودتا وارد صحن پارلمان شدند و گلوله هایی را به سقف آن شلیک کردند.

آدولفو سوآرز ایانا، پسر نخست‌وزیر سابق دو روز پیش در کنفرانسی خبری گفته بود حال پدرش وخیم است.

این گلوله‌ها هنوز هم به عنوان یادگاری تاریخی در سقف پارلمان اسپانیا باقی هستند.

در پی این اقدام، در حالی که بسیاری از نمایندگان مجلس به دنبال جایی بودند که پناه بگیرند، سوآرز جزو معدود کسانی بود که از صندلی خود تکان نخورند. اقدام به کودتا، بسرعت شکست خورد.

سوآرز در آرام کردن تنش‌های سیاسی پس از این کودتای نافرجام هم نقش مهمی بازی کرد.

با این حال، در انتخابات سال ۱۹۸۲ ناکام ماند.

سپس، حزب میانه‌روی دیگری را تاسیس کرد اما تا سال ۱۹۹۱ که بازنشسته شد در حاشیه‌ بود.

در سال ۱۹۹۶ به دلیل خدماتش به دموکراسی برنده جایزه معتبر "ولیعهد" اسپانیا شد.

آدولفو سوآرز در کنار خوان کارلوس چهره‌های اصلی پایه‌گذاری دموکراسی نوین اسپانیا قلمداد می‌شوند و به گفته آدولفو سوآرز ایانا، پسر آقای سوآرز، پدرش و خوآن کارلوس "مسیر تاریخ را تغییر دادند."