حقوق بشر اسپانیایی به روایت آمنه بهرامی

آمنه بهرامی در گفتگو با مهر از اینکه از همان ابتدا قصد بخشیدن مجید را داشته می گوید. از اینکه اهل قصاص کردن نبوده و فقط می خواسته حکم صادر شود و بعد او را ببخشد. به گزارش خبرنگار مهر، غروب نیمه پاییز سال ۸۳ آخرین تصویری که آمنه بهرامی دید چهره مردی بود با ظرف اسید و پس از آن سوزشی که تمام زندگی آمنه را سوزاند و او را برای همیشه از دیدن محروم کرد. وی در دادگاه هنگامی که برای بیستمین بار تقاضای قصاص مجید را کرده بود درباره آخرین نگاهش می گوید: روز حادثه وقتی از محل کارم خارج شدم، یک لحظه با دیدن خورشید احساس کردم این آخرین بار است که چشمم را به روی زیباییهای جهان باز می کنم.   قرار بود آن شب همراه مادرم برای شرکت در مراسم شب قدر به امامزاده برویم اما تصویر "مجید" با ظرف اسید آخرین تصویری است که در صفحه ذهنم ثبت شده است.

"به گزارش خبرنگار مهر، غروب نیمه پاییز سال ۸۳ آخرین تصویری که آمنه بهرامی دید چهره مردی بود با ظرف اسید و پس از آن سوزشی که تمام زندگی آمنه را سوزاند و او را برای همیشه از دیدن محروم کرد"حالا هم به خاطر امنیت جامعه و دختران دیگر، تقاضای دریافت دیه دیگر اعضای آسیب دیده بدنم و «چشم در برابر چشم» را دارم. حالا هم فقط تاریکی می بینم و بس!   او ادامه می دهد: چهار سال تمام در اسپانیا، به امید یافتن ذره ای از بینایی ام بودم در حالی که چندین روز در اردوگاه آوارگان بودم و خانواده ام قادر به تأمین بقیه هزینه های جراحی نبودند یک زن خیرخواه