گزیده سرمقاله‌ روزنامه‌های صبح

ابتكار: دانشگاه يک بار ديگر در مسير آزمون تاريخي «دانشگاه يک بار ديگر در مسير آزمون تاريخي» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم به قلم محمدعلي وکيلي است كه در آن مي‌خوانيد؛مهر از راه رسيده و شور و نشاط دانشجويي فضاي دانشگاهها را فرا گرفته است و البته التهابات سياسي جامعه مزيد بر علت شده يک بار ديگر نگاهها معطوف به دانشگاه شده است.بي مناسبت نيست که در اين مقال پلي به گذشته زنيم و با واکاوي نقش هاي تاريخي دانشگاه به مسئوليت امروز اين نهاد علمي واقف شويم.با مطالعه گذشته تحولات دانشجويي چند دوره قابل ذکر است.دوره اول جنبش دانشجويي که از بدو تاسيس دانشگاه شروع و تا سقوط رضا شاه ادامه يافت.فعاليت دانشجويي در اين دوره بيشتر صنفي بود. فاصله زماني سقوط رضا شاه تا کودتاي 28 مرداد دوره دوم را تشکيل مي دهد که گرايش اصلي حاکم بر فعاليت دانشجويي سياسي بود. و البته تحت تاثير فعاليت حزب توده در ايران بود دوره سوم فاصله زماني 32 تا 57 را شامل مي شود و مشخصه مهم اين دوره اينست که دهه 40 و 50 تحت تاثير گروههاي چپ بود در نتيجه جنبش دانشجويي به طرف رفتارهاي مسلحانه گرايش پيدا کرد چرا که اين دوره تحت تاثير گروههايي چون چپ فدايي و مجاهدين خلق بود..و اين دو گروه در آن مقطع نيروهاي اصلي خود را از بين دانشجويان جذب کردند،به صورت طبيعي شرايط بعد از کودتاي 28 مرداد زمينه را براي فعاليت هاي براندازانه در دانشگاهها و در بين گروههاي سياسي معارض فراهم آورد و گروههاي سياسي بعد از اين دوره دچار دگرديسي بنيادي شدند جبهه ملي به دليل مشي مسالمت آميز مورد نقد بود و در نتيجه نهضت آزادي از دل آن سر برآورد و در نهايت هم مجاهدين خلق به عنوان شاخه راديکال نهضت آزادي مسير خود را جدا کرد و مبارزه سياسي را به مبارزه مسلحانه تبديل کرد، سازمان حزب توده به عنوان شاخه جوانان حزب توده نيز با انتخاب مشي مسلحانه، راه خود را با خط مشي حزب جدا نمود با اين اوضاع شرايط حاکم بر جنبش دانشجويي بطرف فعاليت هاي راديکال پيش رفت و شاخه هاي انشعابي با نقد گذشته خود وارد فاز مبارزه مسلحانه شدند. نکته قابل ذکر در فعاليت دانشجويي قبل از انقلاب اينستکه اصولا دانشگاه خود محصول دوران مدرن بحساب مي آيد و دانشگاهيان در حقيقت از نظر طبقه اجتماعي جزو طبقات متوسط مي باشند اما در ايران قبل از انقلاب همين دانشگاه در مقابل رژيم قرار گرفت و رژيم را با همان منطق طبقاتي نقد و رد کرد.سال 57 فرا رسيد و مبارزات سياسي از درون دانشگاهها به خيابانها کشيده شد و سيل مردمي دگرگوني لازم را ايجاد کرد جريانات سياسي در درياي مردم رنگ باختند تا اينکه انقلابيون کار را شروع کردند. احزاب و تمامي گروههاي سياسي،دفاتر يا انجمنهايي در دانشگاهها داير نمودند و فارغ از جهت گيري انقلاب به فعاليت خود روي آوردند و جالب اينکه همه مي خواستند از دانشگاه شروع کنند به همين خاطر فعالان غير دانشجو هم تلاش داشتند براي تبادل افکار و جذب سمپات و عضو گيري به دانشگاه مراجعه نمايند. دانشگاه به ميدان نبرد احزاب متضاد و متعارض تبديل شد و امکان آموزش سلب گرديد. اين بود که دانشگاه به مدت سه و نيم سال تعطيل شد تا انقلابيون با طرحي نو استارت دانشگاه انقلابي را بزنند. فضاي دانشگاهها تا نيمه اول دهه 70تحت تاثير دفاع مقدس بود،رويکرد اصلي جنبش دانشجويي در اين دوره عدالتخواهي بود و با نقد دولت سازندگي فعاليت هاي سياسي دانشجويي شکل گرفت. دهه هفتاد به نيمه رسيد و فضاي سياسي کشور دچار تحول اساسي گرديد. محمد خاتمي به عنوان نامزد معترض در نقطه مقابل جريان حاکم و با تکيه بر خواستگاه خود يعني دانشگاه و طبقه روشنفکري، سر برآورد و پيروز ميدان شد، با پيروزي دوم خرداد، دانشگاه ميدان دار اصلي عرصه عمومي سياست شد.جريان دانشجويي در اين دوره به رغم گذشته خود که همواره نقطه عزيمت خود را با نقد دولتهاي موجود شروع مي کردند اين بار با ورود به عرصه عمومي و طرح گفتمان دموکراسي خواهي، نقطه عزيمت را نه دولت که حاکميت قرار داد و در اين فضا 18 تير78 رخ نمود و بار اعتراضات بر دانشگاه متمرکز شد و به صورت طبيعي هزينه فعاليت دانشجويي سرسام آور شد،در نتيجه بدنه دانشجويي از همراهي جنبش دانشجويي فاصله گرفت و با تغيير در آرايش سياسي کشور، فعاليت هاي دانشجويي دچار رکود نسبي گرديد. انتخابات رياست جمهوري دهم يک بار ديگر محيط هاي دانشجويي را تحريک و فعال کرد و به دليل ناکامي احزاب شناسنامه دار، بار اصلي کنش و واکنش هاي سياسي بر دانشگاه تحميل شد.و اکنون بعد از سي سال همچنان خانواده ها نگران آينده فرزندان خود هستند،فرزنداني که با باورهاي قابل قبول روانه دانشگاه مي شوند و با هزار و يک مسئله جديد خارج مي شوند.هنوز نظام آموزشي توان استفاده بهينه از وقت دانشجويان را ندارد،همچنين متون آموزشي علوم انساني با علامت سوال جدي روبروشده است. هنوز مراکز تربيت استاد در کار ويژه خود دچار اختلال اند همچنان مراکز و نهادهاي فرهنگي در دانشگاهها گرفتار ناکارآمدي و برنامه هاي غير جذاب و کليشه اي هستند با اين اوصاف انتظار رفتار عقلائي از دانشجويان و استفاده از تجربه هاي تاريخي انتظاري قابل تامل است! جمهوري اسلامي: حاشيه پررنگ تر از متن! «حاشيه پررنگ تر از متن !»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛لابد اين عبارت نغز را از قدما شنيده ايد كه مي گفتند « عليكم بالمتون لا بالحواشي » يعني به اصل و متن هر چيزي توجه كنيد و از حاشيه ها پرهيز نمائيد چرا كه پرداختن به حواشي افراد را از هدف باز مي دارد و به اتلاف وقت و طي طريق در مسيرهاي ناهموار مي كشاند. پس از مدتها برنامه ريزي و زمينه چيني براي از سرگيري مذاكرات هسته اي ايران و كشورهاي 1 +5 سرانجام دور جديد گفتگوها روز پنجشنبه در ژنو با حضور ويليام برنز معاون وزيرخارجه و نماينده آمريكا برگزار شد و در پايان دو نوبت مذاكره خاوير سولانا مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا و سعيد جليلي دبير شورايعالي امنيت ملي ايران در گفتگو با خبرنگاران ارزيابي خود را از نتايج مذاكرات بيان كردند. نماينده گروه 1 +5 در اين زمينه گفت : « مذاكرات روز پنجشنبه تنها يك آغاز بود و ما نياز داريم كه شاهد پيشرفت برخي گام هاي عملي درباره مسائلي باشيم كه امروز درخصوص آنها بحث كرديم . » وي حاضر نشد به موضوعات مورد بحث اشاره اي كند. در همين حال جليلي مذاكره كننده ايراني مذاكرات را خوب توصيف كرد و گفت : « براي حل برخي نگراني هاي مشترك در عرصه بين المللي نياز به يك نوع همفكري و همكاري بيشتر از آنچه كه شاهدش هستيم داريم » . اين يك روي سكه بود كه شايد در متن و اصل مذاكرات ژنو مي بايست پيرامون حل و فصل همين موضوع هسته اي ايران باشد ولي حواشي پررنگ و پرسروصدايي كه بر متن نشست ژنو تاثيرگذار بود مذاكرات را تحت الشعاع قرار داد به طوري كه خبرگزاريها از آن به عنوان « يك گام مثبت بر سر آغاز مذاكرات مستقيم ايران و آمريكا در مورد از سرگيري روابط » ياد كردند كه موضوع هسته اي نقطه آغاز آن است . با اين وصف مذاكرات روز پنجشنبه ژنو يك اتفاق جديد در خود داشت و اينكه به گزارش رسانه ها جلسات مذاكره محرمانه ايران و آمريكا در قالب مذاكره خصوصي روساي هياتهاي ايراني و آمريكايي آغاز شد و جليلي و برنز در حركتي جديد در طول 30 سال گذشته براي اولين بار به صورت مستقيم با هم مذاكره كردند. به گفته مقامات آمريكايي آمريكا اميد زيادي به روند مذاكرات اخير و برقراري رابطه با ايران دارد كه از داخل اين گفتگوها حاصل شود. براساس اين گزارشها هر چند مذاكرات ايران و گروه 1 +5 در ژنو به طرح موضوعات و ديدگاههاي طرفين درباره دستور كار دور جديد گفتگوهاي هسته اي اختصاص داشت اما تفاوت مهم اين نشست با دورهاي قبلي اين گفتگوها مذاكرات دوجانبه حاشيه اي است كه غربي ها از آن به باز شدن مسير گفتگوهاي مستقيم ايران و آمريكا ياد مي كنند به طوري كه رئيس جمهور آمريكا طي سخناني در واشنگتن مذاكرات ژنو را شروعي سازنده دانست و خواستار گامهاي سازنده جمهوري اسلامي ايران در اين زمينه شد! همچنين هيلاري كلينتون وزير خارجه آمريكا پس از پايان گفتگوهاي ژنو گفت : « روز اول اكتبر براي ما يك روز سازنده بود اما نتايج آن هنوز به بار ننشسته است و بايد با اقدامات محسوس ايران در اين زمينه تكميل شود » ! سخنگوي وزارت خارجه انگليس نيز با اشاره به اهميت مذاكرات ژنو و اقدامات حاشيه اي انجام شده در آن اظهار داشت « امسال فرصت بسيار مهمي براي گفتگو با ايران و مسائل موجود سياسي بود. » وي افزود : « بسته پيشنهادي اخير ايران حاوي مسائل مثبتي بود ولي در آن به مساله هسته اي ايران پرداخته نشده است . » به هر حال آنچه باعث اهميت يافتن حواشي مذاكرات ژنو شد ديدار دوجانبه و گفتگوهاي مستقيم ايران و آمريكا بوده كه در بالاترين سطح ديدار مقامات دو كشور طي سه دهه و پس از قطع روابط تهران و واشنگتن از زمان پيروزي انقلاب اسلامي انجام شده است . هرچند در دور اول اين ديدارها توافق خاصي در خصوص مسائل دو كشور صورت نگرفته اما نفس ديدار مستقيم اين دو مقام ايراني و آمريكايي با يكديگر و آشكارسازي آن حكايت از ورود مذاكرات به عرصه جديدي دارد كه مي تواند مذاكرات هسته اي ايران را تحت تاثير قرار دهد و اين همان راهكاري است كه البرادعي چندي پيش براي خارج شدن مذاكرات ايران و پنج كشور انگليس فرانسه آلمان روسيه و چين از بن بست پيشنهاد كرده بود. در كنار اقدام اخير نه چندان حاشيه اي ژنو كه خبرگزاري ها از آن به عنوان ابتكار جديد آمريكا و ايران براي از سرگيري مسير مناسبات دو كشور ياد كرده اند ناگهان خبر رسيد آقاي متكي وزير خارجه كشورمان كه پس از بازگشت رئيس جمهور از اجلاس مجمع عمومي سازمان ملل از آمريكا در نيويورك بسر مي برد در اقدامي بي سابقه به واشنگتن سفر كرد اقدامي كه توجه ويژه رسانه هاي غربي را جلب كرد. خبرگزاريهاي غربي با غيرمنتظره خواندن اين سفر احتمال ملاقات متكي با مقامات آمريكايي و يا احتمال پاسخ دادن به نامه هاي اوباما را مطرح كردند ولي آقاي وزيرخارجه ايران هدف از اين سفر را صرفا سركشي به دفتر حفاظت منافع ايران در واشنگتن عنوان كرد كه از سوي تحليلگران سياسي اقدامي غيرضروري خوانده شد بطوري كه محافل غربي اظهارنظر كردند اين سفر بتواند كمك سازنده و قابل توجهي به نتيجه بخش بودن مذاكرات روز پنجشنبه ژنو كند. به نظر مي رسد قرار گرفتن در حاشيه هاي پررنگ تر از متن و مبادرت به اين قبيل اقدامات براي دستگاه ديپلماسي كشورمان كه وظيفه حفظ عزت و اقتدار ملي بايد در سرلوحه اقدامات اين دستگاه قرار داشته باشد قابل تامل است . همچنين اعتراضات فراوان ملت ايران به سياستهاي مداخله جويانه آمريكا طي 60 سال اخير با اين قبيل اقدامات در تناقض آشكار است . سياست قطعي نظام در مورد از سرگيري روابط با آمريكا همواره اين بود كه آمريكا شرط هاي سه گانه عذرخواهي بابت مداخلات گذشته تعهد سپردن براي خودداري از مداخله در آينده و آزادسازي اموال ايران را تحقق بخشد و از كشاندن پرونده هسته اي ايران به بازي هاي سياسي نيز خودداري نمايد آنگاه جمهوري اسلامي ايران درباره مذاكره با دولتمردان واشنگتن تصميم بگيرد. به نظر مي رسد آنچه اكنون درحال رخ دادن است صرفنظر كردن از همه ي اين شرط هاست اقدامي كه قطعا بامنافع ملي كشورمان ناسازگار است . هنگامي كه حاشيه از متن پررنگ تر باشد بايد نگران فراموش شدن متن بود. آيا اين حواشي پرطمطراق ما را از متن دور نمي كند ! رسالت: يک چمدان پر از ديپلماسي «يک چمدان پر از ديپلماسي»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم حنيف غفاري است كه در آن مي خوانيد؛سرانجام گفتگوهاي حساس و سرنوشت ساز جمهوري اسلامي ايران و کشورهاي5+1 در ژنو به پايان رسيد.رضايتمندي کامل دکتر سعيد جليلي و ديگر نمايندگان کشورمان از گفتگوهاي مذکور و ابراز تمايلات جداگانه باراک اوباما،هيلاري کلينتون و خاويرسولانا مبني بر ادامه گفتگو ها بيانگر پيروزي تهران در اين کارزار سرنوشت ساز بوده است. سرانجام گفتگوهاي حساس و سرنوشت ساز جمهوري اسلامي ايران و کشورهاي5+1  در ژنو به پايان رسيد.رضايتمندي کامل دکتر سعيد جليلي و ديگر نمايندگان کشورمان از گفتگوهاي مذکور و ابراز تمايلات  جداگانه باراک اوباما،هيلاري کلينتون و خاويرسولانا مبني بر ادامه گفتگو ها بيانگر پيروزي تهران در اين کارزار سرنوشت ساز بوده است.با توجه به کارشکني هاي انگلستان و فرانسه به عنوان دو کشوراروپايي،جمهوري اسلامي ايران از طرف هاي گفتگو کننده در مذاکرات ژنو خواسته بود  براي به نتيجه رساندن مذاکرات با رويکردي سازنده ، راهبردي و نه تاکتيکي وارد گفتگوهاي ژنو شوند.به عبارت بهتر،اصلي ترين موفقيت جمهوري اسلامي ايران در ميدان ژنو پررنگ ساختن مرز “تاکتيک”و”راهبرد”ميان مقامات غربي بود. بر اين اساس ما “تاکتيک گريز”و”راهبردگرا”هستيم و کشورهاي5+1  نيزاگر مي خواهند بر سر ميزي بنشينند که تهران در يک سر آن قرار دارد بايدهمين گونه باشند.بر اساس گزارشهاي منتشر شده از نشست ژنو،جمهوري اسلامي ايران از مباحث مربوط به خلع سلاح کشورهاي دارنده سلاح هاي ممنوعه نيز به طور جدي سخن به ميان آورده است.اگرچه اين خلع سلاح از قوانين موضوعه بين المللي تبعيت مي کند اما در کنار تاکيد بر خلع سلاح اتمي قدرتهاي بزرگ خلع سلاح تاکتيکي آنها را نيزعينيت بخشيد. نشست ژنو،ميدان تقابل دو نوع مدل رفتاري ايران و غرب بود.مدل رفتاري غرب طي سالهاي اخير بر مبناي “استمرارتهديدهاي مزمن”شکل گرفته است.اين مدل از5  سال قبل تا کنون حکم “مدل مادر”را داشته است.بر اين اساس ايران همواره در خصوص انزواي بين المللي يا تحريم هاي اقتصادي وياحتي تهديدات نظامي(از سوي رژيم صهيونيستي)مورد تهديد غرب بوده است.اما مدل رفتاري ايران بر اساس “استمرار مسير صلح آميز هسته اي”در سايه بي اعتنايي به تهديدات غرب بوده است.اين مدل رفتاري ايران در ذيل سياست خارجي تهاجمي تعريف مي شود که از دل آرمانها و اصول اسلامي و ملي ما قابل استنتاج است.درنشست ژنو اين دومدل به يکديگر رسيدند و مدل رفتاري ايران توانست بر مدل رفتاري غرب غلبه پيدا کند.جمهوري اسلامي ايران در نشست ژنو چمدانهاي پر از ديپلماسي خود را باز کرد و پيامهاي واقعي ملت ايران را به جهانيان مخابره نمود. اينکه در چشم انداز20  ساله سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در قالبي”سازنده”ونه”ماجراجويانه”تعريف گرديده و رويکرد هسته اي جمهوري اسلامي ايران نيز حول همان سازندگي شکل گرفته است.تهران بر اساس نظريه ام القري که درابتداي پيروزي انقلاب اسلامي ايران مطرح گرديد نمي تواند نسبت به   معضلات جاري در خاورميانه،جهان اسلام وحتي مناطقي مانند آمريکاي لاتين و...بي تفاوت بماند زيرا اصول بشري و اسلامي چنين سکوني را برنمي تابد.پس عمق استراتژيک جمهوري اسلامي ايران تنهادر درون مرزهاي جغرافيايي ما نيست .از اواسط دوران رياست جمهوري بوش پسر که حملات لفظي نومحافظه کاران عليه جمهوري اسلامي ايران تشديد شده بود،بسياري از استراتژيستهاي خبره غربي از جمله زبيگنيو برژينسکي،مادلين آلبرايت و جيمي کارتر تنهاراه پيش روي کاخ سفيد و کشورهاي اروپايي راايجاد تعامل سازنده با تهران مي دانستند. هم اکنون غرب پس از مدتها فرصت سوزي به همين نقطه رسيده است.”شناسايي ايران قدرتمند”از سوي غربي ها برخاسته از نوعي تفکرايده آل گرايانه نيست بلکه محصول عيني يک محاسبه واقع گرايانه است.بي جهت نيست که افرادي مانندجان بولتون و کاندوليزارايس صراحتا از شکست راهبردهاي تهديد آميز عليه جمهوري اسلامي ايران سخن به ميان مي آورند.واقعيت امر اين است که روشهاي خطاي کاخ سفيدو تروئيکاي اروپايي درقبال تهران طي سالهاي اخير غرب را در وضعيت آچمز قرار داده است.حضور نمايندگان آمريکا،انگلستان،فرانسه و آلمان در نشست ژنو نشان داد که باقي ماندن دراين برزخ براي غربي ها دشوار است. تهران در نشست ژنو برنده اصلي ميدان بود.مرور اصلي ترين درس نشست ژنو براي ملت و دولت ايران نيز خالي از لطف نمي باشد.عدم عقب نشيني از قواعد انقلاب اسلامي و تکيه بر سياست خارجي تهاجمي و قاعده نفي سبيل رمز استواري ما در ميدانهاي جهاني خواهد بود.هرگاه ما از اين نوع سياست خارجي تهاجمي منحرف شويم عملا فضا را جهت ورود تهديدها به کشور بازکرده ايم.از سوي ديگر،پتانسيلي که در جمهوريت نظام ما نهفته است در سايه تاسي به اصل مترقي ولايت فقيه خود اصلي ترين تضمين جهت بقاي موثر نظام ما در سطوح داخلي،منطقه اي و جهاني مي باشد.پيروزيهايي مانند برگزاري نشست ژنو معلول التفات به چنين اصول و حقايقي مي باشد. كيهان: الگوي مقاومت «الگوي مقاومت»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم حسام الدين برومند است كه در آن مي‌خوانيد؛برغم تمام كارشكني ها و شيطنت هايي كه يكي، دو كشور غربي عليه برنامه هسته اي ايران انجام دادند تا با انحراف افكار عمومي و غلبه حاشيه هاي ساختگي و تصنعي بر موضوع و متن اصلي فضايي پرالتهاب و سنگين را به تصوير بكشانند و موقعيت جمهوري اسلامي را بيش از مذاكرات ژنو تضعيف نمايند اين مذاكرات دو روز پيش (اول اكتبر) با محوريت بسته پيشنهادي به روز شده ايران برگزار شد. از 15 ماه پيش كه آخرين گفت وگوها ميان ايران وكشورهاي گروه 1+5 انجام شد تا مذاكرات روز پنج شنبه در ژنو، دو، سه كشور غربي كه هميشه به دروغ و با تعميمي ناروا خود را جامعه جهاني معرفي مي كنند، گزينه هاي مختلفي را در مواجهه و رويارويي با برنامه هسته اي ايران به صحنه و كارزار به اصطلاح ديپلماتيك آوردند. ترجيع بند خواسته هاي به ناحق آنها كه مداوم و به كرات عليه جمهوري اسلامي مطرح و رسانه اي مي كردند «تعليق غني سازي» بود؛ بنابراين تا بحث به مذاكره و گفت وگو مي رسيد از پيش شرط تعليق برنامه هسته اي ايران براي به فعليت رسيدن انجام مذاكرات و گفت وگوها سخن به ميان آوردند. همزمان با اين ژست طلبكارانه كه با ايران مذاكره مي كنيم اما به شرط تعليق غني سازي، حجم انبوهي از چماق هاي تحريم را به رخ مي كشيدند. در اين ميان ايران به قوت و با صداي بلند بر خواسته اصلي خود يعني ادامه فعاليت هاي صلح آميز هسته اي پافشاري داشت و بر موقعيت لايتغير خود مقاومت كرد. گروه كشورهاي 1+5 با مشاهده عزم جدي و راستين مقامات ارشد ايراني بر مداومت بر حق هسته اي جمهوري اسلامي كه عقبه ميليوني حمايت آحاد ملت را به همراه داشت به ترفند جديدي متوسل شده و براي اين كه وانمود كنند خواسته خود را تعديل كرده اند، گزينه «تعليق در برابر تعليق» را پيش كشيدند. اما در اين فرآيند باز هم جمهوري اسلامي بر ديدگاه قبلي خود كه قانوني و منطقي بود تاكيد وزريد و البته باز هم با فضاسازي هاي منفي و تبليغات جهت دار رسانه هاي وابسته غربي روبرو شد و غرب ضمن تهديد به تحريم هاي شديد عليه جمهوري اسلامي ايران هر از چندگاهي نيز روي گزينه نظامي مانور داد. در آستانه مذاكرات ژنو نيز خبر سايت هسته اي «فردو» از يك سو و رزمايش پيامبر اعظم(ص) 4 از سوي ديگر دو موضوعي بود كه دستمايه غربي ها قرار گرفت تا با تنگ كردن فضا زمينه تغيير افق مذاكرات اكتبر را در راستاي منافع زياده خواهانه و نامشروعشان، فراهم آورند. اكنون در شرايطي كه دور اول مذاكرات در اول اكتبر در دو نشست صبح و بعد از ظهر به اتمام رسيده و قرار است تا ظرف يك ماه آتي دور دوم گفت وگوها آغاز شود اشاره به نكاتي ضروري است؛1- مذاكرات ژنو نشان داد كه جمهوري اسلامي ايران علي رغم تمام فضاسازي هاي منفي و تبليغات سياسي رسانه اي (پروپاگاندا) مي تواند با خلاقيت درعرصه ديپلماسي و با ابتكار عملي به موقع و بهنگام شرايط و موقعيت مذاكرات را به نقطه اصلي هدايت و راهبري نمايد. تأكيد ايران بر اينكه مدار گفت وگوها روي بسته پيشنهادي به روز شده ايران و فراتر از برنامه هسته اي كشورمان باشد، با خواست 1+5 كه «راستي آزمايي» فعاليت هسته اي جمهوري اسلامي ايران را محور مذاكرات مي دانستند اگرچه در تعارض بود ولي هر دو طرف به ميدان مورد نظر طرف مقابل كشيده شدند. اين حالت اگرچه تمامي خواست كشورمان را در پي نداشت ولي به عنوان يك گام مثبت قابل ارزيابي است. ضمن آن كه حريف در اعمال نظر خود مبني بر مذاكره براي توقف غني سازي- با فرمول توقف در برابرتوقف - نيز ناكام ماند، هر چند موضوع مذاكرات آنگونه كه ايران انتظار داشت، صرفاً غيرهسته اي نبود. بنابراين آنچه در نشست ژنو ميان ايران و 1+5 به مذاكرات مثبت و نتيجه محور تعبير شد با توجه به تبعات گسترده اي كه عليه كشورمان تدارك ديده بودند، مي تواند «تك موقعيتي» تلقي شود كه حريف ناگزير در آن قرار گرفت. 1+5 و بخصوص گروه غربي آن، راهي جز مذاكره و گفت وگو با جمهوري اسلامي ايران نداشت، اعمال تحريم هاي شديد عليه ايران و رجزخواني هاي غربي ها در اين زمينه به داستان تكراري و ملال آوري براي افكار عمومي دنيا مبدل گرديده كه بي خاصيتي و ناكارآمدي آن بيش از گذشته عيان گشته است. گزينه نظامي هم كه معمولاً از جانب غربي ها آنهم به صورت تلويحي هر از گاهي مطرح مي شد تنها يك بلوف سياسي به منظور تحت فشار گذاشتن ايران بخاطر ايستادگي و مقاومت بر مواضعش بود. از همين روي، 1+5 چاره را در مذاكره و گفت وگو با ايران و لو با محوريت قرار گرفتن بسته پيشنهادي جمهوري اسلامي ديد. بنابراين از جمله موضوعاتي كه در نشست ژنو مطرح شد و بخصوص گروه غربي 1+5 ناچار مي بايست به آن ورود مي كرد، «خلع سلاح تسليحات هسته اي و كشتار جمعي» بود. 2- جمهوري اسلامي ايران نبايد در ادامه مذاكرات از مطالبات برحق خود كه با افكار عمومي جهانيان نيز همخواني فراواني دارد، دست بكشد و اين مطالبات را در حاشيه مذاكرات بپذيرد. به عنوان مثال، خلع سلاح هسته اي با تمركز روي رژيم جعلي صهيونيستي نبايد تنها به عنوان يك برگ برنده در عرصه جدال بي حاصل!! به كار گرفته شود، بلكه هيئت مذاكره كننده كشورمان مي تواند اين مطالبه و مطالبات مشابه ديگر را كه با موضوع هسته اي نيز بي تناسب نيستند، پيشاپيش در محور مذاكرات جاي دهد و خروج آن از دستور كار مذاكرات را، نشانه بي صداقتي 1+5 و همراهي و همكاري آشكار آنان با جنايتكاران بين المللي معرفي كند. 3- قضاوت درباره چشم انداز مذاكرات و افق آينده اي كه گفت و�