خانه‌های چوبی؛ تنها راه معاش زن سرپرست خانوار/ جایی برای عرضه هنر نیست

به گزارش خبرنگار مهر، بانوی هنرمند ابرکوهی با ساخت ماکت هایی از خانه های قدیمی، خاطره روزگاران گذشته را در اذهان مردم زنده می کند.

زنان سرپرست خانوار با مشکلات بسیاری روبرو هستند و مهمترین مشکلات آنها تأمین هزینه های خانوار است.

در این میان بانوانی که باید از طریق کارهای هنری امرار معاش کنند با دردسرهای بیشتری روبرو هستند و این گونه کار کردن نیز خود نوعی هنر است.

تلاش یک بانوی هنرمند برای امرار معاش خانواده

صدیقه صادقیان در زمره زنانی است که با کارهای هنری زیبای خود در تلاش برای ایجاد یک زندگی زیبا برای خود و دو فرزندش است.

کار او حجم سازی است، کافی است که عکسی از یک بنا را به او بدهید و ساختمانی مانند آن را از چوب، چوب کبریت و یا نخ جارو تحویل بگیرید.

این بانوی هنرمند این کارها را بدون هیچ آموزشی انجام می دهد و کارگاهی هم ندارد و در خانه کوچک خود به انجام این کار می پردازد.

عمده ابزار کاری او نیز تنها یک اره دستی و یک قوطی چسب چوب است.

کارهای بسیاری ساخته است که در خانه برخی از علاقمندان شهرستان جای گرفته اما به گفته خودش هیچگاه نتوانسته دست ساخته هایش را با قیمت های واقعی بفروشد چون با این قیمت ها در شهرستان خریداری ندارد.

تشویق های همسرم برای من ایجاد انگیزه کرد

صادقیان در گفتگو با خبرنگار مهر در این زمینه اظهار داشت: از سال ۸۳ شروع به فعالیت کردم. وقتی برای دخترم یک کاردستی ساختم، از سوی همسر مرحومم مورد تشویق قرار گرفتم و همین مسئله برای من انگیزه ای برای انجام کارهای بزرگتر شد.

وی افزود: شوهرم چهار سال پیش فوت کرد و من بعد از حادثه تصادف وی، کارم را با توجه به اینکه باید زندگی را اداره می کردم، با جدیت بیشتری ادامه دادم و از سوی آشنایان مورد تشویق قرار گرفتم.

صادقیان گفت: شروع کارم ساخت ماکت هایی با چوب کبریت و جارو بود.

قادر نیستم در شهرهای بزرگ آثارم را ارائه دهم

می گوید: در شهرهای بزرگ از کارهایم استقبال می شود و کارهایم به صورت محدود در شهرهایی مانند اصفهان عرضه شده و به قیمت خوبی به فروش رسیده است.

این بانوی هنرمند اضافه می کند: البته به واسطه مشکلات حمل و نقل و هزینه های دیگر قادر نیستم برای فروش کارهای خود که عمدتأ حجم دار هستند، اقدام کنم و ناچار از فروش آنها به قیمت های پایین در شهرستان ابرکوه هستم.

وی افزود: حتی جایی برای نگهداری از دست ساخته های خود برای عرضه مناسبتر آنها ندارم.

آرزویم زیارت کربلا است/ ۴ سال برای هدیه امام حسین(ع) وقت گذاشته ام

وی با اشاره به ضریحی که برای هدیه به مرقد امام حسین(ع) ساخته است،‌ گفت: برای ساخت این ضریح، چهار سال وقت گذاشته ام و آرزو دارم برای اولین بار مقدمات این سفر برایم فراهم شود و شخصأ این هدیه را به آستان آن حضرت هدیه کنم.

او می گوید: دیدن یک خواب از طرف دخترم باعث شد که به ساخت این اثر روی بیاورم و برای ساختن این کار برخی اوقات تمام شبانه روز وقت می گذاشتم.

مادرم پشتکار عجیبی دارد

دختر ۲۰ ساله وی نیز که فعالیت های هنری را با نقاشی روی شیشه دنبال می کند و گاهی یاریگر مادر در فعالیت های اوست می گوید: کافی است که مادرم عکسی از یک مکان ببیند تا به ساخت آن اقدام کند،‌ او بسیار به کار خود علاقمند است و هیچ کدام از کارهایش را نیمه تمام رها نمی کند.

خدیجه وطن دوست اظهار داشت: ساخت ضریح را هم برای رسیدن به آرزویش که سفر به کربلا است، با شوق بسیار انجام داد و امیدوارم به زودی به آرزویش برسد.

اما این بانوی هنرمند معتقد است: مسئولان وقتی برای هنرمندان نمی گذارند، به عنوان نمونه، من به عنوان یک زن خانه دار نمی دانم کارهای خود را چگونه عرضه کنم در حالی که ابرکوه شهری توریستی است و توریستها علاقه بسیاری به این قبیل کارها دارند و اکثر هنرمندان ابرکوه برای دل خود و نه کسب درآمد، به خلق آثار هنری می پردازند.

وی ادامه داد: به راحتی می توان با اختصاص مکانی مناسب به فروشگاه تولیدات هنرمندان شهرستان، به آنها در این مسیر یاری داد.

کارگاهی برای کار ندارم/ فرش منزل، میز کار من است

صادقیان ابراز داشت: نیاز من داشتن یک کارگاه کوچک است که بتوانم حتی با خرید یک اره برقی در کارهایم راحت تر فعالیت کنم و با گسترش کار حتی می توانم اشتغال ایجاد کنم.

وی ادامه داد: به دلیل اینکه کارگاهی ندارم برای بریدن الوارهای چوبی و برخی از کارهای مقدماتی باید به نجاری های مختلف سر بزنم و با پرداخت هزینه های زیاد،برخی از کارها را با توجه به آنکه آنها قادر نیستد برخی از کارهای هنری را به صورتی مطلوب انجام دهند، به آنها بسپارم.

صادقیان یادآور شد: تاکنون امکانی مالی برای ایجاد کارگاه پیدا نکرده ام و همچنان فرش های خانه ام میز کار من به حساب می آیند.

امکانات ایجاد فروشگاه آثار هنری مهیا است

حدیث درد دل های هنرمندان این شهرستان، حکایتی شنیدنی و تکراری است. درخواست های این قشر نه از لحاظ مالی درخواست های غیر قابل انجامی است و نه توقع آنان برای دیده شدن آثار و فروش آنها توقع زیادی است.

با وجود خانه های ارزشمند تاریخی در شهرستان ابرکوه که هزینه های بسیاری صرف مرمت آنها شده است و در حال حاضر و با گذشت سالیان سال همچنان بلا استفاده مانده اند، می توان نمایشگاه و فروشگاه دائمی برای این قشر که تنوع کاری بالایی نیز دارند، ایجاد کرد.

بازدیدکنندگان سرو ۴۵۰۰ ساله ابرکوه که نیز در طول سال، تعداد آنها از اقصی نقاط کشور و جهان کم نیست نیز می توانند با ایجاد فضایی خاص، به خصوص در عید نوروز و تابستان، از تولیدات هنرمندان ابرکوهی برای ارائه سوغات بهره ببرند.

بارها از زبان مردم و مسئولان شنیده می شود که پتانسیل های ابرکوه برای رشد شهرستان به کار گرفته نشده است.

بی شک یکی از ظرفیت های ذکر شده، حضور هنرمندانی است که می توانند با ارائه آثار خود چون پیشینیان، نقشی تأثیر گذار در شناسایی این شهر باستانی داشته باشند.

---------------

عکس و گزارش: رحیم میرعظیم