دیدن سریال «پروانه» را از دست ندهید

رجانیوز: پر بیراه نیست که اگر این روزها به جای جمله‌ی رایج «رسانه‌ی ملی بحران مخاطب دارد» جمله‌ی «مخاطب، بحران رسانه‌ی ملی دارد» را جایگزین کنیم؛ مخاطبی که قلباً ترجیح می‌دهد پای برنامه‌های وطنی بنشیند تا از تماشای خاله‌زنک بازی‌های دربار عثمانی و دیدن داستان‌های با طعم و بوی پاورقی‌های «ر. اعتمادی» خلاصی یابد، اما رسانه‌ی ملی قادر به جذبش نیست.

رسانه‌ای که از ترس منتقدان اصولگرایش، نه می‌تواند مثل مجموعه‌های ساخت همسایه‌ی لائیکش تخدیری باشد و با خیل دخترکان وجیه‌المنظر کمرنازک بعد از صد و اندی قسمت حداکثر بگوید «خیانت کرد، خیانت کن»، و نه اینکه قادر است با خیل نویسندگانی که باید دقیقاً همان چیزهایی را که خود تا گردن در آن گرفتارند را سانسور کنند تا محصولی قابل پخش از تلویزیون بنویسند، با پیچ تاریخی زمانه‌ی خود و مردم خود و انقلاب این مردم قرابت پیدا کند. و در چنین شرایطی صداوسیما یا دچار «سعید آقاخانیزم» مفرط می‌شود یا گرفتار سریال‌های شعاری از جنس «بال‌‌های خیس» که مثلاً قرار است حرف‌هایی از جنس زمانه‌ی خود با طعم و رنگ بوی هسته‌ای و ترور داشنمندان و قس علی هذا بزند!

جالب‌تر آن است که تجربه‌ی نوروزی همین رسانه‌ی ملی به خوبی نشان می‌دهد که با یک سریال «پایتخت» و با مجموعه‌ای از کاراکترها و تکه‌کلام‌ها که تازگی خود را هم از حیث «سری دوم بودن» از دست داده‌اند و نیز بدون داشتن یک قصه‌ی متمرکز پر تعلیق هم می‌شود از پس پاورقی‌های سریال‌نمای افندی‌های لائیک برآمد؛ چنان که اربابان ماهواره مجبور می‌شوند در ایام پخش «پایتخت» از فرط کسادی، یک هفته سریال تکراری پخش کنند و روی برنامه‌های خود برچسب بازپخش بزنند! و کیست که علت این توفیق «علی‌آبادی‌های کامیون سوار» را نداند؟ آیا جز قرابت با مردم و زمانه می‌توان دلیل دیگری هم یافت؟