پاسخ توکلی به نامه کروبی

احمد توکلی به پاسخ مهدی کروبی به نامه خود جواب داد. به گزارش الف ، متن نامه به شرح زیر است: برادر ارجمند جناب آقاي مهدي كروبي با عرض سلام و احترام و آرزوي قبولي طاعات پاسخ مورخ 88.6.3 جنابعالي به نامه مورخ 88.5.30 اينجانب حاوي مطالب متنوعي بود كه اكثراً ناظر بر نامه بنده نبود. به همين دليل ذكر چند نكته ضروري مي‌نمايد: 1. قصد من ارزيابي كل ماجراهاي پيش و حين و پس از انتخابات نبود. انتخاباتي كه با فضاي باز رقابتي استثنايي خويش، نمايش اقتدار و آبروي سياسي ايران اسلامي بود و با جلب مشاركت 85 درصدي مردم، مي‌توانست طمع دشمنان را به تغيير نظام به ياس تبديل كند و راهبرد براندازي را به تمكين در برابر اراده ملت ايران مبدل سازد. ولي در اعتراض به نتيجه، با عدم تمكين به روش‌هاي قانوني و توقعات فرا قانوني، همراه با عوامل زمينه‌ساز ديگر، به تلخ‌‌ترين حادثه سياسي بعد از انقلاب تبديل شد، كه حوادث بعدي بسيار بر تلخي آن افزود. اگر كاوش در اين پديده‌ها هدف بود، بايد از كارهايي ياد مي‌شد كه پيروز و ناپيروز انتخابات يا عاملان نارضايتي‌هاي متراكم سال‌هاي متمادي، كردند كه نمي‌بايست مي‌كردند و كارهاي زيادي كه نكردند و مي‌بايست مي‌كردند. آنگاه سهم هر كدام در آن شيريني‌ها و اين تلخي‌ها به عنوان محرك يا مسبب يا مباشر معلوم مي‌گرديد. 2. قصدم به وضوح، اين هم نبود كه شما را به تسليم در برابر مظالم بر مردم دعوت كنم؛ بلكه خود چنين نكرده‌ام و صريحاً شما را نيز از سستي در اين راه بر حذر داشتم. در نامه خويش سعي كردم راه درست اعتراض به عملكردهاي حاكميت و پيگيري حقوق مردم يا حقوق شخصي را هديه كنم و تذكر دهم كه وقتي دشمنان قسم خورده بر امواج حاصل از كار من و شما سوار مي‌شوند و كشتي خود را مي‌رانند، چگونه بايد از حق دفاع كرد؛ كه اولاً به اجزاء سالم و صاحب قدرت حاكميت براي اصلاح نقاط سياه بيدار باش داد و آن‌ها را تشويق و تقويت كرد؛ ثانياً بهره‌برداري دشمنان را محدود ساخت. ظاهراً به رغم صراحت نامه، غفلت صورت گرفته است. خود نيز پيش از گفتن به جنابعالي چنين كرده‌ام و بحمدا... بي‌تاثير نيز نبوده است. 3. از نقدهاي صريح بنده به دولت براي توجيه كار خود شاهد آورده بوديد. فرق است بين نقادي مستند كاركرد يا رويكرد‌هاي دولت، كه هر چه صريحتر و البته منصفانه‌تر باشد، نشانه بالندگي، آزادگي و مردم‌سالاري است، گر چه مستمسك دشمن واقع شود، و بين متوجه كردن كثيف‌ترين نسبت‌هاي قابل بررسي نه اثبات شده، به حاكميت كه ننگ بزرگي را متوجه تمام نظام مي‌كند. زيرا نامه شما به يك سياستمدار صاحب منصب كه خود جزء گله‌مندان و معترضان است نوشته شده بود نه خطاب به اركان رسيدگي كننده قانوني به سلسله مراتب. اين فرق چندان به استدلال محتاج نيست، تصورش موجب تصديق است. اولي ممدوح است و لازم حتي اگر از آن سوء استفاده شود، و دومي مذموم است و محكوم، حتي اگر با انگيزه حق‌‌مدارانه باشد. در اين صورت فرقي نمي‌كند كه زمينه حمله به نظام، امام، رهبري و مردم را مهدي كروبي فراهم كرده است يا احمد توكلي؛ هر كس باشد محكوم است و اگر امام رحمت‌ا... عليه در قيد حيات بود، همان برخوردي را با آن كس مي‌كرد كه با حاصل عمرش يا با اصحاب ثمانيه در قضيه مك فارلين كرد. حالا مدارا بيشتر شده است و بايد قدر دانست. 4. براي اينكه نامه نگاري‌ها در اين باب، كه معلوم نيست ديگر نفعي براي كشور و مردم داشته باشد ادامه نيابد، اينجانب نيز به عنوان نماينده شما در خانه ملت آماده‌ام اگر مستنداتي از تعديات مورد ادعا وجود دارد از جنابعالي دريافت و با همه توان شخصي يا حقوقي‌ام آنها را پيگيري كنم. اميدوار به نتيجه گرفتن هم هستم. مي‌دانم، با لطفي كه به بنده داريد، در اين ادعا تصديقم مي‌فرماييد. بـرادر شما احمد توكلي 88.6.7